متن درد دل

پشیمان گشته ام من از دیار آشنایی
قول معروفیست
که هرچه کرد با من
آن آشنا کرد

ای دوست غم مخور آه تو وجدان خوابش را بیدار میکند..
میدانم دست یاری دراز کردی و سیلی قضاوت خوردی..
آه تو ،تازیانیست به وجدان خفته اش ..
غم مخور فصل ها در حال گذر هستند..
خزان تو بهار میشود

زخمِ صد شمشیر بر دل هیچ تاثیری نکرد
نیشِ یک زخمِ زبان قلبی دگرگون می کند

هیچ بار سنگینی ،به حمل دلی که از درد سنگین شده سخت نیست،،
به دوش کشیدن دل پر درد سخت است..

قلب‌های ما همه
گنجینه‌هایِ نهانِ حرف‌هایی
فروخورده است ...

عبور ازتو چه رنجی دارد
تو را دلنوشته ای میکنم بر کاغذ
و کاغذ تب میکند
از تن خسته حرفهایم
کاش میشد نقاشی ات میکردم
که آن هم مجازات دارد
بگو با تو من چه کنم

روبروی گلدان شمعدانی درد دل گفتم و بغضم ترکید
از آن روز، اشکهای شمعدانی ،مسئول آب دادن گل شمعدانی شده اند.

جرم محال است داشتنت
بالفطره ترین سارقم باشم
دستبرد زدن
ب جیب خالیست
خیالت

دلم بغض دارد ببار باران

ای قلم با انگشتانم سازگاری کن، ناگفته های زیادی
در دل دارم..

غمم این است که انگشتانتم هم دگر توان یاری کردن
متن هایم را بر دل دفترا ندارد..

ازچه رو ساز دل ما میزنی
راز ناگفته ما تو میدانی
ندانستم
دیوارموش داشت
موش گوش داشت

من به پایان نبود تـــــو...

در این قصه شکایت دارم...

من و تو،
غروبگاهان
روی نیمکت پارک، میعادگاهمان بود.
درخت کنار نیمکت
که همیشه درد دل های ما را می شنید،
تنه اش خمیده است.



شعر: صالح بیچار
ترجمه: زانا کوردستانی

چه قدر درد دارد،بخندی ب تمامی دردهایت ..

این درد چه زخم ها که ندارد!!

ببین داره برف میاد،
یجوری می بارن این ابرا
که انگار حسابی دلشون پره!
دلم میخواد مثل اونوقتا که میگفتی:
_پاشو ببین چه برفی اومده
بی هوا با ذوق از خونه بزنم بیرون
و تا غروب تو کوچه خیابونا پرسه بزنم؛
توام لی لی کنان پاشنه کفشتو رو هوا بکشی...

نه خیر درد تو با چایی نبات
حل بشو نیست دختر ...
وگرنه میرفتم یه چایی نبات حسابی برات
میاوردم که بخوری بلکه دردت بیفته...
خانم جون؟ من که دل درد ندارم
دل درد نداری مادر ولی درد دل که داری ...
وقتی میشینی رو این تختو نیم ساعت به...

رنج دنیا،فکر عقبا، داغ حرمان ، درد دل

یک نفس هستی به دوشم عالمی را بار کرد

گاهی خیال میکنم از من بریده ای!
بهتر ز من برای دلت برگزیده ای!

از خود سوال میکنم آیا چه کرده ام؟
در فکر فرو می روم از من چه دیده ای؟

فرصت نمیدهی که کمی درد دل کنم!
گویا از این نمونه مکرر شنیده ای!

از من عبور میکنی...

درد دل دیوانه را دیوانه میداند که چیست

کیوان بلدی

من بلد نیستم وقتی دلم گرفت،
باکسی درد دل کنم...
بلد نیستم وقتی بی پناه بودم،
به کسی پناه ببرم...
من عادت کرده ام همه جا قوی باشم!
و این بیشتر از همیشه ضعیفم می کند...
.

تا محرمی مرهم زخمهای شما نشده
سفره دلتان را برای هر کسی باز نکنید گاهی درد دل کردن
از درد دلتان کم نمی کند
از خودتان کم می کند

هرچه غم، ذهنِ مرا خسته و مغشوش کند
یک نفر هست به درد دل من گوش کند...

هنری : اگر گفتی آن چیست که برای هر کسی واجب است ، حتی واجب‏تر از نانِ شب ؟
الین : ایمان به خدا؟ امنیت نیست؟ سلامتی چی عزیزم؟
هنری : یکی که آدم باهاش درددل کند ! کسی که آدم را درک کند ! همین ...