متن تنهایی

دنیای من، دنیای زوره
دنیای کر، دنیای کوره
قلبم، نمکدونِ شکسته‌س
چشمای من، دریای شوره...

من باید می‌رفتم…

به سمتی که هیچ نقشه‌ای مرا نمی‌شناخت،
به جایی که سایه‌ها، از دردِ نور قد می‌کشیدند
و خنده‌ها، روی لب‌ها با بغض معامله می‌شدند.

من باید می‌رفتم...
پیش از آنکه نامم را از دهان این خیابان‌های خسته پاک کنند،
پیش از آنکه خاطره‌هایم روی دیوارهای زنگ‌زده‌ی شهر،...

از دور به نظاره‌ام منشین،
چرا که فقط نوری کم سو از من خواهی دید.
ستاره‌ها هم
روشنایی خویش را دارند،
ولی اندازه‌ی شمعی پیکرم را گرم نخواهند کرد.
از غربت برایم نامه‌هایت را نفرست،
درست است که نامه‌هایت چشم روشنای من هستند،
اما اندازه‌ی به آغوش کشیدنت،
غم‌هایم را...

برای ما انسان ها تسکینی در کار نیست.
چون در میانِ توده هایی که مدام رشد می کنند، لحظه به لحظه تنها تر می شویم...

من به پایان نبود تـــــو...

در این قصه شکایت دارم...

بـــــدون تــــو...

چه نزدیک است که جان من به لب آید...

مطمئن باش پشتش گرمه
اونی که راحت میذاره و میره!!

نمیتونی خودت رو تو دل بقیه جا کنی، بعدش بذاری و بری...قسم می خورم عاشقت بودم. ولی تو حتی نمی دونی عشق چی هست!

یکی اینجا بدون تو ، دلش تنگ است،

واینجا بین یک دنیا ، چه بی رنگ است،

تمام لحظه های بی تو بودن را ،

به عودی می‌زند اما بد آهنگ است،،

تمام سهمم از دنیا، همان چشم سیاهت بود...


که قلبم را میان سینه می لرزاند...

رفتی و جا گذاشتی تکه هایت را در من

و چه غمگین است ساختن پازلت

نمیدانم چرا هر شب...

هوای چشم مــــن بی تــــو....

کمی بارانی و سرد است...

رفتی به سرِ زندگی خود؛ دلِ من هم،

باید برود بی تو زند سرد، نفس را.

درد است تمامِ تپشِ ثانیه هایم؛
زیرا که دلم را نفسی،
همنفسی نیست...

شرابِ خون خورَد دلم،
زِ جامِ سردِ بی کسی؛
بیا؛ بشو، تو همنفس،
برای من؛ برای دل!

خط خطی ام کن زندگی

ولی من با تو زنده ام

یکی اینجا بدون تو دلش تنگ است،

واینجا بین یک دنیا؛چه بی رنگ است،

تمام لحظه های بی تو بودن را،

به عودی می زند اما بد آهنگ است،

از جهان مانده جان که مرا ترک کند، حال من به گونه ایست ک محال است کسی درک کند....

قابی شدم افتاده از
دیوارهای پُرتَرَک
از سفره‌ی این زندگی
چیزی نخوردم جز کتک

دنیا مرا آموخت که
در پیچ و خم باشم فقط
یک لاک پشتِ در به در
دریای غم باشم فقط

در روزِ روشن می‌بَرَد
گردوی عمرم را کلاغ
من، حاصلِ تفریقِ شب
من، تک درختِ توی...

باد دانه‌های برف را در هوا رقصاند
و من در خلوت‌ترین خیابان شهر
با هر کدام از آن‌ها هم صحبت شدم
تا شاید خبری از تو بگیرم...

تنهایی من پا نداره ،وگرنه اونم میرفت ...!

بهترین آدم دنیا هم باشی
وقتی نباشی فراموش میشی !

در دل شب‌های تاریک آسمان می‌سوزدم
شعله‌ای از عشق پنهان بی‌امان می‌سوزدم

در هوای وصل جانان بی‌قرارم روز و شب
چون شهاب از شوق دیدار آسمان می‌سوزدم

چون نسیم صبحگاهی در گلستان عشق او
بوی خوش از عطر گیسوی جوان می‌سوزدم

در غم هجران یارم چون شمع سوزانم به شب...

رفتم از خانه به بیرون به خیابانی که
از همان خانه که دیگر شده زندانی که

در دلم آشوب و نم نم باران بزند
سیل از اشکم به جوی خیابان بزند

غرق رویای تو و هرچه که خوانم همه توست
بی‌گمان هرچه از عشق که دانم همه توست

آمدم تا...