شعر عاشقانه

بَدُل به باد شدم، دلخوشم به اینکه مرا
بهشتِ موی پریشان تو، وطن شده است

که تا تو را بسرایند دم به دم، انگار
تمام پنجره های جهان ،دهن شده است

خوابای تو بهار
پاییزای تب دار
بوی زمستونا
گنجیشکا و جیک جیکای مَستونا
مستای خیابون
خنده های پُرسون
آتیشای قلیون
شرابای کهنه ی تاکستونا
همه یه چیز گفتن خوندن ره رفتن
تو گوش هر دلی جز یک دل اونم بوده دل من
موندم اسیرِ عشق تو
بستم لب از ،جز...

پس از یک عمر دوندگی
حالا می‌خواهم بایستم کنار تو
کمی بیشتر از کنار تو
کنارِ کنارِ کنارِ تو
بادبادکت را دست بگیرم
و به وزیدنِ عشق گوش کنم
به پروازِ قلبت در قلبم...

من چرا شاعر و عاشق نشوم، وقتیکه.
سی و دو حرف الفبا، همه مجنون توأند.

تو، شبیهِ نرگس. روگرفتِ مریم
اسکنِ محبوبه. کُپیِ نسترنی.
تو همان یاسِ منی، یاسمنی

به من بگو چگونه به دنیا نگاه کنم
و چشم هایت را نبینم؟
وقتی که دنیا
زیر مجموعه ی چشم های توست.

ღ꧁ღ╭⊱ꕥ تاب تاب گیسوانت شاخسار بهار است
پریشاט کن گیسویت را تا بهارم گل باراט شوב

توبرایم نورفانوسی
درتاریکی دریای جنون
توبرایم نه زیادی نه کمی
توبرایم همه ای

از وقتی

سوسوی ستارگانِ مهرآفرین

چشمک زدند

در تلالو چشمانت

آسمانِ احساسم

مشتریِ مِهرت گردید

امروز که گذشت،
تمام قاصدک‌های دشت،
سویت خواهند آمد؛
تا پیام‌رسانی باشند،
قصّه‌ی ناتمامِ احساسم را!

در سر مرا امشب تب آن عشق سوزان است
"آغوش خود را باز کن فصل زمستان است"

بگذار تا وارد شوم در خانه قلبت
وقتی هوایم بی حضورت سخت بوران است

ما مثل یک روحیم اما در یکی پیکر
با تو تمام فصل‌های من بهاران است

هر چه نزدیکت شدم، قلبت شد از من دورتر
با همه اهل تواضع. با منی مغرور تر

بیشتر از پیش احساس رهایی میکنم
هر چه در آغوش گرمت میشوم محصور تر


من به هر ساز تو میرقصم تو هم پس شاد باش
من که با هر ساز دارم مینوازم شورتر...

یکروز می آید که فصل چیدنت باشد
اردی بهشت تازه ی بوییدنت باشد


گل با گلاب ناب دارد نسبتی دیربن
می آید آن روزی که فصل چیدنت باشد

گفتی که می آیی به دیدارم‌پس از باران
باران خودش چشم انتظار دیدنت باشد


تنها دلیل اشک هایم اشک های توست
تنها...

اشک آمد ورسوا کرد این بغض غریب را
غریب بمانی ای چشم از بس
این دل را رسوا می کنی…

قلب من خانه ے عشق اسٺ
وتو مهمان منـ ے
چشـم من روشـن ازاسمٺ شـده
چشمان منـ ے
حرفهایـت شــــده
آرامش هـر روز و شبـم
همچو پروانه ے عشقـ ے و
تو در جان منـ ے
‌

شب دلم یخ زده بود توی دلم آب شدی
یار دیوانه ی من از شب و آغوش بگو
عشق ای نامه ی سر بسته ی خاموش ، بگو
قند هر روز من امشب ، عسل ناب شدی

شب پر طول و طویلی ست ، به یلدا نرسید
مست و محزون...

تا کجا باید رفت
که باد 
دنبالت نباشد
و شکوفه های بادام
از سر تنهایی
به شانه های تو
پناه ببرند..

عطارد،
مامور است بنویسد،
واکنش‌های احساسِ ما را،
در چشمکِ شب‌های ستاره‌بارانِ
عشق و بوسه!

پی‌نوشت:
تیر یا عطارد، کوچک‌ترین سیاره‌ی منظومه‌ی شمسی است و در ادبیات فارسی به عنوان دبیر و نویسنده‌ی فلک شهرت دارد.

سرشار‌ از احساس است،
شعرِ زندگی با تو؛
وقتی که:
صبح،
از مَطلعِ آفتابگردانِ بوسه‌هایت،
شکوفا می‌گردم؛
و شب،
در مَقطعِ شب‌بوی آغوشت،
آرام می‌گیرم!

دل‌گرم هستم کاملا؛ گر، گرم باشی
با این دلِ تنهای من، در، اوجِ سرما

تب کن برایم؛ تا که من هم با تبی ناب
قسمت کنم حسّ دلم را با تو تنها

با تو تمام شاعرانه ها را خواهم نوشت
خواهم سرود زندگی را
خواهم رقصید آزادی را
محبوب من
فقط تو بمانی
از پس همه چیز بر خواهم آمد💕

╰⊱♥⊱╮ღ꧁ گر گـ؋ـتمت نیست مرامے בر ؋ـلک

چوט چرخ ؋ـلک این گونـہ است

ـ؋ـرهاב بـہ عشق یار آمـב و

بے یار ر؋ـت از این ؋ـلک

چنان تو در دلِ من جا گرفته‌ای ای جان
که هیچ کس نتواند گرفت جای تو را