متن خسته

در مسیری بی توقّف سالها هستم اسیر
خسته ام از زندگی دستان سردم را بگیر

زخمه ی ساز صدایت عقل را از من رُبود
نقش در اندیشه ام بستی و در لوح ضمیر

چشمهایت ساحل شعر و خیال و خاطره
من جناس ساده امّا، تو مراعات النظیر

من حسادت میکنم...

راستش زندگی زن ها سخته. بعضی زن ها. مادر خودم هفتاد و خورده ای عمر کرد. هر روز خدا هم کار می کرد. بعد از زاییدن پسر آخرش یک روز هم ناخوش نشد، تا یک روز نگاهی به دور بر خودش انداخت، رفت اون پیرهن خواب دانِتِلش رو که از...

«زخم عشق»

کاش می شد از یاد برد
کهنه زخم عشق را ...
زخم خنجر دوستت دارم های شیرینی که از پشت در آغوش گرفته است
تن خسته بی روح را ...
نخل بلندی که برای رسیدن خرمایش کمر خم کردیم
اما سهممان چیزی جز تیغ های تیزش نشد
و...

ما از زندگیمان خسته نیستیم!🙃🙈
ما از آدم های زندگیمان خسته ایم!
اینقدری زیر بار فشار ها و سختگیری ها هستیم که زندگی را متهم میکنیم....🙂❗️
آری،کمی بیشتر که فکر کنیم!
میبینیم زندگی تقصیری ندارد!
حتی اگر کمی بیشتر فکر کنیم!
میبینم آدم های زندگیمان هم تقصیری ندارند
متهم خود...

وقتی که چای چشم پر رنگ تو دم باشد
مردی که پیشت می نشیند خسته تر بهتر

درست وسط زندگی نشسته ام
صبور،
غمگین،
امیدوار،
خسته
و ادامه دهنده
و ادامه دهنده..

در سکوت خالی شب
در سکوتی که پنجره مات و مبهوت
به بیداری ثانیه ها می اندیشد
کسی منتظر است !
کسی خسته تر از صدا
خسته تر از انتظار
خسته تر از طبیعت است
در این شبی که همه در آرامش اند
خواب از سر شخصی پریده است !...

احساس خفگی می کرد دل من
پاشد پنچره باز کرد دل من
اما هنوزم نفسی نداشت دل من
ای خدا چه کردی با دل من
یا ببر یا اروم کن دل من

در این شهر مردمان همه خسته اند
گاه گاهی میخندند ونقابی دارند
اما در پس این خنده ها دردیست پنهان

رهایم کن..
بگذار ب همان حال بی حس همیشگی ام برسم..

کمی در بی خیالی ام سفر کنم...

و با خونسردی از کنارت بگذرم...

مرا رها کن...

بگذار همان همیشگی باشم...

نویسنده: vafa \وفا\

و من همان کشورِ در سوگ نشسته و خسته بعد از یک جنگ ناجوان مردانه ام¡




رَماد

در میان این حجم از اجتماع و هیاهو
در درون اما هریک تنهاییم
آدم هایی که یکدیگر را یک به یک دیگر از یاد برده اند
آدم هایی که از آدم بودن فقط اسمش را به یدک میکشند و از رسمش چیزی را بلد نشده اند
آدم هایی که دیگر...

از دست گریه های خودم خسته میشوم
از دست تو که با نَوَسانم نساختی
از زندگی که زندگیم را به باد داد
از اینکه بعدِ من تو خودت را نباختی

من از خودم که خسته نشد از تو خسته ام
از این غرورِ بین دوتامان همیشه سَد
از اینکه خواستم...

خسته ام
مثل کسی که یک شب
خاطراتش را به آتش کشید،،

پیله ای ساخت،
تنهایی را در بَرگرفت
و با خیال به بستر ابدی رفت!!

ارس آرامی

همه چی تمام شد ؟ به همین راحتی ؟
لابه لای حلالیت خواستن هایتان برای سال جدید و در میان سفره هفت سین و تنگ خالی از ماهیتان یک لحظه مکث کنید و جواب من را بدهید .
همه چی تمام شد ؟ سیل؟زلزله؟ کرونا ؟ دختر آبی ؟ سردار...

شهریور با تمام دلبستگی هایش میگذرد
بی خیال معشوقه اش میشود
بار سفر می بندد
و جای خود را به مهر میدهد
فقط خدا کند مهر دیگر دل نبازد
پاییز طولانی شدنش خسته میکند آدم را
خسته از تنهایی
خسته از هوای بی کسی
خسته از خش خش خاطرات...

خسته ام ...
مثل اسیری که به هنگام فرار یادش امد کسی منتظرش نیست . نرفت ...

کوچه ام؛
-بُن بست ،
-خسته،
-متروک اما؛
سرریز ِحسِ
آمدن ِتو!



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

شب ها پیش از آنکه به خواب برویم
چقدر حرف داشتیم که بزنیم،
انگار حرف های ما تمامی نداشت.
چند بار پیش آمد که طلوع را دیدیم
و رنگ خواب ندیدیم!
آخر چه شد، که حال دیگر می آییم
و خسته و بی صدا می خوابیم؟!
شبها دگرگون شده؟
حرفها...

خسته ام از تو و از مکر و ریا می فهمی..؟
بی وفا بودنت و ژستِ وفا می فهمی..؟

خسته ام خسته تر از کودک کبریت فروش
زیر باران و ... کسی گفته گدا می فهمی..؟

مثل مردی که از او مانده فقط یک پسر و
شده آلوده ی تزریق...

آه ای باران
ای خسته از ابر و آسمان
برای که می باری
برای من تنها؟
یا از دست آسمان گله داری
که سقوط میکنی؟
خودکشی میکنی؟

در ازدحام این شهر
میان هیاهوی آدمک هایی که
مفهوم زندگی را از یاد برده اند.
زنی را دیدم
پر از شوق رهایی،
خسته از دویدن ها و نرسیدن ها؛
رقص کنان به دنبال پاره ای از نور
کوچه پس کوچه های شهر را
پرسه می زد.
او باور داشت...

مردم شهرم از این جور زمانه خسته اند
روز و شب در سایه ی سنگین درد آشفته اند
در خیابان های شهرم می کشند آژیر درد
مرد و زن، پیر و جوان دلواپس از این حجم درد
کادر درمان از همیشه خسته تر، دلسوزتر
پیش خلق و خالق اما همچنان...

من نفس های زنی خسته ام از استثمار
قطره ی اشک سرِ گونه ی بی تقصیرم

بغض یک دختر افسرده ام از بی عشقی
غم یک جان به لب آمده از تقدیرم