متن دلشکسته

توبه کردم که دگر دل به کسی نسپارم...

دل به هر کس که سپردم بشکست...

چه ها داری میان آن سیه چشمت...


که ویران کرده قلب عاشق ما را...

پرورבگارا בر این ماـہ مبارڪ رمضاט نظرے کن بر چشم هایے کـہ با اشک ا؋ـطار مے کننـב
نظرے کن بر בل هایے کـہ بغض בارنـב و سکوت مے کننـב..
پرورבگارا نظرے کن بر غیرت پـבرانے کـہ سر سـ؋ـرـہ شرمنـבـہ خانواבـہ هستـב..
پرورבگارا בر این ماـہ مبارڪ نظرے کن بر בلهاے...

هر بار که خندیدی...

دیوانه ترم شد دل...

هوآی دلم آلوده به غم است

از همان اول خرد با عشق چون پیمان نداشت
داستان خضر و موسی تا ابد سامان نداشت

شوقم از آغوش شیرین‌ها و لیلی‌ها گریخت
شور دنیا، قدر شیداییِ من، میدان نداشت

از قضا دل بر کسی بستم که خود دلباخته‌ست
دل ولی بر باخت دادن‌های من ایمان نداشت

چشم در...

قدم زدن کناردل هم را بلد نبودیم
طناب دلمان کور گره شد
به جای باز کردن پاره اش کردیم

ازدل شوریده حالم هیچ مپرس
سخت از غوغای روزگار
حال دلم آشفته است

بیچاره دل عاشق و دیوانه ی ما...



دلخوش به نگاه کسی هست که نیست...

جز تو هیچ حسی به هیچکس ندارد، دل من..

عجب بی تو پریشان است حالم...



پریشانتر از ان زلف پریشانت...

دستم از دست تو دوره
دلم انگار تو تنوره
توی سینم که صبوره
غمو موندگار کردی
بغض وحشی تو گلومه
شب و عکسات رو به رومه
دیگه طاقتم تمومه
منو بی قرار کردی
رنگ چشمات آسمونم
خنده هات قاتل جونم
دلبر ابرو کمونم
دلمو شکار کردی
رو بخار شیشه اسمت...

دلشکسته تر از آنم که ترک هایش را ترمیم کنی

گناه من نگاهم بود...


که بیچاره به دام نگهت افتاد...

دو آتشفشان
فوران کرده‌اند و نمی‌دانم
مذاب‌های ریخته را
چطور باید از صحنه پاک کرد
خشک شده‌اند!
خشک شده‌ام پای این همه غم!
با این همه غم چه باید کرد؟

با معذرت، کدام دلی زنده می شود؟ ///
این سینه قبله گاهِ شما تیر و سنگ هاست
«آرمان پرناک»

جز کِرم ریختن
کار دیگری ندارند
کرم های برون مغزی
آن ها برای قلبم
نامِ دیگری
دست و پا کرده اند
که هرگاه صدایش می زنند
فشارش می رود بالا
منفجر می شود
مثل مین !!
«آرمان پرناک»

شکستی مرا هزار بار و هزار آینه در دست توست .

ناگهان باز دلم یاد تو افتاد شکست

ای شمع من
تو که می دانستی در این ییلاق، طاقت نمی آورم،
چرا دلم را شکستی؟
چرا شدی قیامت عشق و
مرا بی گناه در آتش فراقت سوزاندی؟!





شعر: بکر علی
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

هزار بار صدای در آمد.
هر بار پای پیاده دویدم.
هزار بار این در باز شد.
هربار تو نبودی...

دنیاکیانی

آدم ممکنه روزای خوبش رو زود فراموش کنه ،
اما همیشه اونایی که توی لحظه های سخت نبودن رو به یاد می یاره .
مثل من که وقتی روزای تلخم رو مرور می کنم ،
یاد نبودنت می افتم ...
من یه روزایی به هر دری زدم که باشی
و...

یه وقتایی هست که میدونی نباید دوسش داشته باشی ...


ام‍‍ا نمیتونی....؟❤️‍🩹🤕

فرض اینکه
اصلاً تو دلت نمی خواهد دوستم داشته باشی
پس چرا قلبِ بیشعورِ من
برای دوست داشتنت پافشاری می کند ؟!
یک جای کار می لنگد
یا تو این منِ دیوانه را دوست نداری
یا بی گمان ؛ من دیوانه ام
----------------
اسماعیل دلبری