متن غمگین عاشقانه

بگو چه مرگته که دوباره میخونی
دوباره بی فایدس خودت که میدونی
بگو چه مرگته که بازم پر از حرفی
سراپا آتیشی تو این شب برفی
هنوز منتظری بیاد و یار تو شه
بهار تو مرده دلت چقدر خوشه
پرنده ای اما اسیر کوچ خودت
همیشه هم میرسی به هیچ...

هیچ بار سنگینی ،به حمل دلی که از درد سنگین شده سخت نیست،،
به دوش کشیدن دل پر درد سخت است..

برایش نوشتم:
جانم!
نفس میکشم هنوز و
امیدى به زنده ماندنم هست
بیا!
بیا و همه چیز را از نو شروع کنیم
اینجا هواى بدونِ تو
خفه ام میکند...
پیغامم را دید
لبخندى زد و چه تلخ
همه چیز را تکذیب کرد
رفت!

برو!!!...
اما؛
نه آنقدر که خوابت را نبینم.

خیلی حرفا تو سکوت جا نمیشن :)

هر شب مرا خیال تو...

آید به مهمانی من...

جرم محال است داشتنت
بالفطره ترین سارقم باشم
دستبرد زدن
ب جیب خالیست
خیالت

میهن، چشای نازته
اون مقتلِ دلبازته
بازم رجز واسم بخون
میهن، صدای نازته

من چشم ندارم که ببینم...

چشم یارم به چشم دگری گرم شود...

دست یاری دراز کردیم
سیلی قضاوت زدن

و حَول حالِ ما
به حالِ همان روزها
که بى هراس از این روزها
بدنبال نان
بدنبال آب
اینچنین ،حیران نبودیم ...

ساعت دیواری، ساعت دیواری
من عزیزم رفته تو چرا بیداری
من نمیخواستم بره این کلافم کرده
زندگیمو میدم که فقط برگرده...

دلتنگم و جز روی خوشت در نظرم نیست،

در گیتی و افلاک به جز تو قمرم نیست،

با عشق تو شب را به سحرگاه رسانم،

بی لذت دیدار تو شب را سحرم نیست،

عریان سقف آرزوهایم شدم
غصه ها و دلتنگیها ،تبانی کردند و لباسهایم را بر تنشان کردند

دلم بی آن سیه چشمان مستت...


مثال تن بدون جان میماند...

بارالها! آسمانی تر از دل آسمانی ام سراغ ندارم که پر است از ابرهای دلتنگی یار، که گر ندا آید می پذیرد جان دهم برای دیدار...
۱۴۰۳/۱۱/۱۶

در هنگامه ی هر غروب
صحنه ی غم انگیز
کابوس تکراری نداشتنت
به استقبال چشم هایم می آید
تا که در تاریکی مطلق
بر لب پرتگاه شب بنشینم و
سقوط آرزوهایم را
نظاره کنم

چون نی لبکی خسته ز لب های تو هستم

بردار تواز فاصله هـــا بوســه به اجبــــار

دیگه خیالِ عاشقی نیست
از زندگی از ترس، سیرم
باید بپوشم رختِ جنگ و
باید صدامو پس بگیرم...

هر اتفاقِ شاد و خوبی
از پشتِ بومِ خونه افتاد
هر روز، یک روبانِ مشکی
هر شب، سَری از شونه افتاد...

من به پایان نبود تـــــو...

در این قصه شکایت دارم...

نبودنت دلیل بر...

ز یاد بردنت نیست...

چیشده که به جای عشق، از چشامون درد میباره...!؟

گفتی که می آیی
چای زعفران دم کردم
با نیامدنت همه را نوشیدم
چه قهقهه های مستانه ای
و گریه های تلخی
مگردمنوش زعفران گریه هم دارد
نسرین شریفی