من رویاهامُ همین امروز میخوام... همین امروز دلم میخواد با صدایِ سازم آروم کنم دلِ آدمایِ مهمِ زندگیمُ... همین حالا دلم میخواد یه عکاسِ ماهر باشم تا لبخندِ عزیزترینامُ ثبت کنم یا یه خیاطِ درست حسابی، یه نویسنده یِ بی نقص .... الانه که دلم می خواد ورِ دلم، تو...
هر جا بهار بود پُر از تو بود هر جا پاییز کنارِ تو بغضی شکسته بود مگر تو چند فصلی چه قدری که این همه، تمام روزهای جهان را گرفته ای؟ تمامِ فصل هایِ نابِ سطر هایِ ناز را انگار تو از خیال هم بزرگ تری
این بار تماس ویدیویی نگرفته بود، نمی خواست چشم های پف کرده اش را مادرش ببیند اما هیچ جوره نمی توانست بغضش را از پشت تلفن پنهان کند. می گفت دلم را خوش کرده بودم به تکنولوژی که هزاران کیلومتر فاصله را از میان برداشته، هر روز می بینمتان، گوشی...
بغض می فشارد گلوی دیوار را هنوز بوی باروت میدهد ناله های خرمشهر...
جرات کن و همانی باش که با آمدن پاییز، دست در دستِ باران می بارد می رقصد و هوایش را به هوای آسمانی گره میزند که چیزی جز پاکی و رهایی در آن پیدا نیست، آخ که پاییز جان میدهد برای دوباره ایستادن، دوباره آرام شدن.جرات کن و همانی باش...
یه روزی هم عشق سراغ ما میاد،ما که دلمون زمستونه همدممون بارون،ما که یادگاریمون از عشق دلتنگی و به دوش کشیدن شبای پر از انتظاره.اونوقت میایم و از اومدنی میگیم که بین بودن و رفتنش دنیا دنیا فاصله ست.از عشقی که بجای بغض نیمه شبی خنده میاره رو لب،از دست...
خبر به دورترین نقطة جهان برسد نخواست او به من خسته بی گمان برسد شکنجه بیشتر از این ؟ که پیش چشم خودت کسی که سهم تو باشد، به دیگران برسد چه می کنی ، اگر او را که خواستی یک عمر به راحتی کسی از راه ناگهان برسد... رها...
محبوب من از سقفِ دنیایِ بدونِ شما آب چکه می کند و من زمینی هستم که از فرط دلتنگی عطش آغوش دارم نه سیلابِ بغض.
از نسل سپیدارم این بار که می آیم مهری به دهان دارم، این بار که می آیم آشفتگی ام پیداست، از حالت فنجانم آوای بمِ تارم، این بار که می آیم از دوری آغوشت، آهی به گلو دارم از آینه بیزارم، این بار که می آیم مغرورم و میخواهم، بیهوده...
تا چشم بر هم بزنیم پاییز هم بساطش را جمع می کند و می رود؛ انگار اصلا با مهر نیامده بود، انگار آبانش با موهای رنگی از ما دل نبرده بود، انگار سرمایش با آتش آذر،بغل کردنی نشده بود! تا پاییز فکر رفتن به سرش نزده کینه هایمان را به...
من بنای کهنه ای در بستر ویرانی ام مثل باقیمانده ی آثاری از اشکانی ام با نجابت بغض ها را در گلو حل کرده ام مثل ابرم,زود میگیرد رگِ بارانی ام لذتی دارد برای چشم تو شاعر شدن با تو ترکیبِ نبوغ سعدی و خاقانی ام ای کبوتر از قفس...
یک پنجره لبریز از انتظار چند دیوار بغض گرفته گلدانی فراموش شده در کنج اتاق شعری ناتمام و شاعری مچاله در تنهایی خویش تمام دار و ندار خانه است بی حضور تو !
درخت نارنج، داخل حیاط... پدر پیرم روی تخت، مادرم کنارش،،، --در قاب! بغضی به مهمانی گلویم آمده است در این میان یک چیز کم است، -- تو!!! کاش میان این خانه، --قدم می زدی! (زانا کوردستانی)
نگران نباش، هیچ اتفاق خاصی نیفتاده فقط کمی دلتنگ تر شده ام کمی خسته تر، کمی افسرده تر کمی پیرتر، کمی.... راستی که چقدر کمی هایِ زیادی دارند به احوالاتِ بدِ این روزهای من اضافه میشوند میدانی من همیشه از سمتی زمین خوردم که اعتماد داشتم تکیه گاهم خواهد بود...
دل که یاد نمیگیرد دوری را، فاصله را، دل که نمیفهمد صبر را، تحمل را، دل است دیگر... مدام بهانه میگیرد و گلایه میکند حق هم دارد! [جدایی بر گریبان عاشق خیمه میزند جنگ را برپا میکند و بغض را حاکم...] امان از نبودنها، باید کسی حواسش باشد:)
بلوغی تازه در سرشاخه های نخل های کوفه پیچیده است چه بغضی در گلوی تشنه ی این عصر غربت زای تفتیده است
آجر به آجر... بند بندم بغض و دلتنگی ست... تنهایی از من آخرش یک مرد خواهد ساخت...
دیشب دلم... روی دست هایم جان داد... این روز های آخر... به دور دست ها خیره می ماند... بی صدا بغض می کرد... و گاهی آه می کشید... چشم به راه بود... می فهمی ؟! چشم به راه....
خودم را پشت عینکی سیاه پنهان ساخته ام مبادا قامت شرقی و زنانه ات با تماشای دیدگانم ترک بردارد مبادا قلبم دیوانه شود و بی هوا بگوید دوستت دارد غمگینم راستش را بخواهی دلم برای عاشقی کردن چشم های پرمهرت را کم دارد نگاهم کن صدایم بزن و بگذار خالی...
مَردی غریب ،آخر این قصه تبعید شد به بغض زمان،دِق کرد این چاه های نفت خبر دارند غربت ،چه با غرور مصدق کرد!
تنهایی یعنی:سرت درد کند، برای داشتن کسی که تنهادلیل تنهایی توست تنهایی یعنی اویی که باید باشد، نباشد؛ کسی که داشتنش محال است و فراموش کردنش ناممکن... تنهایی یعنی: تو نباشی و من بین و بغض و حسرت با دلتنگی تمام"خیالت"را به آغوش بکشم! و بدتر از تنهایی هم یعنی...
درست همان لحظه که غرق آرزوهایت هستی ساحل ،زیر پایت را خالی می کند خوب غروب را نگاه کن شاید آه و بغض مرا ببینی
مرد شدم تا فقط بغض کنم حسرتِ هر روزم را... و زمین نگذارم بُغچه خستگی ام را جلویِ چشمِ همه وَ فراموش کنم دستِ رفاقت هایی که همه پُتک شدند تا غرورم مثلِ دیوارِ پس از زلزله ای خورد شود....
من روحی مرده در جسمی سرگردان قبرم آسمان فاتحه ام آواز دم غروب گنجشکان پنجشنبه هایم وقت سحر بغض مادرم گردوی خرما پیج نوشته هایم حمدو سوره دلتنگی هایم بغض تو شیشه
