متن عاشقانه غمگین

بغل کردم زندگی را،
بی تو عجب سرد و دلگیر بود.

لحظه به لحظه ی زندگیم.
پر از خاطرات چشم توست

چشمانت چه زیبا حک شده اند.
بر سر دفتر زندگی ام.

لحن شیرینِ بیانش را
با نجوایی کودکانه
دوچندان زیبا می‌کرد
و من چگونه بگریزم
از وابستگی تیر تیز دلبری‌هایش

دل چو آیینه، ولیکن پر ز گرد روزگار
می‌کشد از خامشی شب تا سحر، رازِ نگار

ماه در چاه است و ناهید از نفس افتاده باز
می‌خورد خون جگر، شبگیرِ بی‌تابِ غبار

باد با دست دعا می‌رفت سوی آسمان
ریخت از دامان او پژواک‌های بی‌قرار

نقش بر دیوار شد تصویر...

روزها با فکر او دیوانه‌ام، شب بیشتر...
                         هر دو دلتنگ همیم،
                       امّا من اغلب بیشتر...!

هوای دلم ابریست چشمانم جای خود
شاید خودت هم ندانی که
چتر دستانت چه ها که نمی‌کند
در این حال و هوا
بوسه بن بستی است برای رسیدن به آزادی....

در این لاشه زار

که قلبش از آسفالتِ داغ تلو تلو می‌خورد

و رگ‌هایش، بزرگراه‌هایی پر از ماشین های مشدی ممدلی است

ما می‌دویم

پا به پای سایه‌هایمان

در تعقیبِ چیزی که هرگز نمی‌رسد

باورهای سیمانی

چغاله ی ذهنمان

و پنجره‌ها

قاب‌های شُل از نگاه‌های شَل اند

هر کداممان جزیره‌ای...

گاهی عشق
مثل باد مرداد است
می وزد اما خنک نمیکند!

من متعلق به هیچ کسی نیستم
و مالِ خودم می مونم .
من هیچ چیز باارزش تر از وجودِ خودم ندارم.. .

سراب بوده عشق تو، محال بوده عشق تو
شبیه  یک   تَوَهُّمی  ،  خیال بوده عشق تو

تو لُعبَتی و خوشگلی ، زبانزدی به عاشقی
برای  عاشقانه ها ، مثال   بوده  عشق  تو

همیشه در فکر تو و همیشه با تو  زنده ام
به حکم شیخ شهر ما حلال بوده عشق...

باکستر: آینه ات شکسته...!
خانم کیوبلیک: می دونم،
همین جوری دوستش دارم،
من رو همون طوری که هستم
نشون میده...

جاده بی انتهاست
و من
در آغاز
آغاز باتو بودن..

بگیر دستِ مرا تا دهانِ باد بِبر
لباسِ قافیه ها را دریده ام هرشب
به خود بپیچ کرانِ گناهِ آدم را
حنایِ هاله ی حوّا، شناسنامه ی تب

کمینِ حادثه هایم هنوز سمتِ تو و
صدایِ بویِ تنت دورِ گردنم جاری
من از کجایِ وصالت شروع کنم بانو
که پشت...

شدم بیمار عشق تو.
مرا درمان نیست جز تو.

بمون ولی بخاطر غرور خسته ام برو
برو ولی بخاطر دل شکسته‌ام بمون
تو رو نفس کشیدم و به گریه با تو ساختم
چه دیر عاشقت شدم
چه دیرتر شناختم
تو با منی و بی توام
ببین چه گریه آوره
سکوت کن
سکوت حرف آخره

تنها یادگاری که از تو برایم
باقی مانده ...
بُغضِ سِمِجی است، که غروبهای
جمعه راهِ گلویم را میبند....

تهران پر شده است
از نفس های تو
چطور دلشان می آید
بگویند هوایش آلوده ست...؟

بر لبم خنده، ولی در دلِ من ماتم بود
خنده ای سرد، که از گریه ی پر باران بود

هرکجا نام تو را عشق به لب می‌آورد
پشت آن زمزمه‌ها، سایه‌ای بی‌پایان بود

رفته بودم که فراموش کنم نامت را
هرچه را یاد نبرده ست، به دل پنهان بود

عاشقی...

+چطوری میشه یه نفرو از شرّ عشق خلاص کرد؟!
_نمیتونی !
+چرا؟
-دوتایی که سهله ،صدتایی ام نمیتونین حریف عشق بشین .
نه شما، هیشکی تو این عالمِ درندشت
عشقِ آمیرزا
همچین که مزش میره زیر دندونت محاله بتونی سر خر و کج کنی و بزنی به کوچه علی چپ...

پا که به سن می گذارید انتظار کمی آسایش دارید، نه؟ فکر می کنید استحقاقش را دارید.
من اینجور فکر می کردم. ولی بعد فهمیدم که زندگی پاداش شایستگی سرش نمی شود!

کافر هم طاقت خواندن ندارد
شعری که اوجش هق هقی مردانه باشد..!

کسی را دوست بدار
که جوانه ی کوچک اندوهت
آتشِ بی امان باغش باشد.

چه فرقی دارد
روی این کره‌ی پهناور
چند نفر زندگی می‌کنند،
وقتی تو نیستی،
قلبِ دنیا
بی‌صدا و سرد می‌شود...