متن دلتنگی

می نویسم عشق
تو ...
در چشمانم حل میشوی

دیالوگ :

فلیسیتی : ممنونم که همیشه کنارم هستی
الیور : اصلا دلم نمیخواد جای دیگه ای باشم

نیستی و نبودن تو بدجور...


باعث شده دیگران نیایند به چشم...

درد و درمانم یکیست...


آن هم سیه چشمان توست...

عشق از دیدن چشمان تو آغاز گرفت...

امشب که میان چشم من بارانیست...



آیا نم باران زده بر خاطر تو...

دیدم تمام شهر به من پشت کرده اند
پشت دری  نشستم و تنها گریستم

دلتنگی یعنی بغض کنی
در خودت فرو بریزی
شانه ای نباشد سرت را بگذاری
دستی نباشید مرهمی روی زخم هایت بگذارد
خود را در کنج اتاقت حبس میکنی
با حسرت عکس هایش را تماشا میکنی
در تنهایی جان ب جان تسلیم می شوی
خشت خشت وجودت ویران می شود…
ودر...

به باران دل نبند هرگاه ، دلتنگت شود می بارد..

به باران اعتمادی نیست هر شب به یادت نمی بارد
ب دلم نظاره کن هرشب ز دلتنگی خون می بارد

کدام لحظه بدونِ تو زندگی کردم؟
غمِ قشنگِ من از چشمِ تَر چه می خواهی؟

در این هوای هیچکس
نبضم برگ خشکیده ای است
در دستان باد
با سینه ای
پر از نوحه های قدیمی
که تو را صدا می زند

درد و درمانم یکیست ـ..



آن هم سیه چشمان توست...

کهکشانی که مرا با خود
تا ثریا می‌بُرد،
از شانه‌ام گریخت.
حالا...
آفتاب دانه می‌پاشد
**تا سایه‌ام بلندتر شود

اشکم کبوترانه
ابری به ناف شب می دوزد
دلتنگی همین است...

از تو که می نویسم
کاغذم بوی غزلهای سوخته می دهد
تو که بودی؟
تُ ...یاشبحی از الفبای گمشده
#رویاسامانی

عشق را ازباران باید آموخت وقتی دلتنگ می شود ،
بغض می کند ..
می بارد و کل جهان را زعشق خود خبر دار ....
تا شاید خبر شعله ور عشقش که ب آسمان رسیده است رنگ خون گرفته و از ناراحتی غروب کرده باز آبی شود،

معرفت را از...

عقیق نابی
زلال چون آبی
قند روزای تلخی
بوی ریحونی
شفای جونی
یار روزای سختی
حریر سبزی
عصای دستی
گنج قارونه چشمات
تو بوی نونی
باغ زیتونی
رود کارونه موهات
دل به تو دادم...

صبح جمعه ات بخیر
هر کجا هستی
یاد من باش ...
من با تو چای نوشیده ام
سفرها کرده ام
آه ای رویای گمشده
هر کجا هستی صبح جمعه ات بخیر ...

درسته از لحاظ روحی مُردم ولی خب زِندَم مث کسی که وجود داره باهام رفتار کنین(:

میِکشد هر شب مرا چشمان تو...


تا به سر حد جنون...

و خدایی که به شدت کافیست...


ولی انگاری نیست...


که به داد دل دیوانه ی مردم برسد...

در این شب سیاه طلوع کن.

فریاد ما اینجا در قفس محبوس است ،

بیا و باز کن این قفل زمستان دلگیر را.

بیا که ظهورت نوری است در تاریکی در

این شب‌های بیقرار.

و چه زیبا بهاری شود آنروز که بیایی.

روز
هفته
ماه و سال؛
از پی هم گذشتند
و من فقط این را فهمیدم؛
کهنه می شویم
اما دردِ عمیقِ قلب هایمان
هیچ وقت کهنه نمی شود.