متن نسیم

برخیز جانم
صبح دیدار است
آفتاب دارد به ما می خندد
نسیم صبحگاهی
رقص کنان از دم گیسویت
عطر عشق را به مشامم می رساند
برخیز و با لبخندت
دنیایم را به هم بریز
تا من خودم را
در آینه ی چشم هایت ببینم
و دلبرانه ترین واژه هایم را...

نسیم
زیر نور ماه
شانه می زند گیسوان چنار را...



شعر: صالح بیچار
ترجمه: زانا کوردستانی

نسیم برحلقه گیسوی تو رد شد
دل ما برد


نسرین شریفی

نه دانه دانه های برف و بوران امشب
نه برگ ریزان پاییز دیروز،
هیچکدامشان
نمی توانند راه را بر نسیمی ببندند
که مژده ی بهار فردا را خواهد آورد.








شعر: دلسوز صابر
ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی

او همراه نسیمی خنک می رود،
بدون کلامی!
بی قدم زدنی!
میان کوچه های شهر...
او می رود،
همراه با بادهای دم غروب!
...
سرد است!!! انگار زمستانی سپید است،
و شهر، جسمش را لای کفن پوشانده!
همچون دختری بی عشق و عاشق رشد می کند!
همراه با شکوفه های...

کار گل و سبزه، بوسه و تبریک است
از دور صدای نغمه و موزیک است
وا کن همه ی پنجره ها را به نسیم
لبخند بزن که سالِ نو نزدیک است

وقتی نسیم نیمه شب
از باغ سیب برمی گردد
راز از کنار زلف تو آغاز می شود

در جاده ای بی نهایت عشق پیموده ام
در این سفر عاشقانه، تو همراهم باش

دریای عشق را در دلم بی نهایت پیدا کرده ام
تو همان دریایی که قلبم را در آغوش گرفته ای

ساحلی زیبا در دلم پیدا کرده ام
تو همان ساحلی که پیشانی دریا را در...

نسیم صبح منی چون ز خواب برخیزی
پر  از  شکوفه  و  شادی  ز  شور لبریزی

تومثل دشت شقایق  لطیف و چشم نواز
و  مثل  باغ  پر  از  اطلسی  دل  انگیزی

به چشم وچهره وقامت یگانه ای در شهر
تو  در  میان   عروسان   عروس  تبریزی

ز شوق  آمدنت  لب ، همیشه...

بیتابم...
مثل قاصدک
که با هر موجی از نسیم
گیسوی سپیدش را بر باد می دهد.
📒🖋
زهره دهقانی
(شادی)

بردار با دست ِ نسیم  آجر به آجر-
-دیوارهای اَبری دوروبرت را!
رضا حدادیان

سبزه ها را گره ای کور مزن تا شاید
یک نسیمی نظری کرد به هم برگشتیم

نوازشِ نسیمِ روے صورتم
یادآورِ دستانِ توست...
چقدر خوب است ڪه نمے فهمے
درآن لحظه چه بر من مے گذرد...
وگرنه با نسیم هم، دست به یَقه مے شدے ...

چه سخاوتمندست؛
-- [نسیم]
حتا به سرِ
علف های هرز!


لیلا طیبی (رها)

نسیم زمزمه کنان:
گل های رازقی
بوی تو را دارند!


لیلا طیبی (رها)

خاک را زنده کند تربیت باد بهار

سنگ باشد که دلش زنده نگردد به نسیم

می توانست گلزاری باشد
برهوت دلم

با شاپرکهای سرمست

که ندانندبر زنبق طناز بگردند
یاسوسن چلچراغ

و نسیمی
که نداند کلزا را بنوازد یا بابونه را

اگراینجا بودی

دیوار حاشا بلند ست
سهراب !
نسیم هم بتراود
نم پس نمی دهد

پنجره ی کوچک اتاقت را باز بگذار
و به شمعدانی های روی طاقچه دست نزن
همراه نسیم برایت یک بغل دوستت دارم فرستادم
مبادا نشانی خانه ات را گم کند!

شب به خواب من نیاچون غرق باران می شوی
چشم من دریاست با موجش پریشان می شوی
خلوتی دارم پر از احساس سوسن در نسیم
در دلم جمعیت و از من هراسان می شوی
گل برایم می فرستی از تو دوری می کنم
گفته بودی چون پری از من تو...

مرد گفت:اگر به این گل نگاه کنی؟
زن نگاه کرد،گل آتش گرفت
مرد گفت:اگر به این نسیم گوش کنی؟
زن گوش کرد،نسیم دیوانه شد
مرد گفت:اگرلبخند بزنی،
زن لبخند زد. جهان محوشد

صبحدم
وقتی که بادها
در بیشه های دور
چنگ می زنند
گویی نسیم
چون نوازنده ای
به روحِ تو دست می ساید و
با کوبه ای خفیف
نغمه ساز می کند
نَفَس را مجالِ برآمدن نمی ماند و
روح با نسیم
تا بیشه های دور
پرواز می کند

مریم رضایی

باز رسید پاییز
جدا شدی تو از من
مثل برگ یه شاخه مثل گل بهاره
نوازش باد ، آمد سراغ تو
دست نسیم برای بردنت
با باد همسفر شدند
بی آنکه بگویم حرفی
دست به دست تو سپرد
به خیال آشنایی تو از من جدا شدی
تو مرا به دست...

وزید نسیم،
--به گوش زمین
□
چه زیباست؛
--صدای خدا...