شعرعاشقانه

آغوش خود را باز،کن فصل زمستان است
در اوج سرما آرزویم عشق سوزان است

یعنی که باید گرم باشیم از،تنور عشق
آب وهوای شهر وقتی برف وبوران است

بین من و تو که نباید فاصله باشد
وقتی میان قلب ما مهمان است

بر گیسوی یلدایی ام شانه بزن با عشق...

بستم دل خود  به چشم مستت جانا

جز عشق تو در دلم نروید زیبا

هر جا بروم ، به یاد تو خسته دلم

بی تو دل من نمی تپد تا فردا


....فیروزه سمیعی

آنان که در خلوت مرا دیوانه می خوانند
از راز چشم های تو چیزی نمی دانند

🖊دنیاکیانی

نام غزل: درد بی درمان
آن که رفته، رفته هرگز او نمی آید سرا
او که رفته با کسی همدم شده، شد غصه ما

بی وفایی در زمانه بد خدایی می کند
باوفاها  هم شدن در این زمانه بی وفا

درد من از آشنا شد همدم من وای من
زخم...

❤️❤️❤️

شعرهایم از خودم سرسخت تر دل بسته اند
من فراموشت کنم ، این ها که ول کُن نیستند ...!

وحدت حضرت زاده

آب بودند و خاک
سازشان ناکوک اما؛
گِل شدند.

کلامت؛
مُعجِزی بر باورِ احساسِ یک زن
شعری بخوان،
مومن به غزل هایت خواهم شد

وقتی اتاق کوچک من خالی از توست
دیگر در و دیوار، تزئینی ندارد
رضا حدادیان

پاییز میشود روحم
وقتی کنارم خوابت میبرد
ولی من هنوز بیدارم


آروین شاه حسینی

شور میشود
هر چشمی که تو را میبیند

-آروین شاه حسینی

عبادتت میکنم
حتی اگر بگویند
تو آرامگاه گناهی

-آروین شاه حسینی

سن تکجه بیر جان دییلسن منیم اوچون بیر دونیاسان...
گونش سن آیسان کیهاندا کهکشاندا ثریاسان ...

سعید هجران

این قلب هجران کش چرا حسرت تمنا میکند..
چون قلب عشق گم کرده است باز از نو پیدا میکند...

دوبیتی سعید هجران

در مستی خماری من هجران تو دارم
دور از تو دردمندم جز تو درمان ندارم
تو درد من نخواهی زودتر بگو چه خواهی
من پرتوئی از جانم تو جان جانی یارم
فلسفه عشق سعید هجران

چگویم از رخت بسته زبانم
ز توصیف دو چشمت ناتوانم

تو آن عاشق کشی من عشق مرده
بیا زنده بکن عشقم جوانم

بیا تا غصه ها پیرم نکرده
بیا تا هست این نام نشانم

فقط میخوام ببینمت همیشه
نرو پیشم بمان پیشت بمانم

تو یک شاخه گلی در این گلستان...

قسمت نبود سیب بگوییم پای هم
دنیا برای عکسِ دوتایی حسود بود

آرمان پرناک

کنارت سبزم از لبخند و بوسه
نمی شناسم غم و دلواپسی رو

من انقد دوستت دارم که چشمام
نمی بینه توو دنیا هیچکسی رو!


سیامک عشقعلی

در پریشانی موی فر یار
در هراسانی چهره اش بی اختیار
دل سپردم دل که بردش بی رحم
گیر کرد دلم به مویش در خم
ناگهان سر داد فریاد عقلم
به سطوح آمددگر او کم کم
وای ای دل که تو خاموش باش
کم بگو باشی برایم ای کاش
دل...

به ماه که می نگرم
قلبم چنگ می خورد
به راستی ای عشق
هم ماهی هم پلنگ...

(آرمان پرناک)

من آن صیدم که در پی صیاد می روم
با گلویی در حسرت فریاد می روم
زور من به سنگ های قلبت نرسید
اینبار ولی خودم سراغ فرهاد می روم

می روی؟!
--مرا هم با خودت ببر...
من بی تو،،،
از خودم،
بیزارم!


لیلا طیبی (رها)

اتاقی تاریک وُ
حجمی از تنهایی
با خود درگیرم
از سقف
جز یاد تو
چه چیز می تواند پایین بیاید؟!



لیلا طیبی (رها)

وقتی،
کنارم نیستی؛
هر ثانیه کش پیدا می کند
به قدرِ یک قرن!

درکم می کنی؟!




لیلا طیبی (رها)