متن پاییز

به هر درختی می رسم
مرا بغل می کند
حس می کنم این جنگلِ تنها
صدای خش خش ِ قلبم را می شنود
«آرمان پرناک»

نه
تمام نمی شود
پاییز تمام نمی شود
و حیات
همیشه جارولازم است
«آرمان پرناک»

از بهارهای ندیده ام
از حرف های نشنیده ام
از خاطراتِ چشیده ام
از فرشته ای که به دستم
نامه ی هبوط را داد،
هم پرسیده ام
هیچکس
هیچکس
پاسخِ تنهایی ام را نمی دهد
«آرمان پرناک»

دردا !! که سوژه های جهّنم، تر
دردا !! که شاخه شاخه کبوتر، پر...
«آرمان پرناک»

[ژنرالِ پاییز]
منَم، ژنرالِ پاییز!
منی که هرگز آرامش ندیده است!
ژنرالم… ژنرالِ هزاران درخت عریان و
میلیاردها برگِ ریخته!
***
منم، ژنرال پاییز!
کلاه‏ روی سرم، ابر است و
ستاره‏ های روی شانه هایم، چند برگِ نقره‏ای  
پالتوی تنم، نسیم است و
شمشیر دستم، شاخه ی پوسیده ی یک...

در دنیای شعر سرگردانم
دنیای شاعری، آسمانی ست پر از گردباد
و پاییز شمعی ست فروزان در خونم
و پاییز زخمی ست عمیق بر جانم.








شعر: ژنرال پاییز
برگردان به فارسی: زانا کوردستانی

حوالی فصل پاییز که می شود
مادرم می گوید:
هوای الان دزدست...
لباسی گرمتر بپوش...
سال های گذشته خنده ام می گرفت...!
اما امسال به حرف های مادرم رسیدم...
غرق افکارم بودم،
نسیمی وزید،
آرام و قرارم را دزدید و رفت...

در وقت برگریزان پاییز
مابین درختان محتضر،
مرگ عزیزانم را می بینم!










شعر: دریا هورامی
ترجمه: زانا کوردستانی

پای پاییز مانده ام یک عمر /
و عینک های دودی /
آفتاب را فراری داده اند /
باران ! /
چتر مرا /
محکم نگهدار /
می خواهم /
دورِ هر برگِ زرد برقصم ... /

«آرمان پرناک»

با لطف صدای تو غزل می چسبد
چون صبح که شیر با عسل می چسبد
پاییز رسیده و هوا بارانیست
سردم شده، پیش آی! ک بغل می چسبد

مهر که می شود
بی مهری غوغا می کند ،
زیر پای رهگذران...
حجت اله حبیبی

من و
تو و
درخت
با مهر می باریم
غم و عشوه و برگ را
حجت اله حبیبی

پاییز، لب ریز برگ هاست
که با سر آمدن آن ،خش خشی
به راه می افت.
حجت اله حبیبی

موهایت را،
بسپار به باد
تا بویش را درخت،
قاب کند در رنگارنگ پاییز
حجت اله حبیبی

داشتم فکر میکردم چرا میگن جمعه دلگیره، غروب غمگینه یا پاییز مایوسه
و اگه این همه غم به همراه داره چرا موضوع یه عالم شعره؟
چرا مثل یه آهن ربا جذبت میکنه که بیشتر بهش فکر کنی و بیشتر غمگین شی !
شاید چون میدونیم داری به انتهای مسیر نزدیک...

پاییز زنی ست
عینکی،
با موهایی کوتاه.


شاعر: توروالد برتلسن
ترجمه:زانا کوردستانی

از بی مهری درخت ،
رخسار پاییز زرد شد!
برگ ها هیچ کاره اند...



رها فلاحی

جایَت کنارم خالیست!
مثلِ نبات کنارِ چای
مثلِ گلپر رویِ انار
مثلِ بویِ نم وقتِ باریدنِ باران
مثلِ برگ هایِ طلایی در پاییز
همینقدر ساده
همینقدر مهم
همینقدر حیاتی...!

من به پاییزِ تو عادت کردم

قول دادم هوسِ هیچ بهاری نکنم

چرخاند مرا گردشِ دوران وُ... دَمَش گرم
انداخت مرا گوشه ی زندان وُ... دمش گرم

گهگاه که با یادِ لبی شعله گرفتم
سوزاند مرا نغمه ی باران و... دمش گرم

چون گوشِ کسی محرمِ اسرار نمی شد
آمد به دلم یادِ سلیمان و... دمش گرم

دستم نرسد تا به سرِ...

آرام شده ام ، مثلِ درختی در پاییز وقتی تمامِ برگ هایش را باد برده باشد.

رویایِ من همیشه
پاییز است سردُ بارانی
بهانه ای
برایِ آمدن در آغوشَت
زیرِ چترِ سیاهَت
گرفتنِ دستانَت
قدم میزنیم
کوچه یِ خیال را که
انتهایَش به بوسه
ختم میشود.
آگرین یوسفی

پاییز آمد
اینجا بادهایِ خفیفِ پاییزی وزیدن گرفت
خاطراتم زنده شد
و من را به یادِ چشمانِ بی پناهشان انداخت
منظره ای زیبا می بینم
و صدایی که در دره طنین انداز بود
این آخرین پاییزی بود که
چهره ی پدرم را می دیدم
با اینکه شکسته بود
اما او...

صدای آمدن پاییز می آید
براستی چند برگ و گل
از شاخه و شاخسار خواهند افتاد و
به زیر خاک خواهند رفت؟!


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی