متن دریا

آری /
دریا را هم غرق می کنند... /
با آن دو آبیِ عمیق /
تهدیدم کن /
برای ماهیِ معلّق از قلاب /
چه از این بهتر /
«آرمان پرناک»

هر چقدر دوست داری
جلویم سنگ بیانداز، دریا !
این رودِ بی دست و پا،
سرِ پایان دارد !!
«آرمان پرناک»

چه زیباست
که مانندِ دریا باشی
که هیچکس رازهایت را نداند،
بیرونت آرام و زیبا
و درونت دنیایی ژرف 🩵

می شود دریا شوی ، ماهی شوم من جان بگیرم ؟
یا که من دریا شوم ساحل شوی ، پیشم بمانی؟
می شود گاهی نگاهت به من بیمار افتد ؟
درد را تسکین دهی دل را بیابی؟
یا که نه ، من را بفهمی !
تلخی حالم که نه ،...

درونِ چشمانِ دریایی ات /
سالهاست دو صیاد در سکون /
با قلبشان /
به هم دست تکان می دهند /
پس /
کی خبر از صید خواهد شد؟
«آرمان پرناک»

دریا ، یا مرداب
نیلوفر که باشی ،
گل می دهی
حجت اله حبیبی

پدرم دریاست و مهرش بی انتهاااا


نویسنده المیرا پناهی درین کبود

در این دریای بیکران زندگی گاهی ما به امواج پرتلاطم آن برمی خوریم و با دردسرها و سختی ها دست و پنجه نرم می کنیم و گاهی ممکن است در این راه مواج از تلاش ناامید شویم و تا مرز غرق شدن هم برویم.
اما این دریا همیشه مواج نمی...

ای هَمو شِعرِن که یادُم نی
که توش دِلِی دِلِی میکِردُم
می نِشِستُم دِمِ دِریا
تو دلِ دِریا سِی میکِردُم
هَمو شِعرِن که یادُم نی
که توش اِهِم اهوم میکِردُم
قبلِ ای که سیت بُخونُم
کِرِ او تِموم میکِردُم
دِسِ چِشات دِلِی دِلِی شعر یادُم رَ...
تو موهات دست دِلِی...

ماهی در ،دریا آرام می گیرد

گل ها در دشتهای وسیع و پرباران

و من در کنار تو

همه ی راه ها به دریا بسته می شوند. دریا اما حکایتِ بی پایانی است.

از آدم بی حیا بدم میاد
از کینه واز ریا بدم میاد
اینقدر نزن لاف و خودت باش فقط
از زاهد خود نما بدم میاد

اعظم کلیابی بانوی کاشانی

بار دیگر دل شکست قصه غم انگیز شد
ارث جدم در کویر دل چه حاصل خیز شد

قصه ی طوفان نوح فرزند دریا می دهد
وقتی آدم دست به شاخه بالا می دهد

کشتی
دریا زده شد
و
ناخدا
سُکان را
به خدا سپرد.

موج می داند
چه میگذرد
در دل دریا

رضاحدادیان

قلب عاشق غرق شده تودریای نگاهت هرکجاهستی گلم خداپشت وپناهت

دریا
درون گوش ِماهی
خلاصه می شود
و دریادلان
در شیارِ سنگ هایِ ساحلی.

مثل موج دریام

ارام ولی بزرگ

Like the waves of the calm but big sea

اینستاگرام من
@roshangeram

هربار که بر می گردم از سفر
تکه ای جنگل
مشتی دریا
اندکی آسمان را
با خود به خانه می آورم

من اما باید
جنگل را به جنگل
دریا را به دریا
جاده را به جاده
و زنی را که آن همه راه
تا تهران آورده بودم
بر گردانم به...

دِریا... چه اسم قشنگی

به دریا بیفتم، به بندر بیفتم، به دشتی بیفتم

به دشتی رسیدی بلندتر بخند

بلندتر بخند یاد خونه بیفتم

آه یاد خونه بیفتم

یاد خونه بیفتم...

_برشی از ترانه جنوبی

دهانِ دریا، ... کف آلود،
مرغِ ماهی خوار، ... پریشان،
خورشید، ... شرمگین،
ساحل، ... سیاه پوش،
کسی را
دریا بلعیده است؟

طوفانی باش
دریا
ناخدای آروم
نمی خواد .
حجت اله حبیبی

از حال و هوای جوانی خارج نمی شود،
دلش پر از مروارید است.
دریا!



شعر: آرزو عبدالخالق
ترجمه: زانا کوردستانی

موج، بی تابانه سربرصخره می کوبد،ولی
صخره با بیتابی دریا  مدارا می کند
رضا حدادیان