متن هجران

با چشم اشک آلود خود این غصه را سر می کنم
دل را به دریا می زنم دیوانه محشر می کنم

با چشم دل می خوانمت ای جان که جانانم تویی
با این دل دیوانه ام شب را منوّر می کنم

عاشق شدم با دیدنت بیمار آن خندیدنت
لبریزم از...

دلم را، آفریدی ، غم چرا در آن نشاندی

چرا در خانه دل، عشق را در جان نشاندی

چه سود از دل،چه سود از عشق،جانانم تو هستی

نشاندی عشق را جانا، چرا هجران نشاندی

بادصبا

در مسیری بی توقّف سالها هستم اسیر
خسته ام از زندگی دستان سردم را بگیر

زخمه ی ساز صدایت عقل را از من رُبود
نقش در اندیشه ام بستی و در لوح ضمیر

چشمهایت ساحل شعر و خیال و خاطره
من جناس ساده امّا، تو مراعات النظیر

من حسادت میکنم...

غم هجران تو ای دوست چنان کرد مرا
که ببینی نشناسی که منم یا دگری!

دلتنگم و دیدار تو درمان منست

بیرنگ رخت زمانه زندان منست

بر هیچ دلی مباد و بر هیچ تنی

آنچ از غم هجران تو بر جان منست

دلدار چنان مشوش آمد که مپرس

هجرانش چنان پر آتش آمد که مپرس

گفتم که مکن گفت مکن تا نکنم

این یک سخنم چنان خوش آمد که مپرس

عید فطر آمد و هجران تو افطار نشد
هرچه کردیم کسی چون تو به ما یار نشد

عید فطر تو مبارک گل دور از نظرم
گرچه صد نامه چو یک ثانیه دیدار نشد

پاره کن،
پیراهن هجران را!
تا زمستان به در رود
و خورشید
در برکه بخواند
صبح های دل انگیز
بهار دیدار را...



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

هرکس ای زیبا نمی داند که در هجران تو
نغمه ی باران چه ها با جان ویران می کند

آنکه عاشق بوده می فهمد که این آوا چه با
چشم مشتاق و دل زار و پریشان می کند

زنی در شعرهای من عروس فصل باران است
هوای دیده اش ابری ولی لبهاش خندان است

غرورش چون گلی زیبا ، غمش اندازه دنیا
چه کرده عشق با این دل که اینگونه پریشان است

زتار موی خود هرشب هزاران نغمه میسازد
ز رقص نرگسِ چشمش دل آشفته حیران است

لب...

مثل پرستوها مرا درگیر هجران میکنی
من را به ناز و قهر خود شیدا و حیران میکنی

با موج گیسویت مرو ، رحمی بکن برغیرتم
این شانه ی مردانه را آخر تو ویران میکنی

یک شهر گر کافر بوَد مومن شود با خنده ات
هر کافری را ای صنم آخر...

برسان سلام مارا به رفو گران هجران



که هنوز پاره ی دل دو سه بخیه کار دارد

محبوبم آخرین عکست به دستم رسید...غمگین نه اما شگفت زده شدم از اینکه چقدر سفیدی لابلای موهایت نشسته بود...شگفت از اینکه چه زود گذشت و صورتت چقدر به چین و شکن زمانه آغشته شده است... محبوبم از دیر شدن نوشته بودی و از هجران عزیزانت گلایه ها داشتی...از ترس هایت...

از همین جا...
به تو ای دور از من ....
دورترین نقطه ِ امکان از من
به تو ای... رفته به هجران از من ...
از همین نقطه... شروعت کردم ...
تا همین فاصله ... پایانم شد
امتداد ِ بودنت تا دور دست ...
....خط پایان ِ نگاهم ...گُم شد...

چه دشوار است پیمودن ، چه دشوار است پیمودن

به هجران تو منزل ها

به یادت آنچنان گریم ، که ماند ناقه در گل ها

ز خون دل کنم رنگین ، ز خون دل کنم رنگین

به راه عشق محمل ها ، به راه عشق محمل ها

ز داغت ای...

من همانم که به تو بسته وجودم
ای همه بود و نبودم
به تو سوگند و به چشمان قشنگت
من زلیخای تو هستم
همه جا و همه وقت
منتظر دیدن یک دم قد و بالای تو هستم
غم هجران تو برده طاقت و صبر و قرارم
ای که تو دار...

به من از تو فقط هجران رسید ،آن هم چه هجرانی...

بی تو
یک لحظه رمق
در دل و در جانم نیست

بیقرارم نکنی!
طاقت هجرانم نیست

.
برسان سلام ما را
به رفوگران هجران؛
که هنوز
پاره ی دل
دو سه بخیه کار دارد…

هوشم به نگاهی برد، جانانه چنین باید!
یک جرعه خرابم کرد، پیمانه چنین باید

تا کرد بنا عشقت، افسانه ی هجران را
در خواب فنا رفتم، افسانه چنین باید

از بس که غبار غم، از سینه بشد رُفته
تا زانوی دلْ گَرد است، این خانه چنین باید

بیگانه به دور...

دیگر دلی نمانده که دلبر بخوانمت
هجران روی تو، دل ما را مذاب کرد

شام هجران تو تشریف به هر جا ببرد
در پس و پیش هزاران شب یلدا ببرد

دل به هجران تو عمریست شکیباست ولی

بار پیری شکند پشت شکیبائی را

برسان سلام مارا
به رفوگران هجران
که هنوز پاره ی دل
دو سه بخیه کار دارد..