متن معشوق

"تو ناز می‌کنی "


تو ناز می‌کنی 
و پس از آن، تمامِ شهر 
به بازارِ خیال می‌آید، 
که نازِ تو را بخرد. 

من اما، 
نه در معامله، 
که در گلخانه‌ی عشق، 
نازِ تو را می‌کشم؛ 
چون نرگسِ خسته، 
چون نسترنِ روشن، 
که هر دم در هوای تو می‌شکفد. 

این منطقِ...

«میخانه‌ی دل»

هر که در میخانه‌ی دل، جرعه‌ای نوشید از او
مست شد، بی‌خویش شد، افتاد در آغوشِ او

من به بزمِ عشق، چون شمعی به جانم سوختم
روشنی بخشیدم و خود را به آتش افروختم

هر که را دیدم، به معشوقش سپرد آرامِ جان
من به محبوبم رسیدم، ساقی‌ام...

خدا را شکر می‌گویم از اینکه با منی عشقم

تو مهری، ماه هستی و برای قلب من شاهی

بـבهـڪارم بـہ آغوشܩ.
یـہ בونـہ جــان مثــل تـــو...

افسو๛ ڪـہ
בر حسرت בیـבار تو בیوانه شـבیم.

عشق یعنی یک رفیق با وفا پیدا کنی
عشق یعنی در دل دریای عرفان جا کنی

شعرهایی را که سرخ افتاده در جام ِ قلم
قطره قطره نو کنی یا چون غزل دریا کنی

عشق یعنی : باز خاطر خواه معشوقت شوی
مثل مجنون، هی بگردی در پَیِ لیلا کنی...

یکی را دوست دارم...
نه در سطحی که واژه‌ ها تابِ گفتنش را داشته باشند،
که در ژرفای جان،
آنجا که عطشِ دیدارش،
با هیچ بارانی فرو نمی‌نشیند...

یکی را دوست دارم،
نه به نازِ نگاه و نرمیِ کلام،
که به طغیانِ تمنّا،
که از ریشه‌های روحم سر برمی‌کشد
و...

عطر حضورت تمام گل های باغ را مست می کند
خوشا به حالم که دائم الخمر توام .....

چشمان عاشقم، دریایی از احساس است که هیچ ساحلی جز تو را نمی‌شناسد.

دنبال بهانه میگشتم برای زندگی،
تا اینکه چشمان تو را دیدم.
چشمان تو بهترین بهانه است برای زندگی کردن.

چشمان تو بهترین بهانه است برای زنده ماندن.

به گمانم که خدای من و چشمان سیاه تو یکیست.

من گدای لب معشوقم و او.
از من دریغش میکند.

آواره ی آن گوشه ی چشمت شده ام.
دلبر جان.

غرب و شرق و شمال و جنوب را بیخیال.
قبله ی من جایست که چشمان تو نمایان میشوند.

شدم بیمار عشق تو.
مرا درمان نیست جز تو.

تو اساساً تنها چیزی هستی که باعث میشه
من صبح ها بلند شم ...

از من فرار نکن،
من مردِ سرنوشت توام
از من رها نمی‌شوی،
خدا مرا برای تو فرستاده
یک بار از گوش‌هایت ظاهر می‌شوم
یک بار دیگر از فیروزه انگشترت،
و هنگامی که تابستان بیاید
همانند ماهیان
در دریای چشمانت
شنا خواهم کرد...

درد بی درمان من تسکین نمی یابد
مگر با بودنت

کرده رسوا قلب ما را،
آن سیه چشمان تو.

تا قبل از تو،
عشق فقط یه واژه بود؛
یه قصه‌ی خیالی،
که تهش همیشه درد داشت…
می‌خندیدم به اونایی که عاشق می‌شن،
که دل می‌سوزونن، که دل می‌بازن…

اما حالا،
حالمو که ببینی…
می‌فهمی چه بلایی سرم اومده…
می‌فهمی چقدر گرفتارتم،
چقدر اسیرِ نگاهت شدم،
بی‌هیچ راه فراری…

هیچ‌وقت...

سوال عاشق به معشوق که من کجای زندگیتم؟

تو، باران ناگهانی یک غروب گرم،
ردپای نسیمی که خواب موج را پریشان کرده،
تو، نورِ محوی که از لابه‌لای پرده‌های خاکستریِ زمان
بر خاطراتم می‌تابد—
نه دور، نه نزدیک؛
نه آغاز، نه پایان؛
تو، آن سکوتی که پیش از طوفان،
و...

مرا دعوت کن به پرسه‌ای‌ عاشقانه
در کوچه‌های بی‌قراری

کمی مرا قدم بزن...
که در اوج احساس پروانه‌ای خود
گرمی دستان تو را می‌طلبم.

تو مرا شمع وجودی
همراه دلم باش
که سخت مبتلای تو اَم

تو را
تا مرزِ رویا
می‌خواهم هنوز