متن غمگین

تنهایی
جنگلی بکر است
تاریک و آکنده از بوفِ خاطره
بی‌آغوشِ خورشید
برگ به برگِ تقویم
دلت
به حالِ خودت می‌سوزد
می‌سوزد اما
آتش نمی‌گیری
می‌سوزد و
تمام نمی‌شوی...

جهان
بی‌حضورت
غمی است میان غروب و دریا
سیگاری است میانِ انگشتان
به یاد تو
غم و سیگار
مرا می‌کِشند و نمی‌کُشند...

➷➷➷➷➷ کاش میشـב בرבهایماט را هم ماننـב ترقـہ یکجا بر زمین بکوبیم..
و با صـבاے سوختن و انـ؋ـنجارش شاهـב تمام شـבنش باشیم ..
حمل کرבט בل پر בرב בر سال جـבیـב سخت است

بر ما دلت نسوخت، ندانم چرا نسوخت
ما را دلت نخواست، ندانم چرا نخواست

دیگه میخوام اسمتو تو گوشیم عوض کنم
میرم هرجا دلم بخواد هر موقع هوس کنم
میخوام بشینم با هرکسی که هست دورم
زنگ بزنی زنگ بزنی زنگ بزنی قطع کنم
من میخواستم بمونم نشد که بشه
لطف کن حال منو نپرس که بهت نمیگم
برو خوش باشی بی من...

آیا کسی هست در این وادی هستی،


که سراغ از دل دیوانه ی ما هم بکند.

تلخ تر از نبودنت.

بودن تو با دگریست.

می گفت من آمده ام آرام جانت باشم
آرام جانم نشد هیچ دشمن جانم شد

در بستی و رفتی و انگار دری نیست
در ذهن هزاران در و از در اثری نیست

امید به راهی نه دری هست و پناهی
در شهر غریب و دگر از تو خبری نیست

چه بی رحمانه دلتنگ شده، این دل دیوانه.

چشمت، پرنده نداشت
آغوشت
مثل همیشه نبود
تنها
صدای بریدن می‌آمد
صدای بریدن
صدای...
چگونه بگویم؟؛
حس کردم
یک درخت ارغوان
در سینه‌ام افتاد !!

کاش روز و روزگار   بهتری پیدا شود..
یک رفیق اهل دل یا  دلبری پیدا شود

بر لب سرد زمین مانند آغاز بهار.
از صدایِ بُلبلان شور وشری پیدا شود

باز باران با سخاوت،  دشت را مهمان کند
در گلستانهایِ ما گل پیکری پیدا شود

یا برای حال ما و حال...

همیشه حواسمون به اون دوستمون که خیلی ساکت شده باشه؛ شاید منتظره یکی بره سمتش تا بغضایی که داره خفش میکنه رو خالی کنه

باران باریدو دل پر بغض آسمان آرام شد ..
چشم ما بارید دل ارام نشد
باران ببار و خاموش کن این دل اتش گرفته را..

آدمها نه با مرگ,که با فراموش شدن میمیرند...

حرف هایت شبیه برف اند..

از آن برف های بی موقع

که نزدیک بهار می بارد

و فقط

جان شکوفه های درختان را می گیرد !

نرو از پیش من؛
آخر،
مجالِ بی تو بودن نیست؛
دلم مویه کند هر دم؛
بگرید زار؛
می‌گیرد!

‌                                                 ‌ ‌‌‌    ‌
تنهاییم را در آغوش گرفته‌ام و لبخندی گنگ بر پهنای صورتم نقش بسته‌ است. زانوان سرما زده‌ام که مانند برگ‌های تاکی بی‌جان به تنه‌ام آویزان شده بودند را در آغوش گرفته‌ام. از پنجره دیدم که گربه‌ی همسایه‌ی رو‌به‌رویی سرش را در میان سینه‌ی صاحبش مخفی کرده...

بدون او با چه قلب شکسته و غصه داری
سال نو را آغاز می کنم.

...رمیده می شوم و رام می شوم باتو
غزل غزل به هوایت غزال خواهم شد...

گفتم:
تو پاریس را نمی شناسی،زیباترین شهر دنیاست
گفت:
زیباترین شهر دنیا شهری است که انسان در آن خوشبخت باشد

در پس تک تک حرفایت غم و اندوه است اما در پس خیالت بی خیالی
برای من سخن از محبت میکنی اما از تو جز بی محبتی چیزی نیست
زیبایی ات برایم اهمیتی ندارد وقتی زیبایی دلت را به کسی دیگر داده ای
دیگر عشقت برایم کم رنگ شده گویی...

“تمام عمرم در جهانی گذشت که گوش داشت اما شنیدن نمی‌دانست، و من در سکوتی پر از فریاد، حق نداشته‌ای بودم که به رسم هیچ‌کس پذیرفته نشد.”

مردم هیچ وقت کسی که رویاهایشان را به قتل رسانده است، نمی بخشند.