متن دلتنگی عاشقانه

از تو می نویسم ! از تویی که شدی همه وجودم،
ثانیه به ثانیه در فکر توام عشقم،
همیشه هستی در غزل های من، سبزی بهارم تویی ، گرمای تابستان من هستی ، و باز هم پاییز زیبای منی، اما زمستان بی تو سرما را در استخوان وجودم حس می...

هر ســـو نگرم لاله و ریـــحـــان همه اوست
جانـــم همه او دلبـــر و جانــان همه اوست

بـــی او چــه کــنـــم دلا !گـل و گلــشــن را
هیچ است گل و گلشن و بُستان همه اوست

حس میکنم عشقه، دردی که دنیامو بغل کرده
حال و هوای من، تو برنگردی برنمیگرده
وقتی ازم دوری، دلتنگی رو قلب من آواره
هر جا برم فکرت، حتی یه شب تنهام نمیذاره
حالِ دلم با تو خوشه، بغضت صدامو میکشه، این عشقه
هرجا که میرم مقصدی، با من به دنیا...

با این حال پریشانم.
پای عشق تو میمانم تا ویران شوم.

در هر غروب
بی آنکه بدانی
دلم بی قرار و بی تاب
تا به خواب رفتنِ خورشید
پشتِ پنجره ی تنهایی
همچنان منتظر توست

بهم می بافم
رج به رج
هر روز با طلوع و غروب آفتاب
خیال تو را
آهسته
در لحظه های دلتنگی ام

زندگی بدون تویعنی عذاب یک دل دیوونه احوال خراب باش وحال قلب من روخوب کن سازناکوک دلم روکوک کن

قــول دادی که بـیایی و بمانی پیش من


پس چه شد یار دل آزارم، دلم آزرده شد

خدا حافظ ،
ای که رفته ای !
ولی نرفته ای
از دلم برون...

#فاصله بی فاصله

منظورم از عشق...
نه آن حس زودگذری‌ست که با یک نگاه می‌آید و با یک بی‌توجهی می‌رود،
نه آن شورِ خام و هیجانِ بی‌ریشه‌ای که در آغاز هر رابطه‌ای قد می‌کشد و در نخستین بادِ جدایی می‌شکند...

منظورم از عشق،
آن آرامشی‌ست که در صدای توست، حتی...

گاه
در پس پنجره‌ی بسته‌ی بغض یک سکوت
حنجره‌ای از آواز
نغمه‌سراست...

بهار نمیشود بی تو این حال
چه امسالُ چه سال بعد و چه هرسال...

هنوز با منی و از نهیب رفتن تو
به روز وقت شمارم ، به شب ستاره شمارم

گرچه می دانم نمی آیی ولی چشم انتظار
در خیالت گاه گاهی پادشاهی می کنم

جوری دلتنگ توام که خدا میداند.
خدا که هیچ کل جهان میدانند.

زمستان است
سردِ سرد
اما دلم گرم توست
تویی که چون خورشید
تابنده ای در وجود من
حتی اگر دور باشی
دورِ دور 
اما باز هم
خیالت جان می دهد
به نگاه خسته ام و شکوفا می شودلبخندم
همچون غنچه ی گل سرخ

هر شب
در سردی نگاه لحظه ها
و دلمردگی ثانیه ها
دلم
به چله می نشیند
نبودنت را

چجوری؟

با درد به جا مانده از ایام صبوری
من ماندم بی طاقتی و قصه دوری 

گفتی که به پایان رسد ایام جدائی
آوارگی و گوشه ویرانه چه جوری؟!

دو دست گرمت تـو دستای من تـو آسمونا ستاره ی من!
من سنگ صبور غمهاتم من دل ناگرون چشمهاتم!

پنهان شده در سینه ی من درد عجیبی.
جز چشم سیاه تو مرا نیز نباشد طبیبی.

صبح شده تو خوابیدی
کنار من ، روی دست من و
من نفسهایت را می شمارم.
تو را بو می کنم
من تو را نفس می کشم .
هیچ دلیلی برای امروز نیست
به جز تو.

تویی شعر و تویـی تنها سـرودم
گره خورده به نامـت تار و پودم


بیا ای عــشـــق ای زیـبا تر از گل
نشستی تا ابد خوش در وجودم

شبی مانده‌ام بی‌صدا، بی‌نفس

دلم خسته از رفتنت، بی‌قفس

نه دستی، نه آغوش، نه شانه‌ای

فقط یاد تو مانده در هر نفس

حالا تو مراد منی و شعر مریدت
حالا نفسی می‌شود آیا نکشیدت

هر بار گره‌خورده نگاهت به نگاهم
یک چشم به حرف آمد و یک چشم شنیدت

دل‌بستگی ساقه خشکیده و ریشه‌ست
دل بستنِ انگشت من و موی سپیدت

بی‌عطر تنت سخت پریشانم و ای کاش
می‌شد کمی از حجره...