شعر عاشقانه

توبرایم نورفانوسی
درتاریکی دریای جنون
توبرایم نه زیادی نه کمی
توبرایم همه ای

از وقتی

سوسوی ستارگانِ مهرآفرین

چشمک زدند

در تلالو چشمانت

آسمانِ احساسم

مشتریِ مِهرت گردید

امروز که گذشت،
تمام قاصدک‌های دشت،
سویت خواهند آمد؛
تا پیام‌رسانی باشند،
قصّه‌ی ناتمامِ احساسم را!

در سر مرا امشب تب آن عشق سوزان است
"آغوش خود را باز کن فصل زمستان است"

بگذار تا وارد شوم در خانه قلبت
وقتی هوایم بی حضورت سخت بوران است

ما مثل یک روحیم اما در یکی پیکر
با تو تمام فصل‌های من بهاران است

هر چه نزدیکت شدم، قلبت شد از من دورتر
با همه اهل تواضع. با منی مغرور تر

بیشتر از پیش احساس رهایی میکنم
هر چه در آغوش گرمت میشوم محصور تر


من به هر ساز تو میرقصم تو هم پس شاد باش
من که با هر ساز دارم مینوازم شورتر...

یکروز می آید که فصل چیدنت باشد
اردی بهشت تازه ی بوییدنت باشد


گل با گلاب ناب دارد نسبتی دیربن
می آید آن روزی که فصل چیدنت باشد

گفتی که می آیی به دیدارم‌پس از باران
باران خودش چشم انتظار دیدنت باشد


تنها دلیل اشک هایم اشک های توست
تنها...

اشک آمد ورسوا کرد این بغض غریب را
غریب بمانی ای چشم از بس
این دل را رسوا می کنی…

قلب من خانه ے عشق اسٺ
وتو مهمان منـ ے
چشـم من روشـن ازاسمٺ شـده
چشمان منـ ے
حرفهایـت شــــده
آرامش هـر روز و شبـم
همچو پروانه ے عشقـ ے و
تو در جان منـ ے
‌

شب دلم یخ زده بود توی دلم آب شدی
یار دیوانه ی من از شب و آغوش بگو
عشق ای نامه ی سر بسته ی خاموش ، بگو
قند هر روز من امشب ، عسل ناب شدی

شب پر طول و طویلی ست ، به یلدا نرسید
مست و محزون...

تا کجا باید رفت
که باد 
دنبالت نباشد
و شکوفه های بادام
از سر تنهایی
به شانه های تو
پناه ببرند..

عطارد،
مامور است بنویسد،
واکنش‌های احساسِ ما را،
در چشمکِ شب‌های ستاره‌بارانِ
عشق و بوسه!

پی‌نوشت:
تیر یا عطارد، کوچک‌ترین سیاره‌ی منظومه‌ی شمسی است و در ادبیات فارسی به عنوان دبیر و نویسنده‌ی فلک شهرت دارد.

سرشار‌ از احساس است،
شعرِ زندگی با تو؛
وقتی که:
صبح،
از مَطلعِ آفتابگردانِ بوسه‌هایت،
شکوفا می‌گردم؛
و شب،
در مَقطعِ شب‌بوی آغوشت،
آرام می‌گیرم!

دل‌گرم هستم کاملا؛ گر، گرم باشی
با این دلِ تنهای من، در، اوجِ سرما

تب کن برایم؛ تا که من هم با تبی ناب
قسمت کنم حسّ دلم را با تو تنها

با تو تمام شاعرانه ها را خواهم نوشت
خواهم سرود زندگی را
خواهم رقصید آزادی را
محبوب من
فقط تو بمانی
از پس همه چیز بر خواهم آمد💕

╰⊱♥⊱╮ღ꧁ گر گـ؋ـتمت نیست مرامے בر ؋ـلک

چوט چرخ ؋ـلک این گونـہ است

ـ؋ـرهاב بـہ عشق یار آمـב و

بے یار ر؋ـت از این ؋ـلک

چنان تو در دلِ من جا گرفته‌ای ای جان
که هیچ کس نتواند گرفت جای تو را

دوستت دارم در زبان مردان شکلهای مختلفی دارد.
بعضی ها با یک شاخه گل، بعضی ها با یک چشمک در یک مهمانی شلوغ، برخی با بوسه ای آتشین در نیمه های شب...
عده ای با گفتن:خانم، آستینم را تا میزنی؟
اما فقط تعداد اندکی از آنها بجای گفتن دوستت دارم،...

و عشق...
ربنای قلبی است که با نامت می‌تپد،
نمازی که در محراب نگاهت قامت می‌بندد.
تو که می‌آیی،
تمام واژه‌ها وضو می‌گیرند،
و هر نفس،
شعری ناتمام از دوست داشتن می‌شود.

من،
در لحظه‌های بی‌قراری،
به سجده‌ی آغوشت پناه می‌برم،
جایی که تمام اضطراب‌ها،
مثل غبار از روحم فرو...

...تنگ غروب، درپی تو آبشارِ اشک
آیینه ی تمام نمای غزل شده ست...

...رمیده می شوم و رام می شوم باتو
غزل غزل به هوایت غزال خواهم شد...

در خیابانِ غزل، اسمِ تو معنا می‌شود؛
کوچه‌باغِ عاشقی، با مِهر، پیدا می‌شود؛

روی هر کوچه، شماره می‌نویسم؛ چون فقط،
گفتنِ حرفِ دلم، با رمز و ایما می‌شود!

در جاده‌های تنهایی،
ردِ پای خیال تو را می‌جویم...
باد، نامت را نجوا می‌کند،
و شب، رازهایم را می‌داند
ای روشنیِ بی‌پایان!
در لحظه‌های ساکت دلم،
صدای تو هنوز جاری‌ست..."

بیا در فصل طوفانزا ، شبی را همقدم باما
که وقت برگ ریزان ها ببینی انقلابم را

༺ زلـ؋ هاے پریشانم را ؋ـرش زیر پایت میکنم
نور چشماט بر انتظار نشستـہ را چراغ راهت میکنم
عمرربه باد رفته را فدای عمرت میکنم
گر نیایی به بالینم خودرا در آغوش خاک میکنم.