نیستی لیلای من ! از غصه دلخون گشته ام بی تو کنجِ غم اسیرم، بی تو محزون گشته ام بی وفا ! رسمِ وفاداری نبود این رفتنت ماهِ من پنهان شدی، مجنونِ مغبون گشته ام گشته چون ویرانه ای کاشانه ی دل بعد تو ای دریغا با غمت از خویش...
قامت همچو سروش پشته پیل تنم بود چال رخ خیالش تاج این سرم بود مژه ی سیه فامش پرده خلوتم بود گهر سخن دهانش نقل محفلم بود شیرین طعم لبانش رونق این ، دلم بود عطر خوش وجودش جاری به پیرهنم بود رفت و نماند، چوفهمید هستی این دلم بود...
شبی سرد است شبی تاریک از آن شبهای غمباری که دل بی تاب در آن است و چشمی خیس از باریدنِ غمها نه یاری این میان باشد نه غمخواری نه دلخواهی نه حتی دستِ پرمهری سکوتِ مطلقی جاریست می جوید نگاهم آشنای یاری بیا بنگر! که تنهایم و روزم همچو...
