متن شکست عشقی

بدون او با چه قلب شکسته و غصه داری
سال نو را آغاز می کنم.

توبه کردم که دگر دل به کسی نسپارم...

دل به هر کس که سپردم بشکست...

من
میخِ محبت را
برای قابی رویایی
به دیوارِ عشق کوبیدم،
یک نفر دیگر
کلاهش را به آن آویخت ...

هر چه دست می‌کشـــــــم
پاک نمی‌شود؛
- ماهِ دلم -
این آهِ نشسته بر
قلبِ شیشه‌ای ...

ما را از آتش جهنم نترسانیـב
ما با زخم از ر؋ـیق آتش گر؋ـتیم ..
جهنم بـבتر از نمک ریختن روے زخم ڪ نیست..

دست‌ هات را
که باز کنی،
به هیچ جا بند نیستم،
سقوط می‌کنم ...

دیشب به روی دفترِ دریا گریستم
اشکم به ته رسید، دلم را گریستم

مانند کوزه ای که شده گونه هاش تر
بر شانه های دخترِ دنیا گریستم

وقتی که زد به سینه ی من ماه  دستِ رد
با چشم های غرق تمنّا گریستم

دیدم تمام شهر به من پشت کرده...

نمیدونن حالت بده
نمیفهمنت!
با خودشون میگن یه دختره17-18ساله مگه چقدر میتونه درد داشته باشه!
مگه اصن میفهمه درد یعنی چی!
مگه چندبار شکست عشقی خورده که این تکسارو مینویسه!!!؟
مگه همه چیز به عشقو علاقس؟
مگه هرکی دپه حتما باید شکست عشق خورده باشه؟
نمیدونن الان با قدیم خیلی...

خَنده هاےِ اَلَکیت که زیاد شُد بِدون دَرداےِ واقِعیت زیاد شُده ...

بشقاب گل سرخی مادرم
از دستان پدر سُر خورد
وجنگ خاورمیانه
از آنجا شروع شد...

لینک زندگیتونو به هر کسی ندین که جوین بده بعدشم لفت ...!

از همان اول خرد با عشق چون پیمان نداشت
داستان خضر و موسی تا ابد سامان نداشت

شوقم از آغوش شیرین‌ها و لیلی‌ها گریخت
شور دنیا، قدر شیداییِ من، میدان نداشت

از قضا دل بر کسی بستم که خود دلباخته‌ست
دل ولی بر باخت دادن‌های من ایمان نداشت

چشم در...

وقف

از همان اول خرد با عشق چون پیمان نداشت
داستان خضر و موسی تا ابد سامان نداشت

شوقم از آغوش شیرین‌ها و لیلی‌ها گریخت
شور دنیا، قدر شیداییِ من، میدان نداشت

از قضا دل بر کسی بستم که خود دلباخته‌ست
دل ولی بر باخت دادن‌های من ایمان نداشت

چشم...

چه کنم این دل صاحب مرده را
امانت بود به پیشت
رسم امانت داری همین بود
بچلانیش و مچاله پسش دهی
خدا کند دار مکافاتی باشد

هرگاـہ בشمن نزבیک شـב بهت
بـבوט از בور گلولـہ اش بـہ هـב؋ـ نخورבـہ ..
هر نزבیک ‘شـבنے
ـבست ر؋ـاقت نیست ر؋ـیق

خوشحالی سال هاست که مرده است از آن زمان که کاخ آرزوها‌ بر سرش ویران شد...

بگو چه مرگته که دوباره میخونی
دوباره بی فایدس خودت که میدونی
بگو چه مرگته که بازم پر از حرفی
سراپا آتیشی تو این شب برفی
هنوز منتظری بیاد و یار تو شه
بهار تو مرده دلت چقدر خوشه
پرنده ای اما اسیر کوچ خودت
همیشه هم میرسی به هیچ...

تا میای خوبیاشونو ببینی با بدیاشون خفتت میکنن :)

او چه میدانست معنی دوست داشتن را
که زهر نیشش هم بر جان و دلم حکم نوش را دارد بر دل و جانم …

از تحمل که گذشتم به تحمّل خوردم
دردم این بود که از یارِ خودی گل خوردم!
حرفی از عقلِ بداندیش به یک مست زدند
باختم! آخر بازی، همگی دست زدند...

احترام ما غرور او شد

دست یاری دراز کردیم
سیلی قضاوت زدن

حتی انگشتانم هم از درد زخم های قلبم به لرزه افتاد

‍ ‍ و ناگهان
دلت می گیرد
از فاصله ی بین انچه که می خواستی
و انچه که هستی ...