متن عاشقانه غمگین

به چرخ روزگار گشتیم ولی سامان ندیدیم
ما کویر تشنه آبیم ولی باران ندیدیم

اگرچه از وسعت آغوشت،
سهمی ندارم؛
--خوش باش!
***
در این قحطی عشق،،،
نم نمای اشکی-
نصیب ما هست!






زانا کوردستانی

همیشه حالِ دلم بی تو زار و غمگین است

بلی! هوای جهان بی تو تا ابد این است

سید عرفان جوکار جمالی

بمیرم من واسه عشقِ دوتامونو!
واسه تنهایی بی انتهامونو…
کی باید جمع کنه این قلبِ داغونو؟!
تو رفتی و غمت یه شبه آبم کرد!
ببین دنیا، منو بی تو جوابم کرد…
تو رفتی حرفِ این مردم خرابم کرد
تو رفتی؛ زندگیمون رفت…
یه عاشق، زیر بارون رفت
دیدی آخر یکیمون...

ای جان جانانم مرو
از دیده گریانم مرو
بگو مگر چه کردم
چشم تو دنیای من است
این قصه رویای من است
تویی دوای دردم...

برشی از ترانه

یادمه خیلی قشنگ میگفت : عاشقتم!
از اون عاشق هستم هایی که، دلت میرفت
یجوری نگاه میگرد، یه شکلی بهت اهمیت میداد و یجوری عصبیت میکرد که نمیتونستی به دروغش شک کنی ؛ اما درست وقتی که در قلبمو براش باز کردم و خواستم تسلیم سرنوشت بشم، تفنگی که پشت...

نشد برای عشقمان
برای این دیوانه ات سفر کنی
نشد یه بار به حال من
به حال این ویرانه ات نظر کنی
نشد بیایی عاقبت نشد برای عاشقت خطر کنی
نشد به وقت رفتنت مرا هم از نبودنت خبر کنی

آرام آرام نشستی در دل من ای آشنا
آرام آرام...

خیابان هاوُکوچه ها،بوی پاییز را می داد ومن بی صبرانه منتظرِ آمدنش بودم!...پاییز رسید،امّا او نرسید!؛باران آمد،امّا او نیامد!نمی دانم،ولی شایدهم او ازمسیرِ بهار رفته بود ومن هنوزدرفصلِ خزانِ رفتَنَش معلق مانده بودم!.

نویسنده:مهدیه محمدیان

چه می توان کرد؟
با قهوه ای که هرچه آن را هم می زنم
غصه هایم در آن حل نمی شود
این روز ها به هر کافه ای که پا می گذارم،
نبودنت پشت یک میز
به انتظارم نشسته....

صدایت که به گوش هایم آویخت
رد عشق بر سینه ام نشست
در تو به جستجوی خود پا نهادم
تا با فتح خود ، تو را تصاحب کنم
تو که تکثیر یافته ای در من
و از دهانت خورشید متولد می شود
و شب در آن به خواب فرو می...

لب به لب می شوم
بر لب فنجانی که از لبت
بوسه ای گرفت
آن هنگام که لب بسته بودم
به سکوتی پر فریاد
تا رسوا نشود
آن دل که سال ها
زد نقشی خیالی بر لبت
بی آنکه ذره ای
لمسش کرده باشی

نبودی و نشنیدی؛ دلم به گریه نشسته…
میان خاطره هایت…
چه کرده ای که پس از تو،
به هر کجا که تو بودی
غمی نشسته به جایت؟!

برشی از ترانه

جرم من دوست داشتنت بود
و تو قاضی سخت گیری بودی ک مرا محکوم کردی به مرگ با خاطره باران

دست هایت دور است
و آفتاب نگاهت
دیگر هیچ صبحی بر من نمی تابد
آری ، در طالعم نیستی
اما تو با مژه هایت
هر روز به استقبال
ردیف و قافیه ام برو
شعرهای مرا با چشم هایت ببوس
و بدان که عشق
با فاصله
هرگز کمرنگ نخواهد شد


مجید...

کوچه ای بی عبورم ،شبی بی مهتاب…
درد چون هواست و به ناچار میکشم نفس….
قورت داده ام زمستان را
یخ بسته دلم…
گیر کرده ام در خلوت ِ خاموش و جا مانده ام در فصلی که عشق
راهش از من جدا گشت…
دیگر مرا
نمیشناسد آن آشنای دور…
آفتاب...

بعد از تو ...
می توان به همان خیابان رفت
به همان کافه همان میز
و همان قهوه را سفارش داد
اما چه کسی می تواند
اسمم را مثل تو صدا بزند؟؟

درعجبم
روزخورشیددرآسمان چگونه میتابد ؟!
که روزگار سیاهی دارم و فروغ روی تو
روشن کننده این روز های من است

شب های سرد را هیچ ژاکتی نمی فهمد
دستان یخ کرده ام اما چرا.
گونه های خیس را هیچ دستمال کاغذی نمی فهمد
بالش خیسم اما چرا.
گوشی تلفن چه می فهمد برای چه بوسیده میشود
کفش هایم چه می فهمد چرا یک کوچه ی خاص را هر روز قدم...

بانگاهت
بی وفا
دارم زدی

در این عالم کنارت جای من بود
دریغا قلب تو مال دگر بود

ولی من دیگه هیچوقت عادت نمیکنم زندگیِ
بدون تو رو ، دیگه نمیتونم مثل قبل تو زندگی کنم!
انگار که زندگیم به دو قسمت تقسیم شده
زندگی قبل تو و زندگی بعد تو !
شاید زندگی بعد تو یک سال باشه
شایدم شصت سال ...
ولی اینو مطمعنم که هیچوقت...

سالها بعد وقتی دلیل تنهاییم را میپرسند
صاف زل میزنم توی چشم هایشان و میگویم:
من عاشق مردی بودم
که موهایش
به عشق دیگری
جوگندمی شده بود !

صبح که بیدار می شوم ...
فراموش می کنم ،
دوری ...
نیستی ...
ندارمت ...
فقط از نو دوستت دارم ...!

من همه چیزش را گرفته بودم
چمدانش را،دستانش را،نگاهش را
حتی دقیقه را
او اما دلش به رفتن بود