شعر عاشقانه غمگین

چه کسی می داند
غم شده
بر دلم آوار
ولی می خندم
خانه دلگیر و خیالت
شده با واژه ی شعرم همراه
و چه محزون نگهم در پی تو
می نشیند به تماشای غروب
غرقِ احساس تو را خواستنم
در سکوتی پر دلتنگی محض
چه کسی می داند...

بادصبا

دوست داشتنت را می‌گذارم برای کلافگی‌هایم
برای وقتی که آخرین شماره‌ی دفترچه تلفنم جواب نمی‌دهد
می‌گذارمش برای وقتی ک هیچ گوشی برای شنیدن ندارم
برای آخرین قطار که رفته است
برای هق هق شبانه
برای پایانِ تلخِ یک رمانِ عاشقانه
برای هرچه اخبارِ بد که می‌شنوم
برای تمامِ نا امیدی‌های...