متن حسرت عشق

در شورِ دلم، می‌تپد امواجِ وفا؛

حس کن تو مرا؛ از دلم اصلا بِنِویس!

زندگی خیلی زیباست
اما عشقش نمیکشه قشنگیاشو به ما نشون بده

ما را همین بس که تو در خاطره مایی.

باختم بد باختم.


ناز چشمان سیاهت، بدجور دلم را برده.

چه ها داری میان آن سیه چشمت.


که ویران کرده قلب عاشق ما را.

زندگی سخته،

ولی نه سخت تر از نبودنت.

عشقت بدمد، تاب و تبی، در تبِ من

گل‌بوسه زند؛ مِهر دمد، بر لبِ من

من رسم کنم، با دلِ خود، نقشه‌ی عشق

حسّت بشود، اسمِ شبِ هر شب من

برای من آغوشِ تو پیرهن شده است
فراتر از پیراهن شده ست، من شده است

خوابای تو بهار
پاییزای تب دار
بوی زمستونا
گنجیشکا و جیک جیکای مَستونا
مستای خیابون
خنده های پُرسون
آتیشای قلیون
شرابای کهنه ی تاکستونا
همه یه چیز گفتن خوندن ره رفتن
تو گوش هر دلی جز یک دل اونم بوده دل من
موندم اسیرِ عشق تو
بستم لب از ،جز...

عشق نیمه‌تمام برزخ است
نه آن‌قدر قوی است که دوام بیاورد
نه آن‌قدر ضعیف است که تمام شود.
و در میانه آن، تنها تویی که خودت را می‌سوزانی.

چه ها داری میان آن سیه چشمت...


که ویران کرده قلب عاشق ما را...

تیر چشمان سیاهت...


بد میان قلب ما، جا خشک کرده...

از همان روز که
گیلاس ها سیاه می شد
رشته ی کار دستم افتاد
آی عشق...
مثل گرده های ذغال که
پِی جرقه می دود
این گلو نفس می خواست..‌

من میان آن سیه چشمان تو...


بارها و بارها دیده بودم عشق را...

عشق آنست که با سکوت پس زندو
با نگاهش ب آغوش کشد
ب آغوش بکش این من دیوانه را..

آ ی عشق،
دور از منی،
و کف دستم از عطر نارنج تو پر است....

میِکشد هر شب مرا چشمان تو...


تا به سر حد جنون...

نسل ما نسل همان عاشق دل سوخته ایست...


که دلش خواست به معشوق رسد، اما نشد...

بیچاره دل عاشق و دیوانه ی ما...



دلخوش به نگاه کسی هست که نیست...

به گمانم جان دادن هم کم است...


در پی یک لحظه بوسیدن تو...

اگرچه ایینه ها راغریب میدانی
     وطرز نگاهت بوی فاصله میدهد..!

اگرچه دردعشق را نمیفهمی
             وسیب سرخ
    برایت بیمعناست.. !
    
باز همه نگاهم به توست...!

عشقی که امیدِ رسیدن توش نباشه
دیوار به دیوار مرگه.!

چقدر برای چشمانم
شاعران شعر گفتند
فقط تو خوب
جای زخم هایم را
سطر به سطر سرودی

مرهم هایت را بردار
برویم یک جای دنج
زیر آفتابی که نیست

تا در سکوت مطلق مهتاب
طبق طبق
عاشقانه های جاری نشده
بر قلم را
تحفه قلبت دهم

فقط آهسته سر بر...

در دل شب، سایهٔ سرشار می‌سازد مرا
سکوتش، سرمهٔ اسرار می‌سازد مرا

چون نسیم نرم، نازک‌خواب گیسو را نواز
نغمه‌اش، نوشی به ناهار می‌سازد مرا

در غم دوری چو دودی در دل آتش نهان
عشق او، آتش به اخگر می‌سازد مرا

در غبار گم‌شده، گویی که گردابی شدم
گردش گردون،...