متن شکست عشقی

مهربان وساده بودم ساختم با هر کسی
حیف دنیا با تمام خوبی ام با من نساخت

آمدم با تو باشم؛
فقط با تو!
و قلبم را برایت هدیه آوردم؛
در کادویی،
از جنس‌احساس؛
به رنگ محبّت!
امّا تو...
بازتابی‌ست مرا؛
بازتابی‌ست...
به تلافی شکستن قلبم؛
بازتابی‌ست مرا...

من خواستم، تو نزاشتی.
تو فاصله گرفتی، دور شدی، نموندی. میدونی بهش فکر کردم، آره خواستم بشناسمت، درکت کنم، کشفت کنم برام جالب بودی.
چون برام ارزشمند بودی، می‌خواستم باشی، نمی‌خواستم بخاطر اینکه تلاشی برات نکردم خودمو سرزنش کنم. نمی‌خواستم با رفتارام آزارت بدم

بغض مرا شکست، خاطراتت.

خانه ام ویرانه شد،
وقتی نگاهت به نگاه دگری دوخته شد.

درد را می‌خواستم درمان کنم امّا نشد
اشک را می‌خواستم پنهان کنم امّا نشد...

بر لبم لبخند و آهی در دلم بود آتشین
خواستم آیینه را مهمان کنم امّا نشد...

هرکه‌ آمد! جای غمخواری غمی افزودو رفت
خواستم من هم لبی خندان کنم امّا نشد...

سال‌ها خون‌گریه کردم‌در فراقش، ناگزیر...

مشرکی را دل شکسته دید ابراهیم من /
عهد برهم زد، تبر انداخت، یک بتخانه ساخت

در خویش شکستم، به نجوایی خموش
لبخند به لب، نقش بر دیوار دوش
امید به خورشید، ولی شب به تن
در سایه‌ی وهمی که شد بی‌خروش
سیراب نمودم گل پژمرده را
افسوس که خشکید زخم فراموش
بر دوش کشیدم تن مرده‌ای
غافل که نماند از او هیچ هوش
ای مرگ،...

شکستی، قلبِ چون آیینه‌ام را
دل و، حسّ دلِ بی‌کینه‌ام را
شدم لیلای مجنونت؛ ولی تو
نکردی، التفاتی، سینه‌ام را

کاسه مشک من انقدر که غزل گفت شکست
کاسه مشک من آن روز تو را دید و شکست
کاسه مشک من انقدر پی تو بود و دوید
که خودش گفت که من بشکنم و خوب شکست
کاسه ی چشم من این بار ، تو را دید و شکست
چه شکن...

هرچند خون آلوده ام از تیغ زبانت

بیزارم ازین قسمت پیچیده‌‌و تقدیر
دلگیرم ازین دل، که بود دل نگرانت

دانی که خودت طعمه‌ی چشمان رقیبی
دانم که خودم خسته ام از رسم خیانت

آخر به فلاکت بکشانند سراپا
من را گذری عمر و تورا حسن جوانت

سوگند به رخشانی ات...

بعد تو
فرو ریختم در خویش ،
آه
قد کشید
در حُرم دلتنگی غروب...

تو ای مجنون جاهل روزگار!
جنون بپا نکن
لیلی بی وفاتر از همیشه ست!!!!

تو
را دوست داشتم
مثل اینکه تو آخرین عزیز من
بر روی زمینی ..!
امّا تو رنجم دادی
انگار که من آخرین دشمن تو
روی زمینم ..!

ساده نبودم امان از تجربه بی وفایان

➷➷➷➷➷ کاش میشـב בرבهایماט را هم ماننـב ترقـہ یکجا بر زمین بکوبیم..
و با صـבاے سوختن و انـ؋ـنجارش شاهـב تمام شـבنش باشیم ..
حمل کرבט בل پر בرב בر سال جـבیـב سخت است

شکست خوردم من،


به جنگ نابرابر میان چشمت و قلبم.

چند بار؟
با من بگو
از چشم‌هایم
چند بار دیگر باید سقوط کنم
تا از دست بدهد دنیا
اندوهش را؟

چشمت، پرنده نداشت
آغوشت
مثل همیشه نبود
تنها
صدای بریدن می‌آمد
صدای بریدن
صدای...
چگونه بگویم؟؛
حس کردم
یک درخت ارغوان
در سینه‌ام افتاد !!

بدون او با چه قلب شکسته و غصه داری
سال نو را آغاز می کنم.

توبه کردم که دگر دل به کسی نسپارم...

دل به هر کس که سپردم بشکست...

من
میخِ محبت را
برای قابی رویایی
به دیوارِ عشق کوبیدم،
یک نفر دیگر
کلاهش را به آن آویخت ...

هر چه دست می‌کشـــــــم
پاک نمی‌شود؛
- ماهِ دلم -
این آهِ نشسته بر
قلبِ شیشه‌ای ...

ما را از آتش جهنم نترسانیـב
ما با زخم از ر؋ـیق آتش گر؋ـتیم ..
جهنم بـבتر از نمک ریختن روے زخم ڪ نیست..