100 متن کوتاه تک بیتی ۱۴۰۳ جدید 2024

با
کدامین
شانه
بهتر
میکنی
دیوانه ام
موی تو شانه کنم یا سر نهی بر شانه ام

ما سپر انداخته ایم گر تو کمان میکشی

صبح یعنی بغلم باشی و بیدار شوم

و پریشان کندم موی بهم ریخته ات

همدردی و هم دردی و درمان دل ما

ای هرچه بلا
هرچه جفا
هرچه شفا
تو

به هر کجا که می روم
همیشه می رسم به تو
ببین چگونه می کشی
مرا به مسلخ خودم

صد بار گفتمش
وسط حرف من نخند
یکبار خنده کرد
بیا عاشقش شدم

گفتی که به وصلم برسی زود مخور غم
آری برسم گر ز غمت زنده بمانم

وه چه شود اگر شبی
بر لب من نهی لبی
تا به لب تو بسپرم
جان به لب رسیده را

یا بفرما به سرایم یا بفرما به سر آیم
غرضم وصل تو باشد چه تو آیی چه من آیم

گر بیایی دهمت جان ور نیایی کشتمت غم
من که بایست بمیرم چه بیایی چه نیایی

گر تو گناه من شوی
توبه نمی کنم ز تو
جام لبت بنوشم و
باز گناه می کنم

لبم هوای لبت را
دلم هوای دلت

عجب هوای عزیزی
میان فکر من است

و
مانده ام که
بگویم : ؟؟؟؟
تنم هوای تنت

میل من سوی شما
قصد توسل دارد

دل به تو سجده می کند
قبله اگرچه نیستی

نیتِ هر نماز من
مذهب و عشق کیستی ؟

امشب از غصه پرم حوصله داری، یا نه ؟

می توانی به دلم دل بسپاری، یا نه؟

اگر برای ابد
هوای دیدن تو نیفتد
از سر من
چه کنم ؟

تا شب همه شب خواب به چشمم بنشانم
تا پر شود از حسّ حضور تو ضمیرم
باید تو بگویی شبت آرام عزیزم
تا با نفس گرم تو آرام بگیرم

خواب نمیبرد مرا ، یار نمیخرد مرا

مرگ نمیدرد مرا آه چه بی بها شدم

به آتش میکشم خود را ، همه افکار بیخود را

به هر دم میزنم اما ، تو از من در نمی آیی

تا تو مراد من دهی

کشته مرا فراق تو

حراج میکنم دلم
به قیمت نگاه تو

امان که تو نمی خری
سکوت پیشه می کنم

دیگران چون بروند از نظر از دل بروند

تو چنان در دل من رفته که جان در بدنی

می شود عاشق بمانیم؟
می شود جا نزنیم ؟
می شود دل بدهم
دل بدهی
دل نکنیم ؟

به قلبم تو بندی
می شود بخندی ؟

حق نداری به کسی دل بدهی ، اِلّا من

پیش روی تو دو راه است فقط من یا من

نکند فکر کنی در دل من یاد تو نیست

گوش کن نبض دلم زمزمه اش با تو یکیست

از همه سو به تو محدودم

در اندک من

تویی فراوان

باز هم کشته و بازنده ی این جنگ منم

که تو با لشکر چشمانت و

من یک نفرم

تو آرامش لحظه های منی

تو لبخند خوب خدای منی

رفتی ای آرام جان
آتش بجانم کرده ای
نشتر غم را فرو
در استخوانم کرده ای

هر چند بشکستی دلم از حسرت پیمانه ای

اما دل بشکسته ام ، نشکست پیمان تو را

حرامم باد اگر بعد از نگاهت

نگاهی لرزه اندازد به جانم

گیرم که حرام است
لبی تر کنم از تو


پیش نظرت
تشنه بمیرم چه؟
حلال است ؟

بغض پنهان گلویم شده ای

هرشب از دوری تو می میرم

سر پیری اگر معرکه ای هم باشد
من تو را
باز تو را
باز تو را میخواهم

اسراف کرده ایم خودمان را به پای عشق

چون کودکی که در پی یک توپ پاره بود

غالبا در هر تصادف می رود چیزی ز دست

لحظه‌ ی برخورد چشمت با نگاهم دل برفت

خیالت
بی خیالم نمیشود چرا ؟

به خدا هیچ کس در نظرم غیر تو نیست
لا شریک لک لبیک خیالت راحت

بدارم وفای تو تا زنده ام

روان را به مهر تو آکنده ام

هر چه داریم ز سودای تو دلبر داریم

حیف باشد که ز سودای تو دل برداریم

امشب این کافه
مست تر از من است
روى تمام صندلى ها
تو نشسته اى

سر به راه بودم و
یک عمر نگاهم به زمین

‌‌‌‌‌آمدی سر به هوا
چشم به راهم کردی

تا تو نگاهم می کنی جان از تنم در می رود

غیر عشقت نیست عشقی بر دلم

سجده بر چشمان غیر از تو حرام است مرا

چشم درویش بکن موقع صحبت با من
من دلم خواسته شاید به شما زل بزنم

تنها تویی تنها تویی در خلوت تنهایی ام

تو همان هیچ هستی
که هر گاه از من می ‌پرسند
به چه ‌چیزی فکر میکنی ؟
میگویم هیچ

دلم بودنت را میخواهد

می شود بیایی ؟

بمانی و هیچوقت فکر رفتن نکنی ؟!

چه کنم دل به که بندم به کجا روی کنم ؟
بازگو ای به کنار دگری خفته ی من

بازگو ای به کنار دگری خفته ی من
چه کند با غم تو این دل آشفته ی من؟

مدتی است شب
با تمام قدرت شب میشود

در خیالم با خیالت
یک شبی خوابم گرفت

از همان شب از خیالت
من خیالاتی شدم

مرا سنگ جفای تو کمانی کرده از قامت 

کاش میشد بروم 
ساز دلی را امروز 
پیش یک سازگر چیره سفارش بدهم 
و بگویم استاد 
تاری از بهر دلم میخواهم 
هر صدایی بدهد 
هر چه باشد 
تنها

کوک دائم باشد

این قلب ترک خورده ی من بند به مو بود 

من عاشق او بودم و او عاشق او بود 

در هوای اسارت این پنجره ها
من از فریاد تورا
آرزو کردم

گستاخی خیالم را ببخش که حتی
لحظه ای یادت را رها نمیکند

یادم نیست تو را در کدام فصل پیدا کردم
اما مطمئنم هیچ فصلی نمی تواند
تو را از من پس بگیرد
خدا رحم کند انگار عاشقت شده ام

فقط بگو
خدا تو را برای من ساخت ؟
یا مرا برای تو ویران کرد ؟

کدام ؟

تو بیا مست در آغوش من
و دل خوش دار
مستی ات با بغلت
هر دو گناهش با من

گر تو باشی می توان صد سال بی جان زیستن

بی تو گر صد جان بود یک لحظه نتوان زیستن

چیزی نیست که مرا سر شوق بیاورد
جز تو که تو هم نیستی

گردشی در حول گیسوی تو می خواهد دلم

عشقِ یوسف چه ستم ها به زلیخا که نکرد
ماهرو سنگدل است گر چه پیمبر باشد

موسی عصایش
محمد کتابش
و تو چشمانت

وفا نکردی و کردم خطا ندیدی و دیدم

شکستی و نشکستم بریدی و نبریدم

وضو گرفته سینه ام
حًَیَّ عَلیٰ خیال تو

چه کند با غم تو این

دل آشفته ی من ؟!

ترسم آنجاست
که عاشق کنی ام
بعد نگاه
بعد صدا
بعد بگویی نفسم،
راه جداست

آرام
آرام
می بوسمت

آنقدر که
طرح لب هایم
روی تمام تنت جا بماند

بگذار آغوش تو
تنها قلمروی من باشد

من ندانم ز نگاه تو
چه خواندم اما

دانم این چشم
همان قاتل دلخواه من ‌است

با من که به چشم تو گرفتارم و محتاج
حرفی بزن ای قلب مرا برده به تاراج

عاشق شده ام بر تو تدبیر چه فرمایی
از راه صلاح آیم یا از ره رسوایی ؟

تا جان و دلم باشد من جان و دلت جویم
یا من به کنار افتم یا تو به میان آیی

روز محشر بخدا خواهم گفت

آن که از من
تو گرفتی
همه ی جانم بود

یکی را دوست می دارم
ولی افسوس او هرگز نمی داند

نگاهش می کنم شاید
بخواند از نگاه من
که او را دوست می دارم
ولی افسوس او هرگز نگاهم را نمی خواند

به یک نگاه تو تمام من خراب شد

منم که گام می زنم همیشه در مسیر تو
بدون تو کجا رود کسی که شد اسیر تو ؟!_





_

چشم تو هوش مرا از زندگانی میبرد

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم
بی تو اما به چه حالی
من از آن کوچه گذشتم

نفسم بند شده بر نفس یک نفسی

همنفس گر نشوی فاتحه خوان بر نفسم

گر چه ندارمت ولی
در همه حال با منی
یاد تو بر خلاف تو
هست
و همیشه ماندنی

نگاهم کن تا در آسمان چشمانت

سفر کنم

ای لبانت بوسه گاه بوسه ام
خیره چشمانم به راه بوسه ات

از میان تمام چیزهایی که دیده ام
تنها تویی که میخواهم به دیدن اش ادامه دهم

بی نسیم کرمت

جان نگشاید دیده

به جز وصال تو هیچ از خدا نخواسته ایم

تو را دوست دارم
آن سان که هرگز کسی را دوست نداشته ام
و دوست نخواهم داشت
تو یگانه هستی و خواهی ماند
بی هیچ قیاسی با دیگری

خوشبختی یعنی

مالکیت یک نگاه

زده ام قید خودم را و تو را میخواهم

من در آنکس که تو را بیند و حیران نشود حیرانم

نیستی و شب‌ هایم
روزها طول می‌کشد

عشق چه میخواهد از ما ؟
جز دو قلب که بتپد
جز دو چشم که مسخ شود
و عقلی که دوستت دارم را بفهمد

صبح بهانه است

من برای آغوش تو
بیدار میشوم

میروی یک روز و با خود میبری روح مرا

اکنون ‌که بدون تو نشستیم

با خاطره هایت همه جا دست به دست ایم

عطر تو چون گلاب عشق
مست کند خیال من

گفتند که
عاشق شدنت
فرض محالی ست

من آدم رد کردن این فرض محالم

میهمانم میکنی یا با کلک فتحش کنم

برج و باروی لب حسرت برانگیز تو را

تو اگر بسته‌ ای بار سفر
تو اگر نیستی دیگر
پس چرا از همه جا

من صدای تپش قلب تو را می شنوم ؟!