متن بهار

من به پاییزِ تو عادت کردم

قول دادم هوسِ هیچ بهاری نکنم

بهار که می آید
بنفشه ها کوچ میکنند
در نگاهت

ومن به انتظار معاشقه ای
سبز می پوشم
باغ تنهایی ام را.

دوباره از تو سرودم نگو که بیزاری
از این نوشتن گل واژه های تکراری


تمام ، حرف دل است اینکه با تو می گویم
به حرمت قلمم دل بده به اقراری


خیال و واژه ی شعری ردیف حال منی
قسم به جان غزل حس وحال اشعاری

اگر چه خواب پریشان...

پا به پای ارغوان ها بیا
دست در دست گیلاس ها شکوفه بزن
ما هم دلمان بهار میخواهد

مصطفی فروتن

ای فانوسِ بهار
به دیده خستگان بنشین
بخوان که آوایت
دور کند بدی ها را
به میانِ ما بیا و
قلب های ما را
به انتهای بیابانِ سردِ اندوهان
به شهرِ سبزِ خداوند
رهنمون گردان

هفتم اردیبهشت، روز شکفتن گل ها،
روز طلوع خورشید از پسِ ابرها،
روز رنگارنگ شدنِ دنیا،
روزِ تولدِ من!

بهار در قلبم شکفته،
گل های خیال در ذهنم نقاشی می شوند،
و من در این دنیایِ رنگارنگ،
به آرزوهایم پرواز می کنم.

تولدم مبارک!

بهار مگر چیست ؟!
همین گلى ست
که به خیال ِ نوازش تو
بر سر انگشتان ِ من مى روید...

بهار با تو زیباست

پُر شد  تقویمِ باغ،از ردّ بهار
پاییز، به قدرِ یک سَرِسوزن شد
رضاحدادیان ۱۴۰۳/۱/۲۰

عطر تنت
از هرکجا گذشت
بهار شد!

بهار شد،
سبزه رویید،
شکوفه شکفت،
بلبل خواند،
پرستو شاد،
چلچله از سبزه زار گفت.

قرقاول خوش آواز،
هلهله در گلستان،
زنبور پروانه سرخوش،
رقص گل ها در باد،
گل شیپوری تناز.

روییده اند بنفشه ها،
پامچال زیبا،
عطر گل ها درهوا،
کودکان غرق در رویا،
مادران در تقلا،
اما...

🌿
چه خوب است
چه خوب است که با تمام رنج هایی که روحم را می خراشد،
هنوز ابر امید، طراوت بر سرم می بارد و چشمه ذوقم می تراود

چه خوب است که کمی بعد از شبیخون یاس و فرو ریختن ناگزیر،
باز بر می خیزم، گرد و غبار...

به باز آمدنت چنان دلخوشم
که طفلی به صبح عید
پرستویی به ظهر بهار
و من به دیدن تو
چنان در آینه ات مشغولم
که جهان از کنارم می گذرد
بی آنکه سر برگردانم

و آن بهار، و آن وَهمِ سبز رنگ
که بر دریچه گذر داشت، با دلم می گفت:
«نگاه کن!
تو هیچ گاه پیش نرفتی
تو فرو رفتی»

چرا
می شود
در بهار هم
پاییز بود
اما
نه به اندازه دلتنگی
اندوهش
تو را می کشد

نفیسه اسلامی فر
نام هنری:نفیسه سکوت

مگر بهار را دزدیده اند
که هرچه می رویم به لبخند نمی رسیم ؟

باغ و بهاری که امروز به حیاطم آمده
از باران اشک دیروزم،جوانه زده
که اگر تبر زدی، تیغت ملامت!
من سبز سبزم.

صبح بهاری، زمین را از خواب بیدار می کند
بوی گل و شادی، در هوای تازه می پیچد
لاله ها در گلخانه خود آواز سر می دهند
و نسیم آرام، نغمه آنها را به گوش می رساند

درختان انار، سیب و گردو به رقص درآمده اند
و آسمان با نور...

عاشقان، عاشقان
تازه به تازه از بهاران چه خبر ؟
از بهار، از گل و باغ و بوی باران، چه خبر؟
چه خبر از بهاران؟

_برشی از ترانه

جاودانه ترین بهار
لذت دیدار توست
بیا با عطر نفس هایت
مرا به صرف عشق
مهمان کن
تا که در آستانه ی
این فصل سبز
شکوفه ی احساس مان را
جشن بگیریم


مجید رفیع زاد

باران بهاری، نسیم را به مهمانی طبیعت می آورد
شکوفه ها کلاهی سپید بر روی شاخه های درختان هستند
قطرات شبنم بر گلبرگ ها، همچون الماس های طبیعی می درخشند
سیاهی درونت را با نفس کشیدن هوای بارانی تطهیر کن

نور چشم من کجایی؟
ماه تمام می شود، اشک های کوچه ها خشک شدند.
گل ها دیگر بو و رنگی ندارند،
تو کجایی...؟!
تو کجایی که بهار نمی آید؟

در سکوت تاریک، صدای پایان می آید،
خستگی در دل هر باران می پوسید
باد بهار را به خود می برد...

از میان قلب من شکوفه ای جوانه زد
در دلم ندایی آمد که بهار رسیده است

هوای بهار، از رویاها پا به هستی می نهد
نسیمی خوشبو، با تَرَنُّمی دلنشین، به ما می رسد
شکوفه ها با نغمه های شاد، به خنده ی گل ها می پیوندند
و زمین، با زمزمه ی پرندگان، جان می گیرد

آسمان آبی، صاف و بی غبار
باغ ها و چمنزارها،...