متن احساسات تلخ

همه ما یک روز
یک جایی، با یک اتفاق
تمام وجودمان را از دست داده ایم
بی آنکه قلب هایمان از تپش بایستد.

دل نبند که تهش تلخیه..

پیراهن خاکستری آسمان/ دکمه ندارد
مثل ابرهایی که / باران ندارند
و علف های هرز / به دهان هیچ بزی / خوش نمی‌آید.

✍ پارگی‌های دلم💔
کانال تلگرام:
bzahakimi@

پارگی‌های دلم را خسته‌ام؛
بهرِ دل، بار سفر را بسته‌ام؛

یک عصا و، چند دستی هم، لباس؛
کوزه‌ی آبی و قدری، اسکناس؛

در زمین و آسمان، پر زد دلم؛
تا بیابانِ عطش، سرزد دلم؛

باز هم، غم با دلم، هم‌صحبت است؛
«در بیابان، لنگه...

خداحافظ؛ تو احساسِ قشنگِ دل‌سرودن‌ها؛

معمّای تمامِ رابطه، در شورِ پنهانی!

گـاهی اونقـدر بـد دلت مـیشکنه
که حتی!
نـای اعتراض هـم نـداری
فقـط
نگاه می کنی و
بیصدا میروی

نفهمیدی مرا و حرفِ دل را عمری است ای دوست

بریـدم از هـمه بـهرِ تو اما تو بریدی از من و از دل

مگر چیزی به غیر از خاطراتت هست.
که بارانی کند چشم مرا هر شب.

ما،
به امور پرستاری آگاه و خبره گشتیم
هر کسی که نزد ما آمد
زخم خود را با ما التیام بخشید.
مایی که در جان و روحمان
صدها زخم وجود دارد  
کسی نیست که پرستار ما شود.

نه رفیقی، نه طبیبی، نه دوا بر دِگری
هم صدا ، هم بی صدا ، هم ناله هایِ بی سری
نه پناهی ، نه قراری ، نه صدای باوری
نه نوری ، نه مهتابی ، نه چراغِ روشنی
هم سَری ، هم دردِسَری ، هم دردسر های سَری
نه هستی...

تا تو گرسنه ای

من سیرم


از زندگی...

باغبان پیر تمام قد خشک اش زد و چشمانش خیس باران شد وقتی دید همزاد گلی که دیروز فروخت تمام قد خشکیده است...

من از تبار عشقم و داغ دل دیده ام
چگونه شرح دهم زِ عشق خیر ندیده ام
گویند که عشق می مست ناب است وبس
می مست ناب هیچ، تلخی اش چشیده ام
جز عشق تو عشق دیگر ی ندیدم چون
از برای تو کور گشت دل و دیده ام...

غصه دیگه بسه
غصه که تمومی نداره
نباید دل به دلش داد.

درد دارد که پر از شعر شوی واسه ی او.
ولی او از تو و شعرت همی بی خبر است.

شبی من ناگهان دیدم صدای رقص و آهنگ است
ولیکن من ندیدم که عزیزم نزد من باشد
بهاری گه که می آید به همراه فصولش است
ولی این عشق بدکردار همیشه غصه ها پاشد

من به اندازه یک ابر دلم می‌گیرد

🍃🌸🍃

@bzahakimi

حواست باشد ای دل! یارِ خوشرو،

گهی هم می‌شود، بسیار، بدخو؛

اگر روزی شود، «احساسِ تو»، کم،

سرت را، زیرِ آبی می‌کند، او...

🍃🌸🍃

@bzahakimi

نخواندی هرگز این دل‌واژه‌ها را

سخن‌های پر از: مهر و، وفا را

وَ حالا، حسّ من، آشفته گشته

نمی‌خواهم دگر، عشق و، صفا را

سرم را به طاق کوبیدی
ماه ورم کرد
آسمان سیاه پوشید
صدای قهقهه پیچید
ابر
گریست.

دلم انگار
دور افتاده ترین جاده ی این دنیاست...
که حتی کسی مسیرَش اتفاقی هم به آن نخورد...!

دیگران را اگر از ما خبری نیست چه باک
نازنینا، تو چرا بی خبر از ما شده ای؟

آن نگاری که: به جانم رخنه داشت
رفت و من را با غمش، تنها گذاشت
رفت و خندید او بر این جانِ نزار
ای دریغ از رحم بر، احوالِ زار

در دلم، حالِ بدی، جوشید و رفت
بهرِ گریان کردنم، کوشید و رفت