متن سپیده دم

ازمن ربوده ماه رخت صبرو تاب را
دیگر ندیده دیده ی ما رنگ خواب را

تقویم سر رسیده و ما را رها نکرد
ایام می کشد به رخ ما حساب را

درانتهای شام سیاهم سپیده نیست
دراین شب سیاه بیاور شهاب را

اکنون مقیم کوچه ی تنهاییم شدی
پنهان بیا...

و اگر عشق نبود
هیچ کلاغی در
سپیده‌دم صبح را نمی‌سرود
نسیم، سبزه زاران را
در آغوش نمی فشرد
و بر بال هر پرستو
آوایی از پرواز نبود
و اگر عشق نبود
مادران به دنیا نمی‌آمدند
خورشید بر آبی‌ها نمی‌رویید
و در خانه هیچکسی
آفتاب نبود
و اگر عشق نبود...

عطرِ خاطره هایت
هر سپیده ی صبح
بی قرار می کند
چشمانِ منتظرم را
چشمانی که
روزگاری است دیر
یعقوب وار
پای آمدنت سپید شده اند
و من
در دلِ ثانیه ها
زلیخاوار
با تو دلخوش نشسته ام
تا که بیایی

روزی که رفتی
آن روز،
زمان لغزید و افتاد.
ساعت‌ها، بی‌پندار ایستادند
و هوا، سنگین‌تر از سنگ شد.
چشم‌هایم، از اشک
چیزی جز تاریکی ندیدند.
اما در ژرفنای این تاریکی،
نوری باریک،
چون رشته‌ای از سپیده‌دم
در دل من جوانه می‌زند.
نام تو،
هنوز در رگ‌های باد جاری‌ست،
و هر...

سپیده که سر زد،
کوچه‌ها از عطر تو خالی بودند
و من، در ازدحام روز
هنوز با باد سخن می‌گفتم...

در غربت هر غروب ،
در انتظار رسیدن شب می مانم،تا شوق فردا
در گلویم بغض شود !
بدان امید، که در سپیده ای روشن
همچون نفس هایم
برایم تکرار شوی

باید باشی
تا طلوع کند
درونم خورشیدِ عشق
تا پر شود
تمامِ وجودم از تو
و لبخند
مهمانِ همیشگیِ سپیده ی صبحگاهی ام باشد
آری باید باشی و ببینی
که چطور
نسیمِ خنکِ بهاری
نوازش می کند غنچه های یاسِ دشتِ خیالم را
و من از تو که نمی دانم...

خورشید دوباره با نوید آمده است
از پنجره ی ابر سپید آمده است

برخیز ببین دوباره از مشرق عشق
یک صبح پر از نور امید آمده است

تو صبح سپیدی،
که در تاریکی شب،
نوید می‌دهد،
طلوع خورشید را.
امید فردایی،
شوق رهایی،
روشنایی راهی؛
تو سپیدی.

پاگُشایِ سپیده دمان است؛ شورِ نگاهت!
شیما رحمانی

مرا از روزهای سخت همین را یاد؛ که شب هایی که فکر نمیکردم سپیده دمی در کار باشد تماشاگر طلوع آفتاب گشتم 🎶♥️
زهره پورجعفرنژاد

یلدا را باید
تا سپیده دم
در نگاهت نشست

خالدبایزیدی(دلیر)

ا ى یار، نگاه تو سپیده دمى دیگر است

هنگام سپیده دم خروس سحری،

دانی که چرا همی کند نوحه گری؟

یعنی که: نمودند در آیینهٔ صبح

کز عمر شبی گذشت و تو بیخبری!

سال به سال
هر سال
صحبت از نفت و چراغ و سپیده دم است
صحبت از سفره گشودنِ صبح است
صحبت از علاقه عجیبی به اسمِ عدالت است،
اما پرده ها تاریک
پدرها خسته
سفره ها خالی....

بدون شب بخیر تو ،
گویی ماه برای همیشه بیدار است و
خورشید خواب
دریغ مکن
که قلب گریانم ،
به همین اندک مِهر تو ،
در سپیده دمی خیالی ،
پرنده ای می شود ،
شتابان ، به سَمت تو ...

خیالت چه مهربان است

هر شب رأس ساعت عشق
همراه با ماه خیال انگیز
به دیدنم می آید و تا سپیده دم
برایم حدیث عاشقانه می بافد

دیشب دوباره خواب تو را دیدم
روشن تر از ترانه ی خورشید
شفاف تر از آینه ی جویبار بود

خوابی چنین زلال
هرگز ندیده ام
شاید
از خواب های گمشده ی توست

ای کاش بذر شب را می شد
در خاکِ روز کاشت
یا کاش خواب نیز
مثل زمان
اینگونه...

تورا دوست دارم
چون صدای اذان در سپیده دم
چون راهی که به خواب منتهی می شود
ترا دوست دارم
چون آخرین بسته سیگاری در تبعید .

چیدن سر انگشتان تو
چیدن غنچه‌ی چای است
در سپیده‌دم نخستین

مه که می‌آید
مبهم نمی‌کند تو را
تنها به لطافت پوست تو می‌افزاید

من با طرح رخسار تو
زیر پلک‌های بسته
آتشی انبوه می‌افروزم

اقوام ایرانی چند هزار سال است که شب یلدا آخرین شب پاییز و تاریکترین شب در طول سال را تا صبح بیدار می مانند و در کنار دوستان و اشنایان خود به سرگرمی و شادی می پردازند تا از این حیث غم نبودن خورشید و سردی و تاریکی آن شب...

به صبح می مانی
به طلوع عاشقانه خورشید
به طراوت نسیم سپیده دم
و آن هنگام که
آغوشت بزرگترین آرزوی من است..

️️