متن غزل

بانگاهم بوسه میخواهم خدایا میشود؟
روز و شب فکرم دراین است که ایا میشود؟
میشود روزی برای خستگی های دلت
سمت دنیاپانذاری روی دلها میشود؟
حرف من را نه؛صدای لحظه هایم را بفهم
لعنتی هرلحظه با عشق تو رسوا میشوم
شاعران هم بر سر موضوع تو جنگیده اند
برسریک گوشه...

غزل
در سینه ام آتش به پا کردی و رفتی
با سوزِ غم ها آشنا کردی و رفتی
با آن که تو غیر از وفا از من ندیدی
ای سنگدل آخر جفا کردی و رفتی
زیباترین راه است راهِ عشق ،امّا
برگشتی از راه و خطا کردی و رفتی
دیدی؟...

بی خودی...

چشم های لیلی ات هم قصه ی لیلی نبود
میلشان نسبت به من جز میل بی میلی نبود

من زیادی محو در رؤیای چشمانت شدم
ورنه تا مرز حقیقت فاصله خیلی نبود

خانه ی دل پایه هایش سست بود و غرق شد
ورنه سیل چشم هایت آن چنان...

نکند جان مرا از سر عادت ببری
یا مرا تا سر بازار حسادت ببری

دوست دارم که تورا وصف کنم پیش همه
ترس دارم که دل از جمع و جماعت ببری

مو پریشان نکن ای جاذبه ی ماه منیر
بیم آن است که از جامعه طاقت ببری

بوسه های شکرینت...

زمین خلاصه ای از چشم آسمانی توست
غزل برآمده از بازی زبانی توست
نه اندونزی و ژاپن، نه بم، نه هائیتی
تکان دهنده ترین صحنه، شعرخوانی توست
کمی نخند، کمی دور شو، کمی بد باش
که هرچه می کشم از دست مهربانی توست
هرآنچه را بفروشم نمی رسد وسعم
به...

رفته ای تا قلب من درگیر ویرانی شود
قصه ی حال خرابم بی تو طولانی شود

دست هایت را به دستانم نمی بخشی شبی
قصد کردی چشم من یک عمر بارانی شود

در نبود تو اسیر ظلمت تنهایی ام
خانه ی خاموش قلبم کاش نورانی شود

سوز و سرمای غمت...

سیگار و قهوه و غزل و چشم های تو
آهسته می رسم به خودم پابه پای تو
از اقتصاد و سود و زیان حرف می زنی
می لرزم از تب نوسان صدای تو
من چشم و گوش بسته ام و می پرستمت
انکار می کنم همه، حتی خدای تو
صدها...

من آشنای کویرم ، تو اهلِ بارانی
چه کرده ام که مرا از خودت نمی دانی

مرا نگاه؛ که چشم از تو برنمی دارم
تو را نگاه؛ که از دیدنم گریزانی

من از غمِ تو غزل می سرایم و آن را
تو عاشقانه به گوشِ رقیب می خوانی

هزار باغ...

چقدر با تو دلم عاشقانه می گوید
غزل غزل همه عمری ترانه می گوید

چقدر اسم شما بر لبم شده ست عجین
میان جمع ، تورا بی بهانه می گوید

دلم ، اتاق پر از عکس ها و خاطره ها
نویدِ عطرِ تو را هر نشانه می گوید

شده ست...

جهان ، پر از آوار واژه هاست
و من ، صدا روى لحظه هایم مى ماسد
مثل وقتى که
دارم غزل نمى گویم


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو

دلم گرفته از این روزگار بحرانی
دلم گرفته خدایا نگو نمی دانی

زمین که ارثیه ی اشتباه آدم بود
دوباره پر شده از نقشه های شیطانی

چقدر مانده که دنیا به آخرش برسد
برای دلهره ی ما کجاست پایانی

صدای همهمه ی باد هرزه می پیچد
درون کوچه ی آباد...

امشب هم از بارون برات میگم هم از طوفان
باز عاشقا بی خونه و آواره تو سرمان

تقصیر من نیستش اگه سرده هوا اینجا
یا خائنای بی وفا راحت توی گرمان

من عاشقم ، حتی اگه دل خسته ام هستم
حرفات همیشه واسه من شیرینه و زیبان

قلبم فقط از...

می نویسم آفتاب اما فقط خود را ببین
آفتابم باش و روشن کن تمام این زمین

می نویسم روشنای من تویی ای آفتاب
یک ستاره کی کند روشن زمین را اینچنین

روز ابری در کنار عشق زیبا می شود
ابر یک مقدار، و باران و ، توهم اینجا نِشین

شب...

چقدر بلند سکوت مى کنى
که من ،
پردهٔ گوش حوصله ام
پاره مى شود !
کمى غزل برایت مى ریزم
کمى براى خودم
تو مزمزه مى کنى دوباره
و من زمزمه مى کنم:
تو ، طعم داغِ
برهنه ترین شب غزلوارى
من ، رقص پاى لبم را
بر روى...

یک کمى از همیشه گذشته
عصرها ، رنگ پاییز سیر است
پنجره ، یک جهان بینى باز
رو به این کوچهٔ بى تو دیر است ...
.
از هم ، این رونق بى صدایى
باز ، چیزى نمانده بپاشد
در من انگار ، دست خیالت
دارد از من غزل مى...

چیزى به صبح نمانده
بیا نگاه مرا بریس
و عاشقانه بباف و ببین
غزل به اندام تو
چه خوب مى آید ..!


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو

بهترین احساس شعرم میشوی
نیمه شب تسبیح و ذکرم میشوی
هر غزل با توچه شیرین میشود
آخرین رویا و فکرم میشوی

من از این دوچشم زیبای تو شُهرهٔ زمانم
چه سلامها که باید به دو چشم تو رسانم

تو خودت خبرنداری که چه می کنی تو با من
که ز شوق چشم مست تو ، شبیه مردگانم

من و ابر و باد و باران همه منتظر به راهیم
که تو با...

وای از حسودِ عشق که با آن دو چشمِ تنگ
چیزی به من نداد به جز حسرتی قشنگ

حسرت برای بوسه و آغوش و عیش و نوش
بر تختِ پادشاهیِ عشقی شراب رنگ

معشوقِ بی لیاقتِ من عاشقِ تو شد
لعنت به چشم های قشنگت زنِ زرنگ!

از جزییاتِ مسئله...

گنجشک هستم ، بر درخت تو غزل خوانم
بر سفرهٔ قلب تو من ، امروز مهمانم

از هیچ شعری بی تفاوت رد نشد چشمم
من تشنه هستم در پی اعجاز بارانم

هر روز من پاییز می بینم در این دنیا
من سالها در انتظار یک بهارانم

روزی مرا با سنگ...

عاقل شدم وقتی مرا دیوانه کردی
چشمان خود را جادوی این خانه کردی
ساقی به چشمان خمارم آشنا بود
هرشب مرا آوارهٔ مِیخانه کردی
این مرغ عشقی را که پرزد سوی بامت
با چشمکی آواره و بی دانه کردی
چشمم به چشمت آشنا بوده از اول
من را به خود...

رفتی ولی از یادمن ، هرگز نرفته یاد تو
از چشم هایم می چکد اشک مبارکباد تو

ای کاش می دیدی که من دلخونم از دوری ولی
دلخوش به دیدار توام یک روز در میلاد تو

با رفتنت یک کوه غم افتاد در دل، بی وفا
رفتی ولی دلشادم از...

عشقت گذشت از من و با من وفا نکرد
گُل حق عشق را به زمینش ادا نکرد

قلبم چه پیر شد به ره چشم تو ولی
موی سپید ، رنگِ دگر با حنا نکرد

گفتند عشق، روی خوشی دارد و هنوز
یک روی خوش برای نمونه به ما نکرد

من...

ای دل چرا حال مرا امشب نمی بینی
حال دگرگون مرا در تب نمی بینی

این دردهایی را که من در سینه ام دارم
از دست این معشوق لامذهب نمی بینی

غم در دلم بیداد کرده بغض در سینه
جانم رسید از دست غم بر لب نمی بینی؟

این زجرها...