متن احساسات دردناک

بی مروّت گشته دنیا، با تپش های دلم؛
لیک در دریای دل، «احساس» را بارانده ام

سر به این دیووانه ی بیمار هم گاهی بزن...

که به جز اغوش گرم تو، درمان نشود...

تنها زَخمی که بخیه نمیخوره زَخمِ زَبونه!

قدم زدن کناردل هم را بلد نبودیم
طناب دلمان کور گره شد
به جای باز کردن پاره اش کردیم

ازدل شوریده حالم هیچ مپرس
سخت از غوغای روزگار
حال دلم آشفته است

بچه که بودم زخمی میشد م ،درد می گرفت
مامان میگفت بزرگ میشی یادت میره

مامان بزرگ شدم ولی ارزوهای زخم های بچه گی را دارم این زخم های بزرگسالی درمان نداره،فقط درد داره

اشک
رد پای خاطرات را
کجا باید ببارد

حتی انگشتانم هم از درد زخم های قلبم به لرزه افتاد

می‌گویند: اعتیاد بلایی‌ست خانمان‌سوز!
مرگ‌آور است،
هیچ‌کس توان خلاصی از آن را نیست.
هرکس به هر طریقی مبتلا شده است،
مرده است...
یکی با مزه‌اش،
یکی با رنگش،
یکی با بویش،
من هم با تو...

تو وقتی میبینی که من افسرده ام نباید بگذری،
سکوت کنی،
یا فقط همدردی کنی!
بنا کننده ی شادیهای من باش!
مگر چقدر وقت داریم؟
یک قطره ایم که میچکیم در تن کویر و تمام میشویم.