متن دلتنگی عاشقانه

و من ایمان دارم
که موهای خرمایت 
هوش از سر تمام نخلستان 
برده است.

تو خورشید منی که با اولین پرتو، سایه‌های دلشوره‌هام رو میفرستی کنار. هر صبح، وقتی چشمامو باز می‌کنم، فقط به تو فکر می کنم .
" صبح بخیر عشق قشنگم "

بسمه تعالی
﮼ غرض از مزاحمت، تنها یک دل است؛ دلی که در هیاهوی روزمره، فقط به یاد تو می‌تپد.

جان دلم ،
نمی‌دانم این کلمات‌را چگونه بنویسم که حق دلتنگی را ادا کنند. هرچه هست، این واژه‌ها از دل بر می‌آیند ؛ از دلی که مدام تو را صدا...

بندر، امسال غمگین‌تر از همیشه است...
موج‌ها آرام نمی‌گیرند،
باد، آرام نمی‌وزد...
و اسکله‌ی سوخته،
قصه‌های ناتمام دخترانی را در دل خود پنهان کرده است.

دخترانی که هنوز دست‌های کوچکشان را
برای گرفتن دستان گرم پدر،
سوی افق دراز می‌کنند...
اما حالا،
تنها دود خاطره‌ای تلخ در آسمان پیچیده است....

تو برای افسانه هایم
هزار ویک شبی
با من بیا
تا پایان شهرزاد افسانگی ها

سایه ای
روی دیوار لبخند زد
سراسیمه
شیفته ی سایه  ات شدم

دلِ تشنه‌ام را،
به دریا رسان!
به رویای آبیِ زیبا رسان!

دلم،
خواب دیده،
تو را،
هر زمان؛
بیا؛
باورم را،
به رویا رسان!

من صدات می‌کنم هوژینم !
هوژین می‌دونی این کلمه یعنی چی؟
یه کلمه کوردیه که یعنی " زندگی‌بخش"، یعنی تو برای من همون معنی رو داری. از وقتی که تو هستی، همه چیز برام رنگ و بوی دیگه‌ای پیدا کرده. صدات که می‌شنوم، انگار یه جورایی زندگی توی رگ‌هام جریان...

عاشقانه هایم
بی آنکه بدانی
هر روز
بی بهانه و آرام
تو را می خوانند
و شکوفا می شوند در دفترِ شعرم
با خیالِ آمدنت

نشسته ام درمیان بستر
به تو فکر میکنم
باخودم می گویم
هستی ویا نیستی
اگرنیستی، پس چرا پیش منی
بویت، عاشقانه هایت، آغوشت، همه در من جا مانده
دلبر من فراموشت شده ببریشان
نمیدانم شاید رسم دلدادگیست
اویی که می رود، میگذارد تکه هایش را دروجودت
تا که شبها رنجت...

می نشینم با تو درخیالم
با اینکه ترکم کردی
وسوسه هایم راحت نمی گذارند مرا
و تنها کاری که ازدستم بر می آید
می گویم لعنت به منی که خیالت را رها نمیکنم

دربسترخیال رویاهایمان مرور میکنم
هرچهارقصلش را
بهار عاشقانه هایمان
میوه های تابستانیمان
که ژنهای تو را یافت میکنم در آنها
پاییز خاطراتمان
که چه اندوهناک ،برگستره ی خیال ،سوار بر ناامیدی ولی پنهان، با هم سرکردیم
و زمستان سرد و یخبندان که باهم سرسره بازی کردیم و تو در سراشیبی...

چه زیباست وقتی با چشمک چشمانت مرا میخوانی
با اشاره لبهایت برایم بوسه میفرستی
و جای میگیرد درست در حین سکوت بر روی لبهایم
و با اشاره دستانت را در دستانم قفل میکنی
و دلم جامیماند در وجودت

برای شعرگفتنم قلم میخواهم و کاغذ و سرای زیبای وجودت را
که مرارتِ سرایشم را کم میکند
چشمانت غزل می سرایند ازبرایم
و دستانت تار می نوازند
و من از نتهای چشمها و دست ها و لبهایت کپی میکنم
و رقص زیبای گیسوانت را نیز یواشکی
درذهنم نقاشی
عجب پازلی...

بیقرارم ودر تردید
درخیال شهر توام
برچشمهایت خیره میشوم
و بوسه میزنم برلبهایت
ماه من پشت ابرهاست
و تن خسته من هی میشود فرسوده تراز خیال بافی
آخرعزیز من مگر نشنیده ای که می گویند
ماه پشت ابر باقی نمیماند

تمام چهار فصلِ سال را
پشتِ پنجره ی دلتنگی
با اولین زمزمه ی پرندگانِ صبحگاهی
و طلوعِ آفتاب
به انتظارت نشسته ام تا که بیایی

▭ دوست دارم ؛
مثل آهنگ‌های مجید رضوی، آروم و بیصدا، توی خلوت ترین لحظه‌هات جا بگیرم.
مثل حرفای شایع، بی‌پروا و ساده، خودمو بندازم وسط تمام خیال‌هات، بی ترس، بی شک.
مثل بغض قشنگ رستاک، با هر نگاهت دلم بلرزه و شعر بشم ؛ شعر بشم که فقط واسه...

باران آمد و
چکّه چکّه
نمِ یادت
ابری نمود آسمانِ احساسم را

دل به تکرارِ تپش، دل دل کند، با تارِ عشق؛

هم‌نوای دل شود، گیتار و تارِ لحظه‌ها!

برای [کوثر]
تا گـذشت یـک چرخـه از مــاه،خـــوش رســـید ســـالروز تــو
چون که بود ثور آن وجودت ،بحرحال،امروز شُدَش از آنِ تو

روزی یک نفر آمد شَود از آن من
قدِّ رعنایی داشت آن دلبرِ زیبای من
می‌گذشتم از خیابان غرق در افکار او
ناگهان دیدم خودش را، چه زیبا بود او
در همان لحظه دلم را، به یک نیمه نگاهی باختم
با همان رنگ سفید پیرهنت دل را ربودی، یافتم!
روز...

تو شدی یک قسمت از شعر های من
نه فقط در شعر ،حتی تو شدی بخشی ز من

من شنیدم این سخن را از همان لب های تو:
آمدم یارم شَوی
امید و همراهم شوی
من که جانم را فدایت میکنم تا وصله ای از من شوی
تو فقط لب تر کن جانان که هم جانم شوی
حال کجایی تا که بینی بعدتو بی جان بی جان مانده‌ام؟