متن کافه

بوی گل، بوی چمن،بوی شکفتن، یک طرف
بوی تلخ قهوه ای در کافه با تو، یک طرف!

کافه بود و من و تو، مهر به چشمان تو بود
فال دلدادگی ام در دل فنجان تو بود

چشم تو فرضیه جاذبه را ریخت بهم
شاخه ی سیب دلم دست به دامان تو بود

هوس بوسه ز رخسار تو افتاد به سر
لب گزیدم که لبم آفت ایمان تو...

شبیه جرعه ای از قهوه ی یخ کرده می مانی
که بعد از سال ها ماسیده باشد توی فنجانی

همان قدر آشنا اما همان اندازه هم مبهم
که از فنجان تو نوشیده باشم فال پنهانی

تو را نوشیده ام فنجان به فنجان و نفهمیدم
که از فنجان چندم نقش فالم...

دو نیم دور از هم تا ابد جدا دو نفر...
همیشه زل زده به میز کافه ها دو نفر...

قرارشان شده یک دم به صرف آه و نگاه
چقدر تاب بیارند تا کجا دو نفر...؟

چطور از دل هر کوچه پاک خواهد شد
غروب های زمستان، دو ردّ پا ،دو...

قامتش از جنس یک دیوار بود
چشم هایش مست و آهو وار بود
سرخوش از این لحظه ی دیدار بود
من هم از شوق حضورش بیقرار

واژه هارا بر زبانش میکشید
دست لای گیسوانش میکشید
داشت از جانم به جانش میکشید
عقل من دیگر نمی آید به کار...

مثل او...

پاییز "یار" میخواهد،
خلوت کردن میخواهد،
کافه گردی میخواهد...
کافه...؟
به گمانم چند قدمی از کافه ی همیشگی مان دور شده ام؛
عقب گرد کرده و داخل کافه می شوم.
میز کنار پنجره را برای نشستن انتخاب می کنم. پاییز است و ولیعصر مملو از دلبران دست در دست.
اسپرسو...

در همین پاییز تهران، زیر بارانی که نیست
می گرفتم آرزوی پوچ دستانی که نیست!

می کشیدم هر طرف با خود خیال بودنش
می رسیدم پشت آن بن بست پنهانی که نیست

گاه می بوسیدمش آنقدر تا مستش کنم
گاه می بوئیدمش تا اوج پایانی که نیست!

گاه هم می...

عصرانه
دلم یک گوشه ی دنج دریک کافه میخواهد
فقط من و تو.
در ازدحام جمعیت این شهر
فقط تورا ببینم,
تو قهوه تعارف کنی
من غرق در قهوه ای چشمانت
طعم خوش بودنت را
بنوشم

در کافه ی قرارمان
صندلی خالی
نبودنت را
فریاد می زند

یک کافه، دو دلبر ودو فنجان چایی
آهنگ و سه تار و یک شب رؤ یایی
یک محفل عشق، با دو قلب عاشق
ای یار، نصیبت این چنین شبهایی...

من میتوانم در چشمانت خیره شوم
و بدون به زبان اوردن کلمه ای بگویم که دوستت دارم
من میتوانم از فرسنگ ها فاصله تو را در آغوش کشم
دستانت را بگیرم و تورا به یک عصرانه در پاییزی ترین روز های ابان دعوت کنم
و تو میتوانی از دورترین نقطه...

داغ داغ سرکشید
تنهایی اش را

زنی در کافه

دوست ندارم امسال گند بزنن به پاییزم!
دویست هفتاد و چند روزه منتظر این فصلم..
نمی خوام یکی بیاد و تمام ارزیابی هام از پاییز رو به هم بریزه
می دونی؟
می خوام تنهایی برم کافه پاییز قهوه بخورم؛
بعدشم کوله پشتیمو بردارم، بند کفشمو محکم تر کنم و برم...

پاییز فصلِ قشنگِ آشنایی هاست
یک روز وعده ی دیدار می دهی با من!؟
در کافه ی دنجی پس از پرسه در باران
یک استکان چای داغ می زنی با من!؟

کامروا ابراهیمی

باور کن!
دل که تنگ باشد،
ناگهان،
وسط جمعی، یک نگاه آشنا
مابین خواندن کتاب، یک جمله آشنا
لا به لای قدم زدن تنهایی، در خیابانی آشنا
در حال خرید میوه، یک عطر آشنا
یا حتی در حال نوشیدن قهوه، در کافه ای آشنا
در حال چک کردن موبایل، عکسی...

آهسته آهسته پاییز از راه رسید
فصلی پر از تبعیض
که متعلق به اقلیت هاست
آن اندک معشوقه های حقیقی که دست دردست هم در پارک های حوالی شهر روی برگ های زردنارنجی قهوه ای وخشک که همانند فرشی روی زمین پهن شده
قدم می زنند..
درهمان حین اگر باران...

کاش برگردیم به روزهای خوبِ سابق
همین فردا اخبار اعلام کند
دیگر خبری از کرونا نیست
موبایلم را بردارم و به تو پیام بدهم
" ساعت هفت , همان کافه همیشگی "
کافه ای که ماه هاست میزبان صدای خنده های ما نبوده است و از سکوت و تاریکی هر...

کافه های شهر
پر از میز های دو نفره اس
در یک سو
کسی تنها غصه می نوشد
در سوی مقابل
کسی در کافه ی دیگری
می گرید
آنهایی هم که در میز های
چند نفره می خندند
یا هنوز
عاشق نشده اند
یا در حال معامله هستند !

بی تو در کافه ها خراب شدم
کافه بی تو به جان من افتاد

بعد تو هر چه قهوه آوردند
یخ زد و از دهان من افتاد

گم شدم توی کافه ها هر شب
ول شدم مثل یک «سگ ولگرد»

«کافکا» را به دست من دادند
کافه از شهر، بی...

عشق جان من !
حسرت آغوشت ،
نقش بسته است بر دلِ تنهایم ...
مهرِ تو ،
نقشِ طلوع فرداست ...
فردا صبح همان جای همیشگی ...
همان کنجِ کافه ی قدیمی ...
همان آغوش تو ...
همان توى خیالی ...
همان آغوشی که تا انتهای دنیا ،
برای دیدن...

بگذار آدم ها هر کارى که می خواهند بکنند ،
چشممان بزنند ،
چوب لاى چرخمان بگذارند ،
پشت سرمان حرف در بیاورند ...
این آدمها
کوچک و حقیرند و چشم دیدن ما را ندارند ...
انگشتانت را
در دستانم محکم گره بزن ...
آخرش
من و تو براى هم...

هروقت حس کردی حالت میزون نیست
خودت به دادش برس
یه قهوه تو یه کافه دنج خودت رو مهمون کن
به خودت حرفای قشنگ بزن...
حواست باشه
این وسط مسطا یه دل هست که تو صاحبشی،
نذار فکر کنه فراموشش کردی
بخند!
خنده هات قشنگن
لذت ببر از زندگی....

حسین...

کافه چی قهوه رو تو فنجون ریخت
یه لبخند کج و کوله زدم به نشونه تشکر
..
..
..
نشست رو به روم یه لبخند دلبر زد و گفت:
تا ته بخور زود بده بهم میخوام فالتو بگیرم
-مگه بلدی؟!
+اره بلدم زود تر بخور
قهوه رو تا ته سرکشیدم...

گاهی نیاز است کمی
برای خودت باشی
قدم بزنی
میان کافه ای که دوست داری
چایت را بنوشی
عاشق درو دیوار باشی
موسیقی گوش کنی
بخندی
بغض کنی
بخوانی
خودت را بغل کنی
نگذاری میان این شلوغی ها
از یاد رفته باشی
همین ...