شعر کوتاه

نسیم
زیر نور ماه
شانه می زند گیسوان چنار را...



شعر: صالح بیچار
ترجمه: زانا کوردستانی

به گوشه چشمی هم ننگریستی!
اما همه ی راه ها را،
گلستان می کنی،
به بهارِ قدم هایت...


شعر: صالح بیچار
ترجمه: زانا کوردستانی

اگر زن و شراب و شعر نبودند،
خیلی پیش تر هلاکم می کردند:
دردِ عشق و
غمِ کُردستان و
تمنایِ نان!



شعر: صالح بیچار
ترجمه: زانا کوردستانی

من و تو،
غروبگاهان
روی نیمکت پارک، میعادگاهمان بود.
درخت کنار نیمکت
که همیشه درد دل های ما را می شنید،
تنه اش خمیده است.



شعر: صالح بیچار
ترجمه: زانا کوردستانی

چون به خانه ام آمدی،
بشکن، هر چه را که ناراحتت کرد!
غیر از دل من...


شعر: سارا پشتیوان
ترجمه: زانا کوردستانی

قلبت را از مشتت بیرون بکش و
سر جایش بگذار...
آیا از غربت
چاله ای عمیق تر داریم،
آنگاه که تمام زندگی ات را باخته ای؟!



شعر: ریباز محمود
برگردان: زانا کوردستانی

تنهایی،
مانند جوی آبی ست،
که گیاهان بی شمار
اطرافش روییده است...



شعر: ریباز محمود
برگردان: زانا کوردستانی

زنی از جنس بارانم،
زاده ی دو پیکر عریان،
در فصل پاییز.
بی رضایت من،
به دنیا کشاندنم.


شاعر: شنو محمد زاخو
ترجمه: زانا کوردستانی

لبخندت،
باغی ست همیشه بهار.
♡
تلفیقِ غریبه و،
آشنا!


لیلا طیبی

نامت،،،
شیرین تر از کندوست.
◇
بهساناو*
پروازش می دهم!


لیلا طیبی

--------
*- ساناو کوهی است در اطرافِ جوانرود که بخاطرِ عسلش معروف است.

باد و
پیاده رو و
خش خش!
برپاست سمفونی برگ ها.



رها فلاحی

برگ ها به پرواز در آمدند
از شاخه های بلند
با شادی به رقص افتادند
در مرگ خود
در میان وزش باد
به رنگ سرخ گل
حنابندان خزان را جشن گرفتند
برای بهار در راه مانده.


شعر: عمر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

پاییز با گریه های مادرانه اش
گرد و غبار درختان را می زداید.


شعر: عمر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

امروز جهان تعطیل است

تو اما فکر می کنی

این یک پنجشبنه معمولی است

و تمام مردم دنیا با تو هم عقیده اند !

حق با شماست

اتفاق مهمی نیفتاده است

من برای تو دلتنگم

همین .

زمستان،
با تمام سردی اش،
با همه تاریکی اش،
از راه رسید
مرا در برگرفت.
اما مهرت،
شعله ای نبود
برای خاموش شدن؛
فراموش شدن،
نرگسی بود
برای شکفتن.
بوییدن،
از میان برف ها
روییدن.
اناری بود ترک خورده،
شیرین آبدار ،
سرخ و رسیده،
پر از وسوسه.

چه بیهوده ریشه ای
در خاک.
چه بیهوده شاخه ای.
چه بیهوده میوه ای!
چه بیهوده سایه ای
بر خاک.

آه زندگی
زندگی
از چهار طرف تماشایت می کنم
و چیزی نمی بینم

گاهی می خندم
گاهی گریه می کنم
گریه اما بیشتر اتفاق می افتد
به هر حال آدم
یکی از لباس هایش را بیشتر دوست دارد.

امشب تنهایم،
شب تابوت بی شمار گریه و زاری و خواهشم است
شب جهنم است،
زخم است،
غم است،
فریاد است.





شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

همچو تولە روباە
افتادە بە پای درخت زالزالک
تنهایم!







شعر:بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

شعرهایم
سرزمین کوچک من و
خال زیر گلوی تو اند.









شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

دلم، پرنده ای است!
که شباهنگام به پرواز در خواهد آمد
و به در و پنجره ی خانه ی شما
پر و بال می کوبد...





شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

امشب، من و پنجره ی اتاقم،
دو یار جان جانی هستیم.
او با باد دلنوازی می کند و
من هم با خیال زنی، که آواره ام کرد!





شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

به نزد من،
مرگ آدمی،
به اندازه ی سقوط یک ستاره،
قابل توجه نیست.


شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی