متن امید

در این قلعه ی کهنه، من ماندم و حسرت یار
دل به امید دیدار، تا قیامت، در انتظار

آنتونی رابینز:

زندگی را به فصول سال تشبیه می کنم :
هیچ فصلی همیشگی نیست ؛ در زندگی نیز روزهایی برای کاشت ، داشت ، استراحت و تجدید حیات وجود دارد ، زمستان تا ابد طول نمی کشد ؛ اگر امروز مشکلاتی دارید ، بدانید که بهار هم در پیش...

در گذر زمان، این قلعه رنجور و پیر
شاهدِ قصه های تلخ و شیرینِ بشریت

از فراز برج و بارو، دیده نسل ها
عشق و نفرت، جنگ و صلح، ظلم و عدالت

در گذر از دالان های تاریک و سرد
حس می شود زمزمه رازهای ناگفته

راوی این قصه ها،...

آرامش را
لابه لای داشته هایم
گم کردم...
کاش هنوز
لابه لایشان بودم!

🌿
چه خوب است
چه خوب است که با تمام رنج هایی که روحم را می خراشد،
هنوز ابر امید، طراوت بر سرم می بارد و چشمه ذوقم می تراود

چه خوب است که کمی بعد از شبیخون یاس و فرو ریختن ناگزیر،
باز بر می خیزم، گرد و غبار...

زمانه کمیاب زیستن است
کمیاب عشق
کمیاب صلح و آشتی
و ما چه خوش خیالیم
که در میان این قحط سالی
میان زیستن هایی پر از نزیستن
با چشمانی از عطشِِ عشق لبریز
به دنبال صلح و آرامش
امیدوارانه
در تکاپوی دویدنیم...
نیاید روزی
که این چشمه امید بخشکد
و...

سال جدید و عزیزم!
خدا کند در را که باز کردیم،
یک دنیا دلخوشی و خوشبختی،
سوغاتیِ بخت و اقبال ما را در آغوشت داشته باشی!
سهم هر کسی را به دستش بدهی
و غم های سخت و سنگینِ سال قبل را
در عمیق ترین بخش فراموشی ها دفن کنی!...

به وقت بغض های هر شب
تمام کوچه پس کوچه های شهر را
به امید معجزه ای از عشق
عاشقانه قدم می زنم
و تو را می خوانم
ای کاش همچون خوابی خوش
به استقبال چشم هایم می آمدی
تا بیش از این نبودنت را
فریاد نمی زدم


مجید رفیع...

در ساحل نگاهت، دریای عشق موج می زند
گلبرگ بوسه ات، نغمه ی شور و عشق می خواند

پنجره ی دلم به روی بهارِ تو باز می شود
نورِ وجودت، تاریکیِ غم را می زداید

در آغوشِ گرمِ تو، غرقِ آرامش می شوم
بوسه یِ خورشیدِ عشقت، جانِ دلم را...

سرانجام در میان زمستان
می فهمیدم که در من
تابستانی شکست ناپذیر وجود دارد.

از کتابِ تابستان
نوشته های پراکنده از آلبرکامو
ترجمه ی بنفشه فریس آبادی

در این شبی که روزنه ها تیرگی گرفت
ما را هنوز دیده ی امید روشن است

هر لحظه از زمانت دورتر از پیش می رود
اما امیدوارم همیشه در قلب من باشی

هر صبحی که به خورشید خنده می زنم
انگار که تو در این دنیا مهمتر از همه باشی

به یاد تو، هر نفسی را به زندگی می افزایم
و با نگاه تو، خاطرات خوب...

زندگی هرچه که سرما به سرِما ریزد
باز گرمای امید است که بر می خیزد

چشم یاری ز تو داریم فقط حضرت دوست
خود نظر کن که غم از خانه ی دل بگریزد

مصطفی مستور:

ناامیدی خیلی چیز خوبیه!
اینکه همیشه تو ذهن ما فرو کردن که امیدوار باش،امید خیلی خوبه
با امید زندگی کن،اگر امید نباشه...
من گمان میکنم یک بخش مهمی از اشکال اینجاست!
برای اینکه تو تابه تهِ خط نرسی و نامید نشی
اونوقت ققنوس وار یک امیدِِ دیگری در...

هرچی دورت کنه از خونه بده
هرکی دورت کنه از خودت دوست نیست
امروز اگر غمگینی
یادت نره مری، شادی رو
امروز آخرین روز نیست
صدبار خودمو کوبیدم به دیوار
که بتونم بگذرم ولی خوردم زمین هربار
به خودم گفتم واسه رد شدن از اون
فقط یه بار کافیه بریزه...

پاییز آمد
اینجا بادهایِ خفیفِ پاییزی وزیدن گرفت
خاطراتم زنده شد
و من را به یادِ چشمانِ بی پناهشان انداخت
منظره ای زیبا می بینم
و صدایی که در دره طنین انداز بود
این آخرین پاییزی بود که
چهره ی پدرم را می دیدم
با اینکه شکسته بود
اما او...

اسم هرروزبذاریه فرصت دوباره فرصتایی بی تکرارکه خدابه توداده

خودتودوس داشته باش خودتونوازش کن خودتوتومشکلات دعوت به آرامش کن

در رویایی سفید و برفی
خاطرات به زیبایی زنده می شوند
زمستان را تماشا کنید از پنجره ها
بیایید گرد و غبار غم را با هم بشوییم
به طبیعت، زمستانی را هدیه کنیم
به برف ها و آدم برفی ها پناه ببریم
خاطره هایی از دوران کودکی بازگو کنیم
در...

پدر؛ مثلِ شکوهِ کوهِ امّید،
پناهِ پایدارِ خانواده است؛
نمی پاشد سرایی که: ستونش،
اَبَرمردی سترگ و، بااراده است...
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (برشی از یک چهارپاره)

در زمانی که شور و هیاهوی زندگی
در هم می پیچد و هر گوشه ی کوچکی را در بر می گیرد،
نیاز به پناهگاهی امن و آرام است
تا دانش، نور و امید در ذهنمان باقی بماند.

من پناهگاه را دانش می نامم
جایی که پرتوهای دانش، روشنی را می...

هنر آن است که در عمق نا امیدی،
حیاتی از امید تازه کنیم...

وقتی بی طرفانه نگاه میکنم میبینم هر جا شکست خوردم به امید دیگران ماندم و هر جا موفق بودم به خدا توکل کرده بودم!
خدایا شرمنده ام که رفتم سمت بنده هات و ممنونم که گذاشتی برگردم!

در میان شب برفی، پنجره ای می درخشد،
یک شمع سوسو می زند و سایه ها را کم می کند،
همچون چای گرم دستانم را گرم می کند،
روح کریسمس روشن می شود،
لمس لطیف امید را حس می کنم که شب را در آغوش می کشد.

با هر شعله...