متن غریب

هر جا که از عشق سخن به میان آمد،
تو را به یاد آوردم
هر چه شنیدم تو بودی.
هر چه خوانده ام تو.
یاد تو ادبیات را زنده می کند
یاد تو، می آید در کلاس درس. در شعر می نشیند ، از زبان استاد جاری می شود و...

اگر چه هست به عالم حسین بی همتا
غریب تر زحسن هم نیامده دنیا


اعظم کلیابی بانوی کاشانی

من غریب در وطنم
حتی تنم هم با من بیگانه است
غریب که میگویم نه بدان معنی که در این ملک اشنایی ندارم
غریب بدان جهت که مرا با کسی قربتی نیست
گاهی مینشینم به تو فکر میکنم
تو که هستی ، که مرا انقدر زیبا در هم میپیچانی
تو...

ای منجی شیعیان کجاییدشما؟
برظلم به شیعیان گواهیدشما
این شیعه غریب وبی نواوتنهاست
وقت است که ازسفربیاییدشما

🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
زهراسلحشور

ز رفتن تو من از عمر بی نصیب شدم
سفر تو کردی و من در جهان غریب شدم

چه غم که شانه ی امنی برای هق هق نیست
برای ما که غریبیم چاره بسیار است!

غروب بود و من و تو غریب ، وقت وداع

صدای هق هق من بود و گریه کردن تو

غریبه ای غریب که موج می زند به بحر ابیات

طالب تکه شعری، پناهی، تکیه گاهی، آغوشی

ارس آرامی

پرید طیر جانم تا حبیب اش برسد

پر شکستند ، باش طبیب اش برسد

به هوای یار شوی پر و بالت شکنند

مرحمی نبود کاش غریب اش برسد

گرگ ها همراه و انسان ها غریب

با که باید گفت این حال عجیب؟

دلم برای تو تنگ است و من قرار ندارم
مها بیا که دگر تاب انتظار ندارم
کجا گریزم از این شب که از هجوم خیالت
به سر خیال رهایی، وَ یا فرار ندارم
اگرچه ره نگشودی مرا به شهر وصالت
ولی تحمّلِ رفتن، از این دیار ندارم
قسم به موی...

دور از بازوانت،،،
غریبِ \دور افتاده\ از وطنم...
♡
در آغوشم بگیر!


لیلا طیبی(رها)

دلم گرفته دوباره برای بعضی ها
‎نمی رود ز سر من هوای بعضی ها

‎به ماه گفت شبی ، آفتابگردانی
‎برو که پُر شدنی نیست جای بعضی ها

‎چی ام؟ نوار سیاهی به روی قاب زمان
‎پُر است حافظه ام از صدای بعضی ها

‎غریب چون پسر نوح ، رانده...

من چه تنها و غریبم
در این دریای هستے...
قایقم شو غرق گشتم
بے تو در شب های مستی...

این عمر پر از قصه ی سرگشتگی ماست

ماییم که در هروله ی عشق غریبیم

ما کاروان کوچک همراه بوده ایم

ای اف بر این طلاق

کز تند باد او

ناگه چراغ قافله خاموش می شود

وندر شبی سیاه

در شوره زار عمر

هر یک ز ما به کوره رهی می رود غریب

وز یاد روزگار فراموش می شود!

آویخته از منظره ات شاخه سیبی
هرچند مرا نیست از این باغ نصیبی

دل در دل من نیست _از این شیوه پرهیز_
وقتی که صدا می زنی ام کَیفَ حبیبی!؟

زیبایی تو درد بزرگی است که هر روز
افزوده بر این درد حیای تو ضریبی

هم صحبت آیینه نشو تا...

محبوب من غریب منم که چشم هایم
به جمال مبارک تان روشن نمیشود ...

دست مرا بگیر که باغ نگاه تو
چندان شکوفه ریخت که هوش از سرم ربود

من جاودانیم که پرستوی بوسه ات
بر روی من دردی ز بهشت خدا گشود

اما چه میکنی دل
را که در بهشت خدا هم غریب بود

آه ای عشق!
ای پرنده ی سرکش
که بر شاخسارِ دلم می نشینی و
مانند خاطره ای
در ذهنم بیدار می مانی
تو لبخندی رنگارنگی
تو آن الهه ای
که گُل های وحشی در دست داری
تو آن درختی
که در حصارِ جانِ من غریبی
نه پرستویی و نه آوازی...

روزی خواهد آمد
صبح یکی از همین روزهای باقی مانده
جاده ی رو به غروب را
قدم خواهم زد
.
با شتابِ بال پروانه
و نرم آهنکِ صدای پایِ حلزونِی کوچک
که به جای صدفش
صندوقچه ای بر گُرده اش آویخته
با مُهر یادگاری هایِ خَراشانیده

همه جایش تو به...

خواب دیدم
ساکنانِ این شهر دیوانه وار می گریند!
آفتابِ عشق را با بی مهری تمام به زیر می کِشند!
و هر کدام دلِشان را از امانتِ دیگری گرفته و در جای خودش آرام آرام ، برای همیشه می خوابانند!
نگاه ها نه شور و نشاط دارد و نه عشق...

سَرطان، لَخته ی خون را تن من قاب گرفت
آخرین تکّه ی من را، سَرِ قُلّاب گرفت

عَصَب از شدّت دردم دو سه باری لرزید
خنده ی تلخ مرا روی لبانم بلعید

شانه از خرمن مو سهمِ خودش را برداشت
حاصلش را سرِ گیسوی عروسکها کاشت

شاعرت را تو ببین...

عدم ازلی

« بگویید، از کجا به سراغ تان می آید این غم غریب

بالارونده، همچون دریا از صخره ی تیره و برهنه؟»

— آن هنگام که قلب مان همچون خوشه ی انگور

فشرده شد

دریافت که زیستن درد است. رازی آشکار بر همه کس.

رنجی بس ساده و نه...