متن اشک

انگشتانم بین کلید های سیاه و سفید پیانو میلغزد...
نُت به نُت از شعری مینوازم که موسیقی اش همانند آغوش توست...
درست وسطِ نواختن یک نُت را اشتباه زدم...
اشک از گونه هایم جاری شد و بارِ دیگر تو را به یاد آوردم!
این افکار آخر مرا به کشتن میدهند......

همیشه من می مانم و خدای خودم؛
هیچ و پوچ و شکسته احساساتم...
سنگینی تپش های درون قلبم،
همراه با بغض بدون شرح
و سیل عمیقی از اشک های بی صدا
بی تردید!  بی وقفه!  و بی صدا...

اشک هایم شدید تر از باران است
بغضم سنگین تر از کوهستان است
نبضم پر تپش تر از رعد آسمان است
و نبود تو به اندازه کل جهان است

آهستہ قدم برداشت؛
رو بہ روی آیینہ ایستاد...
بہ موهای پرکلاغی و چشمان ای مانندش نگاهی انداخت
در آن دوشیشہ چهره اش را دید...
ناگهان مہ جلوی آیینه را گرفت!
مهی از اشکانش کہ اورا در خود پنهان می کرد...

اشک
آخرین گزینه مردهاست ...
و خاک بر سر روزگار
اگر مردی به گزینه آخر خود برسد ...!

این زندگیمونه یه سفره ی خالی کف خونه این زندگیمونه با ما کسی جز ما نمیمونه
هر روزمون اینه آیینمون حتی مارو نمیبینه هر روزمون اینه تشویش و بغض و حسرت و کینه
روزا هلاک نون شب نون زدن تو خون بیرون و تو زندون این زندگیمونه
چاقوی تو مشتم...

با چشم اشک آلود خود این غصه را سر می کنم
دل را به دریا می زنم دیوانه محشر می کنم

با چشم دل می خوانمت ای جان که جانانم تویی
با این دل دیوانه ام شب را منوّر می کنم

عاشق شدم با دیدنت بیمار آن خندیدنت
لبریزم از...

حوضچه ای شد،
-چشمانم!
پُر از ماهی وُ اشک!!!
وقتی فهمیدم،
دیگر نمی بینم
-چشمانت را



لیلا طیبی(رها)

شب بود و شمع بود و من بودم و غم
شب رفت و شمع سوخت و من ماندم و غم

چون شمع نشستم که بسوزم سر راهت
چون اشک چکیدم که ببینم رخ ماهت،،

ارس آرامی

آن قدر پُشتِ پایت اشک ریخته ام؛
که در من،
باغ های افسردگی ریشه دوانده اند.
***
مرا دریاب!



لیلا طیبی (رها)

دوباره ابر سیاه و هوای بارانی
هجوم بغض گلوگیر و اشک طوفانی

دوباره فکر و خیالت احاطه کرده مرا
به انتظار نشستم زمان طولانی

عجیب پای دلم را هوای خاطره ها
کشیده سمت مسیری به سوی ویرانی

وبال کوچه ی سر در گمی شدم انگار
دوباره یاد نگاهی به سینه...

گوشه ای دنج در این حادثه ی تلخِ غروب
می روم دل به خیالت بِسِپارم من باز
در میانِ نفسِ زرد و نارنجی پاییزِ پر از تنهایی
چشمِ چون شب سیَهَت، می کند ویرانم
جان فرو می ریزد، دل تورا می طلبد...
قطره اشکی که به سانِ باروت، رها گشته...

من آن یخم که از آتش گذشت و آب نشد
دعای یک لب مستم که مستجاب نشد


من آن گلم که در آتش دمید و پرپر شد
به شکل اشک در آمد ولی گلاب نشد


نه گل که خوشه ی انگور گور خود شده ای
که روی شاخه دلش خون...

تو را دل برگزید و کارِ دل شک بر نمی دارد
که این دیوانه هرگز، سنگِ کوچک بر نمیدارد

تو در رؤیای پروازی، ولی گویا نمی دانی
نخِ کوتاه، دست از بادبادک بر نمی دارد

برای دیدنِ تو آسمان خَم می شود اما
برای من کلاهش را مترسک بر نمی...

به اشک چشم آبیاری کرده ام
مزرعه ی انتظار را...
♡
وعده ی دیدارت را،
--درو کن!


سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

بدهکار خودتون نباشید،هیچوقت و هیچوقت
دنیا خیلی کوتاهتر از اون چیزی هست که ما بخوایم
غم رو بنویسم تو عمق وجودمون... غم که نوشتن نداره!
نفوذ می کنه توی استخوان هات جاسوس میشه در قلبت و آروم آروم از چشم هات میریزه بیرون
اشک
اشک
پشتِ اشک
پشت پلک
پشت...

روز مرگی،،،
دوری از توست که
هر شب در گلویم گیر می کند،
--بغض می شود وُ
با قطره های اشک،
فرو می ریزد!



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

دخترک با چشمانی معصوم
نجوا کرد:
خانم، گل نرگس ؟!
داغ تنهایی ام تازه شد...
دل پردردم خون شد ...
طروات گل در هاله اشکم رقصید
یادم آمد با چه شوری
از باغ آرزوهای زندگی،
نرگس، برایت چیدم ...
زیباترین نگاه گل ها،
را به نگاهت دوختم ...
لبخندت برایم...

غوغا غروب را
در میان نگاههای خسته ی من
خواهد کاشت
کار من . . .
رسیدن ، به نقطه ای مشوش است
آسمان ، ابر تیره به خود خواهد دید
و شب . . .
چلچراغ های بی معنی
اشک را معنا خواهند کرد
گریستن ، معمایی ساده است...

اشک میریختم و زار میزدم...
از چه؟
نمیدانستم..
با تمام ترس و وحشتی ک ناگهانی ب سراغم آمد چشمانم را تا آخرین حد باز کردم...
باور کردنی نبود..
معلق در هوا بودم..
چشمانم را بستم و دوباره گشودم..
دو چشم باز جلوی چشمانم بود...
تکان سختی خوردم..
چشمه اشکم خشکیده...

در آغوشش کشید..
درد و دل کرد..
حرف هایش ک تمام شد..
گلویش از بغض درد گرفته بود..
و چشمانش لبریز از اشک..
ب چشمان آسمان شبِ عروسکش نگاه کرد..
اشتباه میدید یا ن را نمیدانست..
ولی انگار..
عروسک هم چشمانش لبریز از اشک شده بود..:)

چند قطره ای از ته مانده ی عطر مورد علاقه اش در هوا اسپری کردم.
تلخی خاطرات زیر زبانم مزه کردند و
من ناخودآگاه تمام روشنایی خانه را گرفتم.
چراغ مطالعه ی کم سو را روشن کردم و
آلبوم عکس هایمان را باز کردم.
تک به تک ورق میزدم و...

باز هم تیغ غم از طاقت من تیزتر است
نازنین ! امشب قصه ات قصه ای دیگر است

سردرگمی سوال قشنگی است بعد تو
تا مرگ احتمال قشنگی است بعد تو

قبول می کنم بهار عوض نمی کند مرا
اجازه میدهم غبار عوض نمی کند مرا

اشکم به نردبان توسل...

اشک گشتم

درحسرت چشمانش

صیدنظرلطفی