متن حسرت

آمدم ، دَر زدم
هیچ کس نبود،
غیر از دل تنگی.....

و خیال من
خرسی است
که با یاد تو
به خواب زمستان می رود

تو برای من....
مانند شنبه ای هستی
برای پیرمرد سیگار به دستی که سالهاست می خواهد
از شنبه سیگار نکشد...

یکی یکدانه قلبم،ای کاش تو...
چندی بودی ،میگرفتم back up از تو

گر تو رفتی ،نسخه ای دیگر
داشتم تا ابد و یک روز از تو...:)

خیلیا دلشون میخواسته دریا بشن
انقدر راکد موندن که مرداب شدن!

حوالی شب عید است و هفت سین ها پهن
ز سیب و سکه و سبزه، سماق شد سهمم

بی تو از سکه و سیب و سمنو و سرکه./

بی تو از سبزه و از سیر و سماق بیزارم./

بهاری که باید مرا بخنداند،
هنوز خیلی از من دور است.

هنوز هم دلم تازیانه می‌خورد

بخاطر یک نگاه اشتباه

جز چشم تو در چشم من چشمی دگر به چشم نیاید.

دل، گیر کسی است،
که دلگیرم کرد و رفت،
در آن غروب دلگیر دریا

سهمم از آن چشمان تو،

چیزی به جز حسرت نبود.

چقدر روی این تخت
فکر کردن می‌چسبد!
فکر کردن به یک بیداریِ طولانی
فکر کردن به ماورای رویا
به صدای پایی
که بلند بلند گام بر می‌دارد
به دست‌هایی
که از کنترل خارج‌اند
به تلویزیونی که قادر است
با صدای نامفهوم
جای خالیِ حرف‌های دلخواه را
در گوش پُر کند...

بهار جای برگ های پاییزی را گرفت
میوه ی رسیده جای میوه ی کال را
اما جای تو
جای تو همیشه خالی ماند...

بهار از راه رسیده من زمستانم هنوز
فصل هایم دست اوست ای دل عاشق بسوز

تنهایی پا نداره وگرنه
اونم میذاشت می رفت

به یاد خداوندی که آفرید ما را
در بادیه ‌ها تنها رهایمان نکرد
دریغا که جز خاکی از ما نماند
در کوچه ‌های زندگی پر از آفتاب بودیم
اما سایه ای از خود بر جای نگذاشتیم

آری!
همین است که می‌گویی
پیراهنِ سپید
به تن نمی‌آید!
با خشابی پر از دانه‌ی انار
مرا نشانه بگیر
مرا مزین کن!

➷➷➷➷➷ کاش میشـב בرבهایماט را هم ماننـב ترقـہ یکجا بر زمین بکوبیم..
و با صـבاے سوختن و انـ؋ـنجارش شاهـב تمام شـבنش باشیم ..
حمل کرבט בل پر בرב בر سال جـבیـב سخت است

بر ما دلت نسوخت، ندانم چرا نسوخت
ما را دلت نخواست، ندانم چرا نخواست

از سیه چشمان تو دارم.


من این دیوانگی ها را.

تلخ تر از نبودنت.

بودن تو با دگریست.

اگرچه از درِبسته پُر است دنیایم
ولی کلیدِخیالت ،امیدِمن شده است

که تا تو را بسرایند دم به دم، انگار
تمام پنجره های جهان ،دهن شده است