متن آشفته

شرح حال من و تو
حروف پراکنده ع ش ق بر دفترند....
همان قدر جدا از هم و آشفته

نسیمِ مرگ می وزد اینجا،
من
خواب شکوفه می بینم انگار
در معبرِ بادهایِ آشفته.

ای آنکه پیرم کرده ای دل را ببازم حاضری
دور چشمت کعبه ای دیگر بسازم حاضری

گاه شیرین پشت نقشی تازه پنهان می شود
مثل فرهاد من به نقش تو بنازم حاضری

تو راز و نیاز هر شبی ای همه یادم شده تو
من شده ام نشان به تو یا...

نه مرا خواب به چشم و نه مرا دل در دست

چشم و دل هر دو به رخسار تو آشفته و مست

آشفته حال
می شوم
که زکات می دهی
قیراط
به
قیراط
یاقوت لبانت را

می گویند قلبت در هر حالی که باشد، چهره ات به همان حال در می آید.
چه بگویم؟ خودت آشفتگی موهایم را، لبخند پریشانم را و سرگردانی دکمه های پیراهنم را ببین!
حالم تعریفی ندارد؛ حس و حال پرنده ی لاغر و ضعیفی را دارم که از کوچِ مداوم خسته...

بی خواب تر از ماهیم؛آشفته تر از طوفان؛
پر بار تر از ابریم؛با جسم سرد و بی جان..
مبینا سایه وند

خسته ایم،
از به هر دری برای خوشی زدن و،
پیدا نکردنِ چند صباحی حتی دلخوشی!
درمانده ترینیم،
از اینکه اینهمه عادت کردیم به خواستن و نرسیدن؛
از اینکه قلبمان اینهمه بی تفاوت شده به نشدن؛
از اینکه نقلِ هر محفل دو نفره ای شده
دوست داشتن های بی سر...

از تو فقط
عاشقانه ای کوتاه کافیست...

تا من به بیتی از ته دل

آشفته کنم خواب این جماعت را...

رحم اگر بر من نمیکنی

این ساده دلان را دریاب...

..
..
بهزاد غدیری

حال و روز دل آشفته من در شکنج زلف او

پریشان در پریشان در پریشان است !

ارس آرامی

موهایم را دیگر
نمی بافم
فدای سرت...
با حال آشفته ء من
موی پریشان
جورتر است...

صدا می زند مرا
آنکه ذهنم را آشفته کرده
گوید
بنویس شعری
بنواز آهنگی
تا رها شوی از دلتنگی
در این روز ها
که پاییز است و
برگ ها می رقصند
در میان نسیمی
که از کوچه دلدار می آید

- آلزایمر۲:


آی ی ی ی،،،
گمانم ناوی ام،
سوخته میان پاره آهن های سانچی!
یا که آن دخترِ نو بالغ
--بخت برگشته،،،
برای جوریِ اندک جهازش
می کرد در پلاسکو،
--خیاطی!
شایدم،
یکی از صد و چند تن
--مسافرانِ اوکراین!
افتاده به پای مرگ
از تیر تک تیراندازهای داعش...

شاعرِ پاییزی آشفته ام
قسمتِ تو هرچه غزل گُفته ام
حالِ مرا از شبِ یلدا بپُرس
از نَفَسِ روزِ مبادا بپُرس

رنگ چشات دریای من/ زیباترین رویای من
دیروز و امروز بوده ای/ همراه فرداهای من!
دستی بکش بر موی خود/ آشفته شد دنیای من
روی مه ات پنهان مکن/ بن بست شد راههای من
هر جای قلبت حک شده/ تصویر ردپای من
یک ارتباط کهنه ای ست/ بین تو و...

برف
آشفته
می‌بارد
درونم

پُشتِ پنجره
یخ می‌زَند
تنهایی

محبوبم !
جهانم آشفته است، جهانم میزان نیست
جهانم پر از اضطراب است، لحظات چموش‌اند
تنها هنگامی که به شما می‌رسم، روبه‌روی تواَم و به تو سلام می‌کنم، آن زمان جهان به تعادل می‌رسد ...
جواب بدهی یا نه، تو جهان مرا متعادل میکنی !

پدرم گاه صدا میزندم شعر سپید!
بس که آشفته و رنجور و به هم ریخته ام

آشفته کرد / موی سرش را آذر/ دف می زند پاییز

باز باد
موهای تو را آشفته کرد
و من
غرق تماشای
خیال انگیز ترین تصویر جهانم

آشفته تر از موی تو این حال دل ماست...

تنها میمانم عاشق تر زخمی تر آرام چون آتش در زیر خاکستر
برگرد و بیا دلتنگ دیدارم بغض شب تارم من هرچه دارم از تو دارم
برگرد و بیا آشفته مگذارم دوری و بی تو بی قرارم

چه کند با غم تو این

دل آشفته ی من ؟!