100 متن کوتاه غروب ۱۴۰۳ جدید 2024

طلوع دوباره خورشید زندگیت را

در زیباترین فصل سال تبریک می گویم

با آرزوی طلوع خوشبختی ها و غروب غم هایت

تولدت مبارک

تنهایی...
به تنهایی هم می تواند
دخل آدم را بیاورد
چه برسد به اینکه
دست به یکی کند با غروب

دست به یکی کند با جمعه
با پاییز...!

خیال نکن
اگر برای کسی
تمام شدی
امیدی هست

خورشید
از آنجا که غروب می‌کند
طلوع نمی‌کند

غروب اسمان مرا به فکر مرگ می اندازد
تا دیر نشده مرا باخود به پرواز در بیاور

خورشید جاودانه می درخشد در مدار خویش
مانیم که یا جای پای خود می نهیم و غروب می کنیم

دوست دارم/ مثل یک استکان چای داغ دم غروب/ کنار پنجره ی پاییز /بخار شیشه و باران...این کیف کوچک ساده را به دنیا نمی دهم عزیز!

دختر یعنی لبخند در هجوم گریه ها
آرامش وقت بی قراری ها
عاشقانه ای هنگام غروب
دختر یعنی تفسیر جمله ی دوستت دارم
یعنی خدا هم زیباست
عجب نقاشی خوبی است
دختر یعنی دختر، مادر، معصومیت تا بی نهایت …

آخرین غروب هفته
لحظه تاریک و روشن
توی خونه منتظر باش
واسه اومدن من
لباس سبز تو تن کن
اون لباس سبز روشن
اونیکه رنگ چشاته
رنگ دلخواه تو و من

غروب چکیده
بر تن پاییز
دور از...

من وغروب/روی یک خط ایستاده ایم/سبز شد برنج

خیال نکن
اگر برای کسی تمام شدی
امیدی هست؟!
خورشید
از آنجا که غروب می کند
طلوع نمی کند...!

بهترین شیوه زندگی آن نیست که نقشه‌هایی بزرگ برای فردایت بکشی، آن است که وقتی آفتاب غروب می‌کند، لذت یک روز آرام را چشیده باشی ...

افق!
به من بگو
ای افق!
این غروب تا کجا
مردگانش را تشییع می کند

تنور‌ می‌ سوزد‌
ترازو‌ اه می‌ کشد
ما،
هرغروب‌
بایک‌ بغل‌ داغ‌ سنگک‌
به‌ خانه‌ بازمی‌ گردیم‌ .//

خوش به حال من ودریا و غروب و خورشید
و چه بی ذوق جهانی که مرا با تو ندید

دیدنت را دوست دارم ،،
سرِ صبح ، ظهر ، غروب
در خواب ، همیشه ، هرجا
هر جا که بتوان تو را دید ،،،
صدا کرد ، بغل کرد و بوسید
من دیدنت را
دیوانه وار دوست دارم ....

چقدر من
دیدنت را دوست دارم
در خواب
در غروب
در همیشه‌ی هر جا،
هر جایی که بتوان تو را دید،
صدا کرد و از انعکاس نامت کیف کرد
چه ‌قدر من دیدن تو را دوست دارم...

هر صبح با
باز شدن پلک هایم
در من طلوع می کنی
و آن طرف
شعرهایم غروب

بابای خوب من!
شب های بی قراری با غروب دلواپسی،
هر شب از راه می رسند.
من دلتنگ تر از همیشه زمان
به پشت پنجره می آیم
تا تو را در آسمان
به نظاره بنشینم

آفتاب جذابیت اردیبهشتی ها هیچ وقت غروب نمی کند

غروب/در خوابِ بستر دریا/لالایی باد

غروب پایان داستان خورشید نیست ...
یک شروع دوباره ست...

چه سرخوش است جمعه
بی خبر از دلمان،با طلوع زود هنگامش
و از غروبی که جانمان را میگیرد
تا به سر آید

در دل من...
همیشه زمان به وقت چشم های توست...
چشمهایت را که می بندی...
غروب می کنم...

چه بی موقع رفتی...
تازه داشت شباهت
غروب و گونه هایم...
طلوع و موهایم...
انار و لب هایم را
باورم میشد ...

شمشیر را
از رو بسته
شبی که
غروبش دلگیر است...

دوست داشتنت
هر صبح
در من طلوع میکند
و این یعنی
غروب تمام غصه هایم...

غروب اجراى هر روزه نمایش دلتنگیست
همین قدر زیبا
همین قدر با شکوه
همینقدر غمناک
گویى غم جهان است که در جان آدم ته نشین میشود

بیچاره آفتابگردان
تا غروب
هرچه خود نمایی کرد
عشقش را ندید!...

خیابان
غروب می کند
در اندوه گام هایم
خانه ام کجای شهر گم شده است؟

پاییز باشد...
جمعه باشد...
غروب باشد...
و دلتنگی ؛ دلتنگی...!
عجب جمعه ی دلگیری داری پاییز !

ازبس که توخوبی و / خاطرتورومیخوام دلتنگی غروب / واسه تونمیخوام

زندگی ...

مثل صبح

رسمی آشناست

و مانند غروب

رازیست غریب !

طلوع زیباست ولی
باید خورشید را در آغوشِ غروب خفه کرد
نوری که نتوان با آرامش نگاهش کرد
بمیرد بهتر است

من قدم زدن در صبح زود و غروب را دوست دارم. اولی روزم را می سازد و دومی شبم را

زیبایی
همچون پراکندگی یک ایل در کوهستان
همچون گذر یک رودخانه
زیبایی
همچون قایقی در غروب یک دریا
همچون قطاری در عمق سبز یک دره
زیبایی
همچون رقص دود سیگار
_
در زیبایی ات
رفتنی نهفته است
_

چرا دلش نمی گیرد؟

مگر شهرشان غروب ندارد!

ارس آرامی

رفتن زیباترت می کند
چونان که غروب خورشیدش را
و رنگین کمان باران را

جمعه ها شرح غروبیست که خون آلوداست
دیه اش قیمت بد حالی و دلتنگی ماست

غروب
زیباترین معشوقه ایی ست
که عاشق را
مجنون میکند...

به قلم:

پروانه فرهی(پرر)

گفتی غروب زیباست...
غروب را به نظاره نشستیم به امید فردا
آن هم طلوعش
زیبای زیباست...

ابری، غروب، طرحِ خداحافظ ...
تنها لباسِ تن خورِ بوتیکم

آرمان پرناک

غروب بود و من و تو غریب ، وقت وداع

صدای هق هق من بود و گریه کردن تو

غوغا غروب را ...
در میان نگاه های خسته من خواهد کاشت

رعنا ابراهیمی فرد

غروب..

غروب زیباترین نقش و نگار عالم هستی ست و پر تکرار..
فقط باید بمانی و بخوانی در برش اشعار

غروب، فرصت تجدید خاطره هاست
شفق، بوسه زند شانه های کوه . حجت اله حبیبی

و بی مِهرترین مِهرِ تقویم؛ جانم را تا همیشه از من سِتاند.(غروبِ غمبارِ دهمین روز از مهرماهِ نامهربانِ یکهزار و چهارصد و دو خورشیدی)
برایِ تمامِ وجودم(بابا) . شیمارحمانی

بالهایت
اسیرِ غروب،
پنجه هایت
در خیالِ سبز،
در غربتِ قریبِ صدایت
گریه می کنی
احمقی گفت:
چه قناریِ خوشحالی!!