متن آسمان

دوست دارم رد شدن از کوچه ی پاییز را
دوست دارم این دل انگیزِ ملال انگیز را

آسمان سرخ است چون جام شراب و ابرِ مست
بر زمین می ریزد این پیمانه ی لبریز را

خاطرات مرده سر از سینه بر می آورند
تا ببینی پیش چشمت روز رستاخیز را...

آسمان که دلش می گیرد،
--ابری می شود
نمی دانم
چرا من،
هوای گریه دارم!



لیلا طیبی (رها)

دیوارهای بلند
پرده های خاکستری
آسمانم چه شد؟!
ماه کجا رفت؟!

ثریا علی نسب

آسمان را به چشمان تو بخشیده اند
تو اما
یک لبخند هم نثار چشمان من نمی کنی...!

- کتایون آتاکیشی زاده

به اشتیاق رهایی پریدی از قفسم
چقدر حسرت خوردم که آسمان نشدم

در شب قدر نشستم که تو پیدا بشوی
باعث شادی من در شب احیا بشوی

تا سحر زمزمه کردم همه جا نام تو را
تا انیس دل طوفان زدهٔ ما بشوی

دل من آینه شد عکس تو افتاد در آن
پاک شد سینهٔ من تا که در آن جا بشوی...

پرنده هرچقدر هم بلندای آسمان را طی کند
به ماه نمی رسد...
بر تصویرش روی آب بوسه می زند! • ͡•

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

آسمان،
باید ببارد،
برای تب داری وطنم...
***
اگرچه،
چتری ندارم!

شب که می شد دست دلم را می گرفتم و آسمان را به نظاره می نشستم .
ستاره هارا یک به یک کنار میزدم تا به روی ماهت برسم
قهوه شیرین ترک می نوشیدم و تورا نگاه میکردم ،
تا زمانی که خورشید بتابد و بازهم تورا از من بگیرند...

روزی که آسمان چشمهایت شد
و
ابری اشکهایت
یک شهر را بارانی کرد

ماه
قرص بی قراری آسمان
« شبی یکعدد »

باران بهانه بود
شاید برای ما...
تا بشکفد غزل
از بوسه های ما!

باران بهانه بود
عاشق شویم باز
با خاطرات هم...
مثل قدیم... باز...

باران بهانه بود
تا مهربان شویم!
رنگین کمانِ عشق
در آسمان شویم!

باران بهانه بود
(لطفِ خدای خوب)
تا آشتی کنیم
با حرف های خوب!...

پنبه کرد زمین
هر چه رشته بود آسمان

از آسمان من ترس می بارد

چکه های نازک تردید

کوررنگی ام وبالی شد

آسمان مگر آبی ست؟

باران
باران
باران
از حال ما که خبر برد به آسمان؟!

بعد از تو
زمین ب چرخشش ادامه داد
آسمان ب شب و روزش
فصل ها ب تغییرشان
اما حال من همانگونه ساکن
در سیاهی شب و
در سرمای زمستان باقی ماند!-

وقتی چشمانمان..
کنج اتاق خلوتی را می گزیند
می دانیم زمستان رسیده است
و عمر ما در رکود باتلاقی مسدود است
وقتی سوار الاکلنگ چوبی می شویم
و باد از سر ما می گذرد
لحظه ای طعم شیرین خوشبختی را می چشیم
احساس دوران کودکی
احساس باهم بودن
و احساس...

همره ام شو ای ماه و ستاره
شب تاریک...
فِسرده از فشار غم
دیوانه از بوی غمم
نگاه من به آسمان
به لحظه، لحظه ی زمان
قصه ام راگوش کن
دور از شما هستم چرا
کفش دوزکها بیارید
زمین و آسمان
بالا و پایینِ جهان را
بدوزید...
با بندِ فلان...

آسمان تویی...
و باران گریه ی ابرهایست که دستشان به تو نمیرسد...
دریغ از اینکه تو آسمان هستی...
و همیشه آنها را در آغوش گرفته ایی...
رشک با فهم به از اشک بی فهم...

شب که می شود؛
[هر چقدر بخواهی]
گل های پنج پَر
در دامن آسمان سوسو می زنند!.

رها فلاحی https://t.me/rahafallahi

آسمان را دوست دارم و هر چه را که شبیه آن است. هر رنگی را که مثل آبی ارامش بخش باشد، صدای طنین گریه های اسمان که بیاید، غم ها را بشوید و ببرد. مغرور بودن ماه را دوست دارم. درخشان بودن ستاره را و ناهید را که در کنار...

به گنجشک گفتند، بنویس:
عقابی پرید.
عقابی فقط دانه از دست خورشید چید.
عقابی دلش آسمان، بالش از باد،
به خاک و زمین تن نداد.


و گنجشک هر روز
همین جمله ها را نوشت
و هی صفحه، صفحه
و هی سطر، سطر
چه خوش خط و خوانا نوشت

وهر روز...

(( اسب سیاه بالدار ))


آسمان
در آغوش ابرهای تردید
با لهجه ی من حرف می زد
باران
نام کوچک دختری را میخواند
که در نیمه شبی تاریک
پشت انفجار باورهای سست
زیر شمعدانی های مرده
عروس میشد
طعم گس بوسه هایش
چشمه ها را فرو می خورد و پس...

دیگر حسرت دیدن پرواز هیچ پرنده ایی را نمیخورم...
از آن روزی که قفس چشمانت آسمانم شده.