متن حسرت

عجب بی تو پریشان است حالم...



پریشانتر از ان زلف پریشانت...

درون چشم من جز تــــــو...

مگر کس خانه ای دارد...

اما بدان
هم خدای منی
هم خطای منی
گر چه بد کردی با من
تو جان منی
درد شیرین، من گناه توام
اشتباه توام
هر چه دوری بدان
چشم به راه توام...

رفــــــت...

بی آنکه بداند همه دنیایم بود...

دستم از دست تو دوره
دلم انگار تو تنوره
توی سینم که صبوره
غمو موندگار کردی
بغض وحشی تو گلومه
شب و عکسات رو به رومه
دیگه طاقتم تمومه
منو بی قرار کردی
رنگ چشمات آسمونم
خنده هات قاتل جونم
دلبر ابرو کمونم
دلمو شکار کردی
رو بخار شیشه اسمت...

تو به من
واژه ی دوستت دارمی
بدهکار هستی
که مُرد
پشت پرچین خیال تو

روزگاری در بیشه شیر جنگل بودم ولی امروز شغالی شل در گوشه خانه نشسته و به روبهی‌ از پنجره خانه می‌نگرد که دست و پا تکان می‌دهد و به خیال سلطان جنگل بودن میرقصد....

خوشحالی مگر خانه ما چقدر دور است که مدت هاست سر نمیزنی؟

بـہ בوش کشیـבט هیچ بار ،سنگینے سخت تر از בلے کـہ از בرב سنگین شـבـہ سخت نیست،،
بـہ בوش کشیـבט בل پر בرב سخت است..

چشم هایت
به درد سرت می ارزد

مردی میان سه ضمیر
مبهوت مانده
من رد چشمان  تو را 
او  رد مرا دنبال می کند

کافه تنهایی را  
خشت به خشت آجرها
در گوش هم
زمزمه می‌کنند
برگشته و چون همیشه
فنجان دلتنگی  را
سر می کشد

جادوگرشده ام
دعایی نوشته ام
یک طومار دلتنگی
با اشک چشمانم
و یک سبد دعا با آه دلم
بر دوش بادگذاشته ام
ارمغان خواهد آورد برایت
ومن حس خواهم کرد عطر موهایت را
وقتی که بادپریشانشان کند
و چه غبطه میخورم به باد
پنجره به هم میخورد
و میبرد باد...

تُ ام جزئی از چیزایی هستی که همیشه هِی خاستمو نداشتم
ینی کلَن هرچی خاستمو نداشتم

باز خاطراتِ تو همین حوالیه ..
حالم همینه و یه چند سالیه جای تو خالیه ..

التماس نمیکنم برگردی

حسرت کشیدن برازندته !

ان نگاه ِ
پر تلاطم چشمانش
دستان عریان مرا ندید
وامروز، خورشید پشت پلک های ِ بغض الود من ، مرد است .

‍ ‍ و ناگهان
دلت می گیرد
از فاصله ی بین انچه که می خواستی
و انچه که هستی ...

بعد تو با رفتنت، دنیا دگر دنیا نشد...

چشم خیس من دگر، با رفتنت بینا نشد...

بعد تو بسیار بودن، که خواستن جای تو...

جای تو باشند اما، این دلم راضی نشد...

دلم برایت تنگ شده
همانقدر که نمی دانی
همانقدر که نمی فهمی...

هرگز نکشم مِنّتِ مهتابِ جهان را
تاریکی شب های مرا روی تو کافیست

دل به دریا زدم وخون غزل پارو شد

چه شود حک بشود مطلع او بر کفنم

چون نی لبکی خسته ز لب های تو هستم

بردار تواز فاصله هـــا بوســه به اجبــــار

چگونه فراموش کنم شبهای بی تو را...


وقتی که آغوشم بهانه میکند آغوشت را...

بـــــدون تــــو...

چه نزدیک است که جان من به لب آید...

یکی اینجا بدون تو ، دلش تنگ است،

واینجا بین یک دنیا ، چه بی رنگ است،

تمام لحظه های بی تو بودن را ،

به عودی می‌زند اما بد آهنگ است،،