متن افسوس

چگونه باد را مقصر کنم آن که پنجره را باز گذاشته بود من بودم ..

گناه من نگاهم بود...


که بیچاره به دام نگهت افتاد...

آشوبم
نگرانم
هنگامه ای ست
برای راه های نرفته
که باید می رفتم
افسوس...

به هرچه درنگرم بی تو صد هزار افسوس

به هر نفس که زنم بی تو صد هزار دریغ

روزهای نبودت را میشمارم
اما ای کاش روزای بودنت را هم شمرده بودم
کاش میشمردم تا قدر لحظاتی که با تو میگذشت را بیشتر میدانستم
اگر شمرده بودم میدانستم چه مدت است که تورا میشناسم
اگر شمرده بودم
هر ساعت ،هر دقیقه ، هر لحظه
قدر تورا بیشتر میدانستم
اما...

افسوس که عمر خود تباهی کردیم

صد قافلهٔ گناه، راهی کردیم

در دفتر ما نماند یک نکته سفید

از بس به شب و روز سیاهی کردیم

افسوس

دل دیوانه ای دارم... ندارد باوری، افسوس
به باد فنته اش دارد شرار اخگری افسوس

دمادم در تب دلدادگی درخویش می سوزم
از این اتش نمی ماند بجز خاکستری افسوس

تمام کیش و آئین و مرام و مسلک و دین را
سر بازیجه می گیرد بلای محشری افسوس

دل...

عقلم به دلم گفت که عاشق نشو ای دل

افسوس که شرمنده ی عقلم شده قلبم

سجاد یعقوب پور

همیشه خندان بود
گل نوشکفته به چمن
افسوس نمی دانست
باد خزان بی رحم است




فیروزه سمیعی

دردا که به هرزه زندگانی بگذشت

وندر شب غم روز جوانی بگذشت

افسوس که عمرم که ازو هر نفسی

صد جان ارزد به رایگانی بگذشت

سپید کردم خرمن موهایم را برای روزگاری که به آغوش مرگ برد مرا …

افسوس


المیرا پناهی درین کبود .

بی تو مهتاب شبی... نه ..... شب بارانی بود

رشت، آبستن یک گریه ی طو لانی بود

راه می رفتم و هی خون جگر میخوردم

در سرم فکر و خیالی که نمیدانی بود

لشکر چادر تو خانه خرابی ها کرد

چادرت چشمه ای از دوره ی ساسانی بود

آه دریاب...

شاید باید میرفتم...
شاید نباید فکر میکردم...
شاید رفتنم باعث اتفاقای خوبی میشد...
ولی واستادم فقط به دور دست خیره شدم...

چرا نرفتم؟؟
باور کن خودمم نمیدونم چرا؟؟
خشکم زده بود و حال عجیب غریبی داشتم...

ولی دوباره تصمیم گرفتم برم..
شاید الانم دیر نشده باشه...
باید آماده بشم..
باید...

هنوزم چشمای تو مثل شبای پرستارس
هنوزم دیدن تو؛ برام مثل عمر دوباره اس
هنوزم وقتی میخندی دلم از شادی میلرزه
هنوزم با تو نشستن به همه دنیا می ارزه
اما افسوس تورو خواستن دیگه دیره دیگه دیره
اما افسوس که نخواستن دلم آروم نمیگیره

برشی از ترانه

گفتی که:
چو خورشید٬ زنم سوی تو پر٬
چون ماه٬ شبی می کشم از پنجره سر!

اندوه٬ که خورشید شدی٬
تنگ غروب !

افسوس که مهتاب شدی٬
وقت سحر! 

دل به دریا زدنی سخت دلم می خواهد

نیست دریا دلی از جنس نگاهم افسوس

ارس آرامی

این روزها ، خیابانها را که قدم میزنم ، میفهمم که دیگر هیچ دلی به دل راه ندارد ! افسوس ! که این روزها برای باهم بودن ، باید جیبت پُر باشد و خانه ات خالی !!!

تا من بودم نیامدی، افسوس!
وانگه که تو آمدی، نبودم من

هر چه صدایت کردم
نشنیدی
چه حرف هایی که در گلویم جا ماند
و چه لحظه هایی
که بی تفاوت از کنارشان گذشتی
میان ازدحام این همه حرف
دست به دامان سکوت شدم
که خواندنش
سواد عشق می خواست
اما افسوس
تو آن را هم نداشتی


مجید رفیع زاد

غرورم را بپای عشق تو دادم ولی افسوس

بدام درد و غم هایت گرفتار امدم هردم

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

افسوس

افسوس به هر کس که وفا کردم و

دل دادم و از عشق برایش

سرودم غزلها.

از این دفتر دلها

بجز بی مهری و دلسردی و انکار

ندیدم که ندیدم.

شاعر:حسن سهرابی

گابریل گارسیا مارکز :

تنها در صورتی در لحظه مرگ افسوس خواهم خورد که مرگم به خاطر عشق نباشد

کرونا که تمام شد، تا چند هفته و چند ماه، بیشتر از همیشه قدر زندگی را خواهیم دانست، کمتر بهانه خواهیم آورد و بیشتر لبخندخواهیم زد.

کرونا که تمام شد، کافه ها و پیاده روها مملو از آدم های شادی خواهد شد که به جای ماسک، لبخند به لب دارند...

افسوس بر جانی که هلاکش کردی..
بر عشقی که تمامش کردی...
افسوس بر حال منی که رهایش کردی..
بر بهاری که خزانش کردی...
افسوس بر افسوس هایم که دلت را نرم نکرد..💔
مبینا سایه وند