متن مرگ

صبح ها با موهای ژولیده از خواب بر می خواستند و
غروب ها با کوزه ای شکسته از چشمه باز می گشتند،
خواهرانم،
عطر گیلاس های نرسیده را تداعی می کردند،
بوی انتظار!
انتظاری که همچون پیچک از پنجره آویزان بود.
انتظاری که شبیه غبار مرگ بر برگ ها نشسته...

خواهر بزرگم می گفت:
- بگذار مرگ بیاید! گریه کنان بیاید!
چگونه نگریم؟! وقتی من می میرم و کسی نخواهد گفت دریغا!
من می میرم و مرگ من،
به اندازه ی افتادن سیبی کال،
تأثیری بر جاذبه ی زمین ندارد!
من می میرم و مرگ من،
به اندازه ی انعکاس...

زندگی یا مرگ
مرگ یا زندگی
فرقی ندارد کدام سو
بندبازِ خسته
فقط
آغوشِ باز می خواهد
«آرمان پرناک»

من تشنه این هوای جان بخشم
دیوانه این بهار و پاییزم
تا مرگ نیامدست برخیزم
در دامن زندگی بیاویزم

_برشی از شعر آفتاب پرست

به قلقلک های عزرائیل در کودکستان
به دوپایی که در یک کفش
قد می کشند
یا به آینه ای که با چاقو
بر صورتش خواهد کشید
ادامه ی لبخندِ جوکر را؟
به کدام دیروز؟
به کدام امروز؟
به کدام فردا؟
به کدام بخندم؟!!!
«آرمان پرناک»

به ما که لطفی نداشت این زندگی
یادمان می ماند این گلایه ها
اگر بعد از مرگ فراموشی نگیریم
دردها را قطار کرده ام که بی وقفه ناله کنم
و از اعماق جان فریاد بزنم
عجالتاً وقتش که رسید
این کالبد بی جان را به خاک بسپارید
مابقی کار ؛...

می خواهید به شما بگویم چرا از مرگ نمی ترسید؟
چون هر کدام از شما فکر می کند مرگ به سر دیگری نازل خواهد شد نه به سر خودش. در این جنگ همه کشته خواهند شد.

او رفت
حتی نامش هم به یادگار نماند
جز این بیت:
بر پیشخوان قهوه خانه،
دست نوشته ای:
«مرگ حق است
ای کاش جدایی نبود.»

تو نه!
گلوله ات راست می گفت !!
آدمی که پای قلبِ خود ایستاده،
سایه اش زود کج خواهد شد....
«آرمان پرناک»

مرگ چیزی را از من نخواهد گرفت...
من تو را بوسیده ام:)

ترس و فرار نشانه ی خیلی خوبی است. علامت این است که هنوز دنبال چیزی می گردی و آن قدرها هم که فکر می کنی دنبال بی چیزی نیستی . فهمیدن هر چیزی تاوانی دارد . همیشه فکر می کردم از زندگی گریزان هستم و دنبال مرگ می گردم اما...

زندگی
یک دروغ است
یک تهمت بزرگ به تقویم
یک فحش رکیک از دهانِ مرگ
یک نام جایگزین برای تنهایی
«آرمان پرناک»

با باوری لرزان/
به لبه ی پشت بام نزدیک می شوی /
که شاید /
که شایدکسی از پشت /
تو را بغل گیرد؟ /
عزیز دلم /
پیش از این /
مرگ به آغوشت کشید /
فقط فراموش کرده ای!
«آرمان پرناک»

شناسنامه ی این آسمان پُر از مرگ است /
حواسِ پنجره را پرتِ هر مُراد نکن
«آرمان پرناک»

باورت می شود ؟!
ما هم روزی قطعه ای ، ردیفی ، شماره ای بنام می زنیم
ما هم روزی می توانیم زمینی بخریم
خانه یِ کوچکی که از کالبدمان پُر می شود
از اجاره و ودیعه های سنگین راحت می شویم
البته نه مجانی و بادآورده
اما باز هم...

می کَنَد
پُر می کُند
می کَنَد
پُر می کُند
در قلبم انگار کسی
قبر می کَنَد و پُر می کُند
کسی دارد مرگ را زندگی می کند
«آرمان پرناک»

با زندگی کنار آمده ام
زندگی با من نه
ما زیرِ سقفِ هیچ
به مرگِ هم
چشم دوخته ایم...
«آرمان پرناک»

فاصله ی ما تا مرگ گاهی فقط به اندازه ی یک نفر است.
این یک نفر را که بردارید، فقط می ماند مرگ.

اونجایی که صیاد عزیزی میگه ..؟؟؟!!!

کاش می دانستم قبل از مرگم آخرین سیاه پوش کیست ؟

تا قبل مرگم جانم فدایت میکردم 🖤👑

در وقت برگریزان پاییز
مابین درختان محتضر،
مرگ عزیزانم را می بینم!










شعر: دریا هورامی
ترجمه: زانا کوردستانی

می خواهم صادق باشم
آغوشت
آنقدر زندگی ست
که احساسِ مرگ میکنم ...

آرمان پرناک

چقدر دیگر باید
پله های مرگ از تنم بالا روند
تا به زنگِ زندگی برسند؟
«آرمان پرناک»

ای سینمای محوِ تماشای زندگی
اربابِ حلقه های تو از دار خسته است...
«آرمان پرناک»

نظرِ جالبِ کیانو ریوز (هنرپیشه ی کانادایی) در مورد این که
وقتی می میریم چه اتفاقی میفته

کیانو ریوز:
فقط میدونم...اونایی که ما را دوست دارند،
دلتنگمون می شوند.