متن شب

در این روزگار سخت و تاریک ،
تو به سیاهی شب میمانی ،
درخشانی ستاره های نگاهت است ،
که شهر دلم را روشن نگه میدارد💫

آدم بالاخره یک جا باید شب را تمام کند. بلند شود کاری کند، چراغی روشن کند مثلا. حالا هر کس یکجورش را بلد است. من اینجوری شب را تمام می کنم که چشم هایم را می بندم و پشت پلک هام از روز قصه می سازم. روز را می آورم...

شب است و خاطره هایت هنوز بیدارند...!

ارس آرامی

شب
منم
آن زن سیاه پوشُ
به عزا نشسته ی
عشق
شبهای جوانی ام.

(فروغ گودرزی)

بامن از احساس زیبایت بگو
ازپیامدهای رویایت بگو

در هوایم پر بزن بر یال شب
از دل خاموش تنهایت بگو!

واژه هایت تک به تک ای یاورم
میزند قوس و قزح درخاطرم!

می برد قلب مرا تا عاشقی.
من برای باتو بودن حاضرم!

گم شدم در ازدحام بی کسی
باتو...

کوچه ای بود، پر از غربت و تنهایی شب
سرد و بی روح، ز آهنگ تماشایی شب
عمق چشمان من از حادثه بی تاب شده
باز هم پای، دلم ؛رفته غزل خوانی شب
آن شب تیره و تار بی تو دلم تنها بود
شدم آن شب به خدا عاشق سودایی...

شب،
قرار بود آغوشی تسکین دهنده
برای زخم های روزمان باشد؛
نه ترکه ی خشکی از درخت اندوه
که بر روح ظریفمان فرود می آید...

- کتایون آتاکیشی زاده

هیاهو بود و دود
انگار از دور می آمدی!
خورشید از شوق برق نگاهم،نور قاپید
ابرها تیره و اما
آماده جشن باران بهاری!
بوق های ممتد،موسیقی فالش...
گم ات کردم
چون ستاره ای در دل تاریکی شب
لعنت به این خیابان شلوغ
بی تو اما باز
قدم خواهم زد
با...

شب،
همان پرده ی سیاهی است
که روی صحنه ی تئاتر نصب می شود؛
تا رقصِ خاطرات
به واضح ترین شکل
روی آن به نمایش درآید...

- کتایون آتاکیشی زاده

شب نگردد روشن از وصف چراغ

نام فروردین نیارد گل به باغ

بچرخ ای چرخ گردون و سوا کن ناکسان را
بزن غُره بر این افلاک و بیدار کن جهان را

دوباره شب شد و چشمم بر آسمان افتاد
شبی نبوده که بی غم سحر شود ای داد

شب، آستان نیاز من و غریبی هاست
همیشه مانده در این شب به سینه ام فریاد

مرا که بی کسم اما در این غریبی ها
همیشه لغزشِ اشکی نوازشم می داد

پرندهٔ قفسم...

شب
وادی خاموشان است
همان هایی که جانشان را تا صبح
با اشک های سرازیرشان ،
از جسم خود جدا می کنند...

- کتایون آتاکیشی زاده

ترسم باران بگیرد و کنارم نباشی

بی تو باز امشب چند بار شب است!

ارس آرامی

حال مرا نپرس
امشب شب ترین شب های من است
در میانه عبور از پل تکثیر شده چشمانت
به محال پر می کشم
واقعیت خودش را به خیال تو می بازد
و در تو محو و محوتر می شود

و حالا اینجا در خیالم همه چیز جور دیگری ست
حتی...

هر جا که هستی حاضری از دور در ما ناظری
شب خانه روشن می شود چون یاد نامت می کنم

بی تو،،،
شب به انزوایم می کِشد
♡
خیالت را بفرست!.



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی

غنیمت است چنین شب که دوستان بینی

و شب ...
آفریده شد تا ...
نبودن ها را یاد آوری کند ...

خواب زندگی می دیدم
شب بیدارم کرد.

آریا ابراهیمی

این شب اگر گذشت سلام مرا به صبح برسان
که این تن خسته را امید دیدن دوباره ی صبحی نیست

غم جهان چنان بسیار
اما
دیده به شوق دیدنت بیدار
شب گذر نکرد اینسان
از بلندای روزگارانم

خواب
زندگی می دیدم
شب بیدارم کرد

ناگهان پنجره پر شد از شب