متن لبخند

بین غم و غم
روی بندِ لبخند
عصا
باید تعادلی بسازد
برای چاپلینِ بندباز
برای لب های مردم
«آرمان پرناک»

چون کبوتری
که ببیند ناگهان
دستی در جیب می رود
پریدم، ذوق کردم
برای آن خرده لبخند
«آرمان پرناک»

و خداوند در آغاز شکوفایی لبخند پُر است
علی کیهانی

ببخش
نمی توانم پَس اش دهم
این
آخرین لبخند تو بود
هنگامِ کیک بُریدن
باید در کیف پول
پنهان بماند
نمی توانم پس اش دهم
ببخش...
«آرمان پرناک»

تبسم نگاهت واسم خاطره سازه***ماه جلوی رویت به چیش می خواد بنازه

در گوشه ی لبخند تو پنهان شده ام
بر عشق تو دلبسته و حیران شده ام
قسمت شده حرف عشق برلب هایت
خواهش به فراوانیِ باران شده ام

هر قطره باران
همانند لبخند تو زیباست
ای کاش هر روز و هر شب باران می بارید
تا زندگی ات پر از لبخند شود
و جایی برای اشک نماند 💧💧

از تویِ این کوچه
رد میشی و میری
از منو احساسم
فاصله میگیری
روشنِ با فکرت خونه ی تاریکم
وقتی ازم دوری
من به تو نزدیکم
اما سکوتِ بینِ ما هیچوقت نمیشکنه
هیچوقت نتونستم بگم
چی تو دلِ منه
امیدم این روزا فقط به لبخندِ توئه...

_برشی از ترانه

آدمی که تو وجودش بذر تردید کاشته شده و توانایی هاشو نادیده می گیره؛ در هر زمینه ای هم که بخواد پا بذاره؛ خودشو ناکافی می بینه.
برای این که موانع سر راهشو برداره؛ باید خودشو کنار بزنه، چون اولین مانع خودشه.
حالا فرض کنید که آدمای دور و برش...

You are not a loser dear if you didnt lose your smile in the dark times.

تو یه بازنده نیستی عزیزم، اگه تو تاریک ترین لحظات لبخندت رو نباختی

ماسک
اسکناس
لباس کهنه
کمد خاطراتت را دقیق تر بگرد
شاید لبخندی نو پیدا کردی
«آرمان پرناک»

آرام باش و
دستت را به من بده
نمی خواهد
خاطراتت را به خط کنی
یا هجاهجای دردهایت را تقطیع کنی
چشم هایت
همه چیز را گفته اند
چشم هایت،
امانت دار خوبی هستند
«آرمان پرناک»

مثل نوری که گذر می کند از پنجره ها
می شوم محو تماشای تو از منظره ها

به دعاهای سپیدار  لب چشمه قسم
به صدای عطش آلود شب زنجره ها،

قدر یک لحظه دلم تاب ندارد بی تو
دوره گردی شده ام همسفر شب پره ها

نیستی، در دل مهتابی...

جهان،
نمی رسد،
مگر
با لبخند،
انار را ببین...
حجت اله حبیبی

نمی دانم کلید چیست
و
قفل به چکار آید،
اما لبخند تو قفل زبانم را می گشاید
حجت اله حبیبی

من گمان می کردم که
برای دلباخته کردنش باید لبخند بر لبانش بنشانم، ولی هربار که می خندید این من بودم که عاشقش می شدم!

آفتاب گندمین، نقاش زیبای نسیم
صبح شد، آبی بکش تن پوش این جالیز را
قند در پهلوی چای و نان هم آغوشِ غزل
طرح لبخندی بزن، کامل بکن این میز را

بر لبان درشت وحشی ی تو
گرچه نقشی ز خنده پیدا نیست
لیک در دیدهٔ تو لبخندی ست
که چو او ، هیچ خنده زیبا نیست

بریده ای از شعر

مگر بهار را دزدیده اند
که هرچه می رویم به لبخند نمی رسیم ؟

یادمان باشد
که هیچگاه لبخندمان را در آیینه
جا نگذاریم
شاید این لبخند
تمام ِ روز کسی را عوض کند...

دوست عزیزم ؛سال،ماه،روز،ساعت،دقیقه،ثانیه می گذرد و به سال ها و ثانیه های می پیوند که نبودن خیلی ها را به ذهن و جانت یاد آور می شود؛ نبودن ها خیلی زود از راه می رسد، پس دانی که باید بودن ها را قدر دانست و لبخندی از سر مهر بر...

شادی..

الهی نعمتت لبخند باشد
به روی گونه هایم چنگ باشد
الهی خنده هایت تا همیشه
تمام غصه ها در بند باشد



شادی را گفتم
گفتم تا به کی غمها
آیدش بر ما
چون شنید آن رفت
رفت و ما تنها
غصه و ماتم
میخوریم غم ها

زیباترین لبخندها همان است
که به ناگهان
بر چهره ای خاموش و غمگین نقش می بندد.

- کریستین بوبن

تو در شبِ ظلمت مُهتاب ِ منی
که با لبخندت ، نور به جهان میبری
از جادوانه ی چشمانت جادو میکنی
و در قلبِ من حس عاشقی میخونی

با دوزیدنِ چشمانم به چشمانت
عشق و مهربانی در دلم میجوشد
با قرص کردنِ لبانم به لبانت
ماجرایی عاشقانه به کمین مینشیند...