متن شب

هر شب در بستر تنهایی
به شوق نور نگاهت
به خیالت سفر می کنم
و غروب غم هایم را
به قلبم نوید می دهم
بیا که مدت هاست می خواهم
شاهد طلوع عشق
با چشم های تو باشم


مجید رفیع زاد

دلم تنگه مثال کوچه ی شب؛
که در آن نیست، یک دم لغزشِ لب؛
تبِ تنهایی و، حسٌ غریبی،
شده، شورشگر حالِ من اغلب!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

حُسنِ ختامِ شب
آنک شرابِ خون،
آنک طعامِ داغ ،
بر خوان لطف تو
با یک دوجین دهان،
حُسنِ طلوع صبح
خار و صلیب و میخ.

برای مسیح

گریخت
از بوی کُهنگی
و پوسیدگی شب
او
سیاهی یک دست را
در آفتابی دیگرگونه
یافت.

سرشار از احساس است،
شعرِ زندگی با تو؛
 وقتی که:
صبح،
از مَطلعِ آفتابگردانِ بوسه هایت،
شکوفا می گردم؛
و شب،
در مَقطعِ شب بوی آغوشت،
آرام می گیرم!

زهرا حکیمی بافقی،
کتاب گل های سپید دشت احساس.

بی تو شب سکوتی ست در هنگامه فریادها

ارس.آرامی

خیره به حقیقت
پَس پَس رفت
ت.........ا
از بامِ شب افتاد،
اینک او مانده
با دست هایی
درازتر از پ.......ا .

سیاهِ دلنشین!
ای شب!
از لباس ِپولک دوزی ات
ستاره می چینم
و می چسبانم
به آجُرِ روزهایِ شب گونه ام .

هر شب کابوس نداشتنت
به استقبال من می آید
ای کاش با بودنت
آرامش را به جان لحظه هایم
هدیه می کردی
تا میان شعله های احساس آغوشت
آرام می گرفتم

مجید رفیع زاد

یک پنجره یِ کوچک،
یک تکه از آفتاب،
شاید
یک روزنه کافی است
تا
شب تمام شود.

بیا
در بطنِ شب
تخم حادثه بکاریم
شاید
فردایِ نیامده
سگ اش شرف داشته باشد
به امروزهای بیهوده.

ستاره ها
-گوشوارِ کهنه ی آسمان -
بر شب آلودگان طعنه می زنند
من اما
در گوشه ای از زلالِ تنت
آوازِ صبح را
زمزمه می کنم.

چراغِ بیمار، کوچه
خیره است
به بی خوابیِ چشمانم،
شب را می نوردم
چون کولیانِ آواره
از پیِ تو،
ای وایِ من اگر
بر شانه ام بیفتد
بختکِ خواب.

کویر می بارد
از چشم هایِ ابریِ من،
زنی با چترِ باز می گذرد
شب،
روسیاه است
- بی فروغِ ستاره و ماه-
شب،
ادامة دیروز تاریک است.

پیش از سپیده
چشم هایِ تو می دمند،
پیش از شب
زلف هایِ پریشانت،
ستاره بارانی است
میان گرگ و میش وجودت.

شب زیباست
وقتی
از لابه لای لحافِ سیاهش
سوسویِ ستاره ها
پیداست
شبهای ما،
این گونه سوراخ است.

شب ،
در یلدایِ گیسوانت
پَرسه می زنم
تا صبح ،
به جانِ ستاره قسم.

در شب عمیق خوابم خواب آرزویی
در هوای خیالم بر فراز آسمانی
میرسد باغی از شدت آرزوی دلم
پر از گل آرمان و پرواز پرندگانی
درآ در پی این خواب بی پایان من
و بیاب مقصدی برای روح آشفتگی


غزل قدیمی

شب اتفاقِ قشنگیه
اگه تو ماهِ من باشی
(رامین فاخری)

آسمان را مرخص کردم
من ماه را شب ها
در صورتِ تو میبینم
(رامین فاخری)

آسمان را مرخص کردم
من ماه را شب ها
در صورتِ تو میبینم !
رامین فاخری

شب اتفاقِ قشنگیه
اگه تو ماهِ من باشی !
رامین فاخری

شب است و آغاز دلتنگی
حجم نبودنت
از چشم هایم پیداست
و مژه هایم
سرشار از باران خاطرات توست
اما چه غم شیرینی است
که به امید نفس کشیدنم
کنار چشم هایت
در انتظار مهر نگاه تو باشم

مجید رفیع زاد

این دل که نِی می زندُ
در سکوت شبُ باران ، می خواند...
همان قوی عاشقی ست
که روزی در فراق یار دیرینه اش
و در مسیر تندبادِ زندگی ،
مسیر عاشقانه ی زندگیش را
به دست فراموشی سپرد...

بهزادغدیری