100 متن کوتاه زخم ۱۴۰۳ جدید 2024

از زخم های کوچک است که انسان می نالد وقتی ضربه سهمگین باشد لال می شود آدم...!

فراموش کردن تو
توهم سرباز خسته ای ست
که خیال می کند
چون جای زخم روی تنش نیست،
سالم به خانه بازگشته است!

به حرمت
نان و نمکى که با هم خوردیم
نان را تو ببر
که راهت بلند است
و طاقتت کوتاه...
نمک را بگذار برای من!
میخواهم
این زخم
تا همیشه تازه بماند.......

به حرمت نان و نمکى که با هم خوردیم
نان را تو ببر
که راهت بلند است
و طاقتت کوتاه
نمک را بگذار برای من
می خواهم
این زخم
تا همیشه تازه بماند

این زخم خورده را به ترحم نیاز نیست
خیر شما رسیده به ما مرحمت زیاد

هر چه تبر زدی مرا زخم نشد جوانه شد

بعضی زخمها هست
که هر روز صبح باید روشونُ باز کنی نمک بپاشی
تا یادت نره
دیگه سراغ بعضی آدما نباید رفت

همیشه برای زخم هایمان
نمک
نذر امام زاده کرده ایم

بسیار وقت ها، با یکدیگر ، از غم و شادی ِ هم سخن ساز می کنیم ...
.
اما ...در همه چیزی رازی نیست...گاه به سخن گفتن ِ از زخم ها ، نیازی نیست...
.
سکوت ِ ملال ها از راز ِ ما سخن تواند گفت

ﻗﺪﯾﻤﺎ ، ﺯﺧﻢ ُ ﯾﮑﯽ ﻣﯽ ﺯﺩ ؛

ﻧﻤﮏ ُ ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﻣﯽ ﭘﺎﺷﯿﺪ

ﺍﻻﻥ ﺍﻣﺎ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺗﺎﺵ ، ﮐﺎﺭ ِ یه نفره

امان از رفقای تازه بدوران رسیده

جای بعضی آدم ها
در زندگی پر نمی شود،
زخم می شود و تا ابد می ماند...

از نمک نشناس ها آزار دیدن سخت نیست
درد دارد خوردن زخم از نمک پرورده‌ای

به گوش ام خش خش پاییز زرد است
دل ام میعادگاه زخم و درد است
نمی آید صدایی از در و دشت
هوا بس ناجوانمردانه سرد است

زخم هایت را پنهان کن
اینجا مردم زیادی با نمک شده اند...

در گلویم گیر کرده
زخم یک بغض غریب...

وقتی که چشم لال و زبان، کور و کر شود
زخم آن زمان زبان به سخن باز می‌کند...

جای بعضی از آدمها در زندگی
پُر نمی شود...
زخم میشود ،
تا ابد میماند...

اینوازمن به یادگار داشته باش رفیق...
.
فقط خودت می مونی واسه خودت
جز خودت روهیچکسی حساب باز نکن...
دکترباش واسه دردات
مرهم باش واسه زخم هات
هیچکس جزخودت جای دقیق زخم هایت را نمیداند...

خنده، بخیه است
بوسه، بخیه است
فراموشی، بخیه است
مهربانی ، بخیه است
آدم بی‌بخیه متلاشی می‌شود!
آدم
زخم است...

آقای قاضی دل ساده داشتن تاوان دارد،
هر روز باید بدوزی زخم هایی رو که از صداقت خوردی...

زخم روی زخم آمد!
و سرانجام عفونی شد،
این تلنبارِ آسیب،
رویِ دلم.... .

مثل خاراندن یک زخم پس از خوب شدن
یاد یک عشق عذابیست که لذت دارد

زنده ام ،هرچه زدی تیغه به شریان نرسید
خیز بردار ببینم خطری هم داری؟
زخم از این تیغ و تبر تا که بخواهی خوردم
عشق من ، ارّه ی تن تیز تری هم داری؟

بخند برایم...لبخندت را
به هر زخمی که زدم
خوب شد

ستاره ها زخم های مادرزادی من اند
که راه دیگران را روشن می کنند

زندگی خیلی با نمکه
و زخم های ما باز ...

چه دردمند و مطیع
به بهبودی می اندیشد
زخمی که با دستمال معشوقه
بسته می شود

گاهی لازم است از خودت دلگیر شوی
یقه خودت را بگیری
به خودت تلنگر بزنی
و برای آنهایی که اجازه دادی به تو زخم بزنند
باید از خودت حساب پس بگیری
این قلب امانت است
نباید هرگز محتاج مرهم بشود

دلتنگی...
استخوانی ست
درگلو..
مدام زخم می زند...!

می بینم ای رفیق ،اندوهت را
اوضاع زمانه، رنج انبوهت را
این دفتر، بیت بیت تقدیم به تو
باشعر ببند زخم آن روحت را

به آبِ خون وضو کردم
به لبخندی...
تمام زخم ها را من رفو کردم

زهرا غفران پاکدل

مثل تیغ دو لبه هستی؛
بوسیدنت زخم است
نبوسیدنت درد…

همیشه زخم کاری ازکسی خورده میشه
که میمیری توواسش علت زندگیته

من
خلوت یک زخمم

خنده ، بخیه است .
بوسه ، بخیه است .
فراموشی ، بخیه است .
مهربانی ، بخیه است .
آدم بی بخیه متلاشی می شود ...
آدم زخم است .

مرا جز تو یاری نیست
ای مرحم دل
باشد که زخم هایم روزی به فریادم برسند

زخم
زخم خورده ام
ازعالم وآدم
با رفتنت
تکیه که هیچ
دست بزنی
ویرانم
زیر زخم های هذیانگو

مهدی ابراهیم پورعزیزی نجوا
شعر -سپکو
T.me/ebrahimpourazizi

مگذار کسی که دلش با تو نیست
تو را به زخم های درونیت تبدیل کند

آنکس که در این قمار عشق باخت منم
از آتش عشق سوخت و شعر بافت منم

از روز ازل زخم خورده از عشق تو دل
سیب از تو گرفت پرچم عشق ساخت منم

خوش بین

در دهانم شعر، جانم در قفس
زخم هایِ پیکرم؛ سود از هوس
شیما رحمانی

در دهانم باز، در گوشم قفس
زخم هایِ جانِ من؛ سود از هوس
(باز: پرنده ی شکاری. سود: نتیجه)
شیما رحمانی

بیا
کنار پنجره ،
به زخم قاصدک،
نمک بپاش .
حجت اله حبیبی

زخم هایِ کهنه را
بر کاغذ می خراشم
بخوان
اما
تو را به جان دل های غمبار
نخند.

گفتم که
دیر یا زود می رسند
زخم ها دهان گشوده اند
کوچه ها
در قرق شب است
چراغی بیاور
....
صبر کن
صدایی از بام آمد
گزمه ها رسیدند .

زخم ما درد بی درمان است..

چه حاصلی دارد کس بداند این درد بی دردمان را.،


المیراپناهی درین کبود.

خوبست!
برایش شال بباف
کلاه بباف
قصه بباف !!

خوبست لااقل,
یک سرنخ خوبی,
یک سوزن از تو,
به یادگار دارم,
سوزنی که
قلبِ پاره ام را
پاره پار ه تر دوخت ...
«آرمان پرناک»