100 متن کوتاه شهر ۱۴۰۳ جدید 2024

رفتنت اول طوفان نفس تنگی هاست بنشین شهر دلش باز هوا می خواهد

یک شهر پر از آدم و بیچاره از این عاشق بی عشق هر جا برود تنهاست...!

در هیاهوی شهر هم
غرقِ آرامش تو ️ام

انصاف نباشد که در این شهر درندشت
ضرب المثل *سوزن در کاه* توباشی

دیدمش در شهر / حالش بد / نگاهش... بگذریم ...یار با او / دست در دستش/حواسش...بگذریم...!

عاشقی کن
بیخیال وصل و هجران ای عزیز
گاه گاهی جاده ها
از شهر مقصد بهترند...

شهر بی یار
مگر ارزش
دیدن دارد

همیشه یک نفر جای تمام شهر غمگین است
زنی تنها که دیگر در سرش شوری نمی افتد

در شهر هر چه می نگرم غیر درد نیست

دلم را به کجای این شهر
مشغول کنم که نگیرد
بهانه تو را ...

خاطرات عطر می‌پراکنند
وقتی شهر خیس می‌شود.

این که همدیگرو بغل میکنین، دست همدیگر و میگیرین باعث میشه شهر خوشگلتر شه، هیچ خجالتیم نداره!


️️️

هر کجای این شهر باشم
باز فکرم سمت مختصات قدم های تو می رود...

در حسرت یک نعره ی مستانه بمردیم

ویران شود این شهر که میخانه ندارد

گاهی میان مردم در ازدحام شهر
غیر از تو هرچه هست، فراموش می‌کنم ...!

چال می افتد کنار گونه ات وقتی تبسم میکنی
نا مسلمان شهر را این چاله کافر کرده است

‏تو اصن همونی هستی
که شهریار میگه:
بدون وجودش
شهر ارزش دیدن هم ندارد

هنوزم زیبا ترین دختر این شهری تو

باران که میگیرد
هوا، عطر تو را می آورد
تو زیر باران میروی
شهری معطر می شود

برف بارید به این شهر
کجایی بی من؟
کاش سردت نشود...
دل نگرانم، برگرد.

این شهر به تنگ آمده بود از من و افسوس
آن کودک بی حوصله دیگر خطری نیست

تهران تنها شهر دنیاست که 12 میلیون نفر جمعیت داره


و هر 12 میلیون نفر معتقدن«یه مشت دهاتی و غربتی ریختن تو این شهر!»

بی رحم ترین حالتِ
یک شهر همین است
باران و خیابان و من و جای تو خالی ...

برید به اون کسی که دوسش دارید بگید:
دوستت دارم
شهر بوی مرگ میده!

گرچه این شهر هراسان شده از بیماری
من پرستارم و عمریست خطر کرده دلم...

من این شهر را از بَرَم
درست مثل کفِ دستم
و هیچوقت یادم نمی رود در کدام نقطه ی این کفِ دست بود که دیدمت
و شدی یکی از خطوطِ پیشانی ام
عمیق ترین خطَّم
عزیزترین خط... .

ما رفتیم و چه عشق هایی
که در این شهر جا گذاشتیم.

شهر جهنمی شده،غرق صدا و خاطره
بی تو چگونه رد کنم همت و یادگار را؟

خبرها را دنبال می کنی؟
نبودن تو و اشک های گاه و بی گاهِ من دارد کار دست این شهر می دهد...

با دوتا چشم، حریف همهٔ شهر شدی
فکر کشور به سرت زد که عینک زده ای؟

بیهوده نگردید به تکرار در این شهر
او طرز نگاهش، بخدا شعبه ندارد...

کاش هنگام
در گوشم زمزمه نمی کردی «رفتنم تقصیر تو نیست!»
تا هنگام نبودنت
یقه ی تک تک آدم های این شهر را
برای رفتنت نگیرم...!

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

شهر از صدا پُر است ولی از سخن، تهی

باور نکنی هرکس لبخند به رویت زد

این شهر که می بینی عشاق دغل دارد

شهر بی یار مگر ارزش دیدن دارد

روزی که آسمان چشمهایت شد
و
ابری اشکهایت
یک شهر را بارانی کرد

ای کاش !
کمی شهر مراعاتم کند...
که هوایش هنوز هم بوی عطر تورا میدهد...

سبز باید بود
در چمنزارهای زنده ی مزرعه
قرمز در
لابه لای گل های شقایق دشت
آبی ...
در آسمان بی کران هستی
و خاکستری در
لابه لای خاکستر های به آتش کشیده شهر

رعنا ابراهیمی فرد

شهرِ بی حوصله ام باز به حرف آمده است
به خیابان بزن ای دوست که برف آمده است!

شهرو که بگردی
آدمای غمگین
دنبال رویاهاشونن
تو آشغالای رنگی...

برشی از ترانه

مدام دلهره ام ،بس که شهر اشوب است
نگاه ها همه اش پر ز زهر مسطور است

باز باران زد تو چتر خویش را برداشتی
شهر را برهم زدی صد آفرین گل کاشتی
زنده کردی در دل پاییز شهر مرده را
توی آستین ات همیشه چیز بهتر داشتی

دلم راز مگوی تازه دارد؛
به تو، احساسِ بی اندازه دارد؛
به هم ریزد، اگر رویای قلبت،
نخور غم؛ شهر دل صد سازه دارد!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)