متن عاشقانه غمگین

محراب، چو شد به اوج، در مسجدِ شب
خواهنده‌ی نورِ بی‌نهایت، علی بود

فُزتُ... بُوَد آن کلامِ او لحظه‌ی عشق
مشتاق، به ملجاءِ شهادت، علی بود

به چه مشغول کنم دیده و دل را.

که فراموش کند ناز دو چشمان سیاهت.

جز چشم تو در چشم من چشمی دگر به چشم نیاید.

دل، گیر کسی است،
که دلگیرم کرد و رفت،
در آن غروب دلگیر دریا

کدام کتاب را ورق زدی،
که پاره پاره های این دلم ،
به باد رفت .

خوش به حال قناری ،
که در قفس است ،
نه بی هم نفس...

بیا
تا دلتنگی ام را ،
ورق بزنی،
صفحه ی دل را ، خاک گرفته است...

نگران دست هایت هستم
که بعد از،
از دست دادن من ، به که ، دست خواهد داد.

مثل یک ماهی گلی در تنگنای این قفس
سال من بی چشم دریایی تو آغاز شد

سهمم از آن چشمان تو،

چیزی به جز حسرت نبود.

گویی تمام دریاهای جهان به چشمان تو میریزند
و من آخرین غرقه ی این اقیانوس آبی ام…

دوست دارم شبیه‌ تو باشم
تو خوبی
همچو ارغوان زیبا
همچو اقیانوس عمیق
ُهمچو رودِ روان
دوست دارم ارغوانی باشم که بر روی اقیانوس رها
شده و بسوی ابدیت روان است
من و تو

بغلم کن ؛
یجوری بغلم کن که انگار
مُرده بودمُ دوباره
زنده شدم

صبح است و دلم لک زده لبخندت را.

آن گونه ی سرخ و آن لب قندت را.

مرا آنچه گناهی بود این بود...

کمی دوست داشتن تو در خیالم...

کاش پیدا شود، آنکس که دلم را برده.

دیگه امسال نه سبزه میخوام نه تنگ ماهی
اگه عیدای قبلی اینا بودن چون تو بودی
سفره هفت سین من امسال دوباره
صورت ماه تورو بازم نداره

بهار از راه رسیده من زمستانم هنوز
فصل هایم دست اوست ای دل عاشق بسوز

تو تلخ هم شوی
باز من
جرعه ،جرعه
می نوشمت....

تنهایی پا نداره وگرنه
اونم میذاشت می رفت

(فرشته، الهیه، اقدسیه،...)
دوستت دارمِ یک کارگر
در این پرانتز
در این مقال نمی‌گنجد
که آجرهای عشق او
تنهایی می‌سازند
و آجرهای عشق تو
اختلافِ طبقاتی !

باختم بد باختم.


ناز چشمان سیاهت، بدجور دلم را برده.

شکست خوردم من،


به جنگ نابرابر میان چشمت و قلبم.

گفتم بی تو چه باید بکنم
تاری از زلف سیاهش را داد
گفتم مونس شبهایم تویی
عکس رخ چو ماهش را داد
موقع رفتن به همه بوسه ای داد
وبه من نگاه سرد بی مهرش را داد
گفتم همه عمر می مانم به انتظار
رفت و انتظار سر راهش را...