متن پاییز

از بی مهری درخت ،
رخسار پاییز زرد شد!
برگ ها هیچ کاره اند...



رها فلاحی

جایَت کنارم خالیست!
مثلِ نبات کنارِ چای
مثلِ گلپر رویِ انار
مثلِ بویِ نم وقتِ باریدنِ باران
مثلِ برگ هایِ طلایی در پاییز
همینقدر ساده
همینقدر مهم
همینقدر حیاتی...!

من به پاییزِ تو عادت کردم

قول دادم هوسِ هیچ بهاری نکنم

چرخاند مرا گردشِ دوران وُ... دَمَش گرم
انداخت مرا گوشه ی زندان وُ... دمش گرم

گهگاه که با یادِ لبی شعله گرفتم
سوزاند مرا نغمه ی باران و... دمش گرم

چون گوشِ کسی محرمِ اسرار نمی شد
آمد به دلم یادِ سلیمان و... دمش گرم

دستم نرسد تا به سرِ...

آرام شده ام ، مثلِ درختی در پاییز وقتی تمامِ برگ هایش را باد برده باشد.

رویایِ من همیشه
پاییز است سردُ بارانی
بهانه ای
برایِ آمدن در آغوشَت
زیرِ چترِ سیاهَت
گرفتنِ دستانَت
قدم میزنیم
کوچه یِ خیال را که
انتهایَش به بوسه
ختم میشود.
آگرین یوسفی

پاییز آمد
اینجا بادهایِ خفیفِ پاییزی وزیدن گرفت
خاطراتم زنده شد
و من را به یادِ چشمانِ بی پناهشان انداخت
منظره ای زیبا می بینم
و صدایی که در دره طنین انداز بود
این آخرین پاییزی بود که
چهره ی پدرم را می دیدم
با اینکه شکسته بود
اما او...

صدای آمدن پاییز می آید
براستی چند برگ و گل
از شاخه و شاخسار خواهند افتاد و
به زیر خاک خواهند رفت؟!


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

در برگ ریزان، کودکی می گرید،
نامش زمستان است!
در یخبندان، صدای پای دختری به گوشم می رسد،
نامش بهار است!
در میان گلزارها، صدای بانویی را می شنوم،
نامش تابستان است!
در زیر تابش و گرمای شعله های آفتاب،
صدای ناله های زنی شوهر مرده را می شنوم،
نامش...

تنها برگی کافی ست
برای نصب تابلویی
جهت نشان دادن اوج زیبایی
فصل پاییز...





شعر: ناصح ادیب
ترجمه ی اشعار: زانا کوردستانی

زمستان با لبخند ابرها می آید
در برف های سفید آسمان می بارد
طعم خنکای زمین به دل ها نشسته است
پاییز نیز خسته از خداحافظی هاست
جنگل ها درخشش و زیبایی را در دام می اندازد
برگ های زرد رنگ در هوا می چرخند
صدای غم پاییز به گوش...

پاییز بود
وقتی نگاه تو
گم شد
و من دوباره
میان دلتنگی هایم
پاییز شدم

بادصبا

هیچکس
هیچکس
انتظار ِ انارها را به وقت ِ چیدن ندیده است
ندیده و از درون
صدای ِ ترَک هایشان را نشنیده
به جز پاییز
که برای همیشه دل گیر شد
و زمستان که تا ابد
دل سرد

یلدا ، نوروز ، بهار
تقویم برای ما
همان پاییز است !
روزهایی زرد
و صورت هایی
از سیلی سرخ شده
یلدا ، شب پیوند ما
با پاییزی دیگر است !


مجید رفیع زاد

پاییز فصل ضیافت هایی
از جنس ماندن بود
وقت رقصیدن برگ های سرخ
و فصل نوشیدن قهوه ی یکرنگی
ای کاش بودی
تا برای تمام دلتنگی هایم
ترانه می خواندی
و چون پاییز
فصل دلخواه من می شدی


مجید رفیع زاد

صدای پای یلدا می اید..

انتهای خیابان اذر...

خزان بوی رفتن میدهد...
وقرار عاشقی برف و
برگهای رنگی وعشق بازی

عاشقانه عروس فصلها..،؛
چه کسی گفته پاییز کرک وپر ندارد
پاییز جان میدهد..!
زمستان جوانه میزند..!
وهمه چیز به اسم بهار تمام میشود.
اسمان بغض میکند...
پاییز چمدان بدست ایستاده.....

درخشش نور مهر بر پاییز نشسته
برگی بر زمین، رویای بی پایان را در خود جای داده
در آرامش خواب، نیایشی بر کنار زمین آغاز شده
برگها با نوازش باد، به رقص درآمده
نور درخشیده، مانند شعله های روشن می درخشد
درختان میراث پاییز را می پذیرند،
در تابش سوزان...

برگای زرد
منو یاد تو میندازن
چه زود رسید پاییز ،بازم
اما این بار تو مال من، نیستی
روزا دارن
آروم آروم سرد میشن
غروبا دلگیر ترن
همه دنیا بهم میگن ،نیستی!
تو راحت از عشقم، گذشتی و بازم
من آرزوم اینه برگردی پیشم
همیشه تو ذهنم میمونی
اما من...

کاش میتونستیم بمونیم ،از این غم کهنه رها
با دست هم پل بسازیم ،میون این فاصله ها
بی تو گریه کردن چه بده ،باچشمای ماتو غم زده
گریه های مستی سردادن ،تو هوای تلخ میکده
خوب من خوب من ،خوب من خوب من
بی تو دلم میگیره
این پرنده بی...

در نیمکت چوبی می نشیند
پایم را نوازش می دهد تار و پود فرش پاییزیی
روحم از زردی و نارنجی گل ها آرامش می گیرد
مشغول تماشای تابلوی پاییزی هستم
سبزی رنگ خاطرات زرد می شوند و رقصان بر زمین می نشینند.
زیبایی پاییز، رنگ دیگری به دنیای ما بخشیده.

در این روزهای پایانی آذر ماه
پاییز با تمام زیبایی هایش رو به پایان است آرزو می کنم عاشقان این فصل شگفت انگیز با احساساتی گرم از آن خداحافظی و با عشق،
امید و شوق زندگی به زمستان پیش رو سلام کنند.
پاییزتان پر از عشق و صفا
و زمستانتان...

چای دم کرده ام و نشسته ام به گوشه ای
به تماشای برگ های زرد پاییزی

آسمان آبی است و خورشید می درخشد
و من در آرامشی وصف ناپذیرم

لذت بردن از این لحظه زیبا
بهتر از هر چیز دیگری است

پنجره ی روحم سوی آغوش طبیعت
گشاده ست و می نگرم به پاییز

از شور و شعف پر است دلم از این فصل
که می شود پناهگاه روحم

در پاییز، برگ ها می ریزند
و روحم را به سوی خدا می کشانند

در پاییز، آسمان آبی تر است
و روحم...

پنجره، آغوش طبیعت است
که روح را از قفس می رهاند
و در آغوش هزار رنگ پاییز
به پرواز درمی آورد

پنجره، پناهگاه روح است
که از هیاهوی شهر و روزگار
به آرامش می رساند
و در خلوت خود، با خالق هستی
به راز و نیاز می نشیند